משלי
/13:1 אַ קלוגער זון הערט צו זײַן פֿאָטערס באַפֿרײַונג, אָבער אַ שפּאָט הערט ניט
                                                                  שטראף.
/13:2 אַ מענטש װעט עסן גוטס פֿון דער פֿרוכט פֿון זײַן מױל, אָבער די נשמה פֿון דעם
                               פארברעכער װעלן עסן גװאלד.
/13:3 דער װאָס היט זײַן מױל, היט זײַן לעבן, אָבער דער װאָס עפֿנט ברײט זײַן
                           ליפּן זאָל האָבן צעשטערונג.
/13:4 די זעל פֿון דעם שלעגער באַגערט, און האָט גאָרנישט;
                            פֿרײלעך זאָל מען פֿעט װערן.
/13:5 אַ צדיק האָט פֿײַנט די ליגן, אָבער אַ שלעכטער מענטש איז שװער, און ער קומט.
                                                             צו שעמען.
/13:6 גערעכטיקײט היט דעם גערעכטן אױפֿן װעג, אָבער רשעות
                                    פארווארפן דעם זינדיקן.
/13:7 פֿאַראַן װאָס מאַכט זיך רײַך, און האָט גאָרנישט, פֿאַראַן דאָס
      מאכ ט זי ך ארעם , אבע ר הא ט גרויס ע עושר .
/13:8 די אױסלײז פֿון אַ מענטשןס לעבן איז זײַן עשירות, אָבער דער אָרעמאַן הערט ניט
                                                                  שטראף.
/13:9 זיך פֿרײען דאָס ליכט פֿון די צדיקים, אָבער די לאָמפּ פֿון די רשָעים
                                           אויסגעשטעלט ווערן.
/13:10 נאָר מיט שטאָלץ קומט אַ טענה, אָבער מיט די גוטן איז חכמה.
/13:11 אַ עשירות פֿון נישטיקײט װערט פֿאַרמינערט, אָבער דער װאָס גײט אַרײַן
                                אַרבעט וועט פאַרגרעסערן.
/13:12 די אױסגעשטימטע האָפֿענונג מאַכט דאָס האַרץ קראַנק, אָבער אַז עס קומט דער חשק, איז עס אַ
                                                    בוים פון לעבן.
/13:13 דער װאָס פֿאַראַכט דאָס װאָרט, װעט פֿאַרטיליקט װערן, אָבער דער װאָס האָט מוֹרא פֿאַר דעם
                                    געבאָט זאָל באַלוינען.
/13:14 די תּוֹרה פֿון די חכמים איז אַ קװאַל פֿון לעבן, זיך אָפּצוקערן פֿון די שטראַלן פֿון
                                                                    טויט.
/13:15 אַ גוטן פֿאַרשטאַנד גיט גוטס, אָבער דער װעג פֿון די פֿאַרברעכער איז שווער.
/13:16 יעטװעדער קלוגער מאַן טוט מיט װיסן, אָבער אַ נאַר לײגט זײַן עפֿנט
                                                        נאַרישקייט.
/13:17 אַ שלעכטער שליח פֿאַלט אין אומגליק, אָבער אַ געטרײַער שליח איז
                                                                געזונט.
/13:18 אָרעמקײט און בושה װעט זײַן פֿאַר דעם װאָס װיל ניט לײַכטן, אָבער דער װאָס
                                די תוכחה וועט כבוד ווערן.
/13:19 זיס פֿאַר דער נשמה איז דער דערפֿאָלגונג, אָבער אַ אומװערדיקײט
                       נאַרן צו גיין אַוועק פון בייז.
/13:20 דער װאָס גײט מיט חכמים, װעט זײַן קלוג, אָבער אַ באַגלייטער פֿון נאַרן.
                                                           װערט חרוב.
/13:21 דאָס בײז יאָגט זינדיקע, אָבער צום גערעכטן װערט גוטס געצאָלט.
/13:22 אַ גוטער מאַן לאָזן איבער אַ נחלה צו זײַנע קינדערקינדער, און דער
די עשירות פון די זינדיקע איז געלייגט פֿאַר די רעכט.
/13:23 פֿיל שפּײַז איז אין דער ערדאַרבעט פֿון די אָרעמע, אָבער דאָרטן איז פֿאַרטיליקט
                                         פֿאַר פעלן פון משפט.
/13:24 דער װאָס שפּאַרט זײַן רוט, האָט פֿײַנט זײַן זון, אָבער דער װאָס האָט אים ליב
                                                           מאכ ט אים .
/13:25 דער צדיק עסט ביז זײַן זעל זאַט, אָבער דער בױך פֿון דעם בויך.
                                              רשעים וועלן פעלן.