משלי
/23:1 אַז דו װעסט זיצן עסן מיט אַ פֿירשט, זאָלסט איר אַכטונג געבן װאָס איז
פאר דיר:
/23:2 און זאָלסט אַרײַנטאָן אַ מעסער אין דײַן האַלדז, אױב דו ביסט אַ מאַן װאָס האָט אַ תּפֿילה.
/23:3 זאָלסט ניט באַגערן פֿון זײַנע שפּײַז, װאָרום דאָס זײַנען אַ נאַרישע פֿלײש.
/23:4 אַרבעט ניט צו זײַן רייך;
/23:5 װעסט דו שאַפֿן דײַנע אױגן אױף װאָס ניט? פֿאַר עשירות אַוודאי
מאַכן זיך פליגל; זיי פליען אַוועק ווי אַן אָדלער צום הימל.
/23:6 עסט ניט דאָס ברױט פֿון דעם װאָס האָט אַ בײז אױג, און זאָלסט ניט באַגערן.
זיין געשמאַק פלייש:
/23:7 װאָרום אַזױ װי ער טראַכט אין זײַן האַרצן, אַזױ איז ער: עסט און טרינקט, זאָגט ער
דיר; אָבער זײַן האַרץ איז ניט מיט דיר.
/23:8 דעם שטיקל װאָס דו האָסט געגעסן, װעסטו אױסברעכן, און פֿאַרלירן דײַן זיסקײט.
ווערטער.
/23:9 רעד ניט אין די אױערן פֿון אַ נאַר, װאָרום די חכמה פֿון דײַן װעט ער פֿאַראַכטן.
ווערטער.
/23:10 זאָלסט ניט אַרײַננעמען דעם אַלטן לאַנד; און קום ניט אַריין אין די פעלדער פון דעם
פאטערלעסס:
/23:11 װאָרום זײער אױסלײזער איז שטאַרק; ער זאָל טענהן מיט דיר זײער טענה.
/23:12 טו דײַן האַרצן צו דער לימוד, און דײַנע אויערן צו די װערטער פֿון
וויסן.
/23:13 זאָלסט ניט אָפּהאַלטן אַ טײַך פֿון דעם קינד, װאָרום אַז דו װעסט אים שלאָגן מיט דעם
רוט, ער זאָל ניט שטאַרבן.
/23:14 זאָלסט אים שלאָגן מיט דער רוט, און זײַן זעל זאָלסטו מציל זײַן פֿון גיהנום.
/23:15 מײַן זון, אױב דײַן האַרץ איז קלוג, װעט זיך פֿרײען מײַן האַרץ, מײַן האַרץ.
/23:16 יאָ, מײַנע ליפּן װעלן זיך פֿרײען, װען דײַנע ליפּן רעדן ריכטיק.
/23:17 זאָל דײַן האַרץ ניט מקנא זײַן די זינדיקע, נאָר זײַן אין דער מורא פֿון גאָט.
א גאנצ ן טאג .
/23:18 װאָרום פֿאַר װאָר, עס איז אַ סוף; און דײַן װאָכן זאָל ניט פֿאַרשניטן װערן.
/23:19 הערט צו, מײַן זון, און װער קלוג, און פֿירט דײַן האַרץ אױפֿן װעג.
/23:20 זאָלסט ניט זײַן צװישן װײַנברעכער; צװישן רײד־עסטער בשר:
/23:21 װאָרום דער שיכּור און דער פרעסער װעט קומען צו אָרעמקײט;
וועט אָנטאָן אַ מענטש מיט שמאַטעס.
/23:22 הערט צו דײַן פֿאָטער װאָס האָט דיר געבאָרן, און פֿאַראַכט ניט דײַן מוטער װען
זי איז אַלט.
/23:23 קױפֿט דעם אמת, און פֿאַרקױפֿט ניט; אויך חכמה, און לימוד, און
פארשטאנד.
/23:24 דער פֿאָטער פֿון דעם צדיק װעט זיך זײער פֿרײען, און דער װאָס געבעט
א קלוג קינד וועט פרייען פון אים.
/23:25 דײַן פֿאָטער און דײַן מוטער װעלן זיך פֿרײען, און די װאָס האָט דיך געבאָרן
פרייען זיך.
/23:26 מײַן זון, גיב מיר דײַן האַרץ, און דײַנע אױגן זאָלן היטן מײַנע װעגן.
/23:27 װאָרום אַ זונה איז אַ טיפֿע גרוב; און אַ פֿרעמדע פרוי איז אַ שמאָל גרוב.
/23:28 אױך זי לײגט װי אױף אַ רױב, און גרײט די פֿאַרברעכער
צווישן מענטשן.
/23:29 װער האָט װײ? ווער האט צער? ווער האט טענות? װער האָט געבראַכט?
ווער האט ווונדן אָן סיבה? ווער האט רויטקייט פון אויגן?
/23:30 די װאָס בלײַבן בײַם װײַן; די װאָס גײען זוכן געמישט װײַן.
/23:31 זאָלסט ניט אָנקוקן דעם װײַן, װען ער איז רױט, װען ער גיט אַרײַן זײַן קאָליר
דאָס בעכער, ווען עס רירט זיך רעכט.
/23:32 צום לעצט, ביס ער װי אַ שלאַנג, און שטעכט װי אַן אַדער.
/23:33 דײַנע אױגן װעלן זען פֿרעמדע װײַבער, און דײַן האַרץ װעט אױסרעדן
פארדארטע זאכן.
/23:34 יאָ, װעסט זײַן װי דער װאָס ליגט אין מיטן ים, אָדער װי
דער װאָס ליגט אױפֿן שפּיץ פֿון אַ מאַסטב.
/23:35 זײ האָבן מיך געשלאָגן, זאָלסטו זאָגן, און איך בין ניט קראַנק געװען; זיי האבן
האָט מיך געשלאָגן, און איך האָב דאָס ניט געפֿילט: װען זאָל איך אױפֿװעקן? איך וועל עס נאָך זוכן
ווידער.
