תהלים
/2:1 פֿאַר װאָס ציטערן די פֿעלקער, און דאָס פֿאָלק װײםט זיך אָן אַ פֿרומער זאַך?
/2:2 די מלכים פֿון דער ערד שטעלן זיך, און די פֿירשטן געבן אַן עצה
צוזאַמען, קעגן גאָט, און קעגן זיין געזאַלבט, אַזוי צו זאָגן:
/2:3 לאָמיר צעברעכן זײערע בענד, און זײערע שנורן פֿאַרװאַרפֿן פֿון אונדז.
/2:4 דער װאָס זיצט אין הימל, װעט לאַכן, גאָט װעט זײ אַרײַננעמען
דערשיינונג.
/2:5 דענצמאָל װעט ער רעדן צו זײ אין זײַן גרימצאָרן, און זײ צעריסן אין זײַן צער
אומצופרידנקייט.
/2:6 אָבער איך האָב אױפֿגעשטעלט מײַן מלך אױף מײַן הײליקן באַרג צִיון.
/2:7 איך װעל דערצײלן דעם באַפֿעל: גאָט האָט צו מיר געזאָגט: דו ביסט מײַן זון;
הײַנט האָב איך דיך געבאָרן.
/2:8 בעט פֿון מיר, און איך װעל דיר געבן די פֿעלקער פֿאַר דײַן נחלה, און
די עקן פֿון דער ערד פֿאַר דיין פאַרמאָג.
/2:9 זאָלסט זײ צעברעכן מיט אַ אײזערנער רוט; זאָלסט זײ צעברעכן
װי א טעפערס כלי.
/2:10 זײט אַצונד אַ חכם, איר מלכים, װערט געלערנט, איר ריכטער פֿון
ערד.
/2:11 דינען גאָט מיט מורא, און זיך פֿרײען מיט ציטערניש.
/2:12 קושן דעם זון, כּדי ער זאָל נישט צערענען, און איר זאָלט אומקומען פֿון װעג, װען זײן
צארן איז אנגעצונדן אבער א ביסל. וואויל זענען אַלע וואָס שטעלן זייער צוטרוי
אין אים.
