תהלים
/3:1 גאָט, װי זײַנען זײ פֿאַרמערט געװאָרן, װאָס האָבן מיך צער! פילע זענען די וואָס שטיי אויף
קעגן מיר.
/3:2 עס זײַנען פֿאַראַן אַ סך װאָס זאָגן פֿון מײַן זעל: אין גאָט איז אים קײן הילף ניט.
סלע.
/3:3 אָבער דו, גאָט, ביסט מיר אַ שילד; מייַן פּראַכט, און דער הייבן פון
מיין קאָפּ.
/3:4 איך האָב גערופֿן צו גאָט מיט מײַן קָול, און ער האָט מיך געהערט פֿון זײַן הײליקטום
בערגל. סלע.
/3:5 איך האָב מיך אַװעקגעלײגט, און איך בין געשלאָפֿן; איך האב זיך אויפגעוועקט; װאָרום גאָט האָט מיך געהאַלטן.
/3:6 איך װעל ניט מוֹרא האָבן פֿאַר צען טױזנט פֿאָלק װאָס האָבן אױפֿגעשטעלט
זיך אַקעגן מיר רונד אַרום.
/3:7 שטײ אױף, גאָט; היט מיך, מײַן גאָט, װאָרום דו האָסט געשלאָגן אַלע מײַנע פֿײַנט
אויף די באַק ביין; דו האסט צעבראכן די ציין פון די רשעים.
/3:8 די ישועה איז צו גאָט: דײַן ברכה איז אױף דײַן פֿאָלק.
סלע.
