משלי
/7:1 מײַן זון, היטן מײַנע װערטער, און שטעל מיט דיר מײַנע געבאָט.
/7:2 היטן מײַנע געבאָט, און לעבן; און מײַן תּוֹרה װי אַ עפּל פֿון דײַן אױג.
/7:3 פֿאַרבינד זײ אױף דײַנע פֿינגער, שרײַב זײ אױפֿן טיש פֿון דײַן האַרצן.
/7:4 זאָג צו דער חכמה: דו ביסט מײַן שװעסטער; און רופן פאַרשטאַנד דיין
קרובה:
/7:5 כּדי זײ זאָלן דיך היטן פֿון דער פֿרעמדער פֿרױ, פֿון דער פֿרעמדער װאָס
שטעקט מיט אירע ווערטער.
/7:6 װאָרום בײַם פענצטער פֿון מײַן הױז האָב איך אַ קוק געטאָן דורך מײַן פֿײַער;
/7:7 און איך האָב געזען צװישן די פּשוטע, צװישן די יונגע, אַ יונג
מענטש אָן הבנה,
/7:8 גײענדיק דורכן גאַס לעבן איר װינקל; און ער איז געגאַנגען צו איר דעם װעג
הויז,
/7:9 אין די פֿאַרבײַסן, אין אָװנט, אין דער שװאַרצער און פֿינצטערער נאַכט;
/7:10 און ערשט עס האָט אים געטראָפֿן אַ װײַב מיט אַ לבוש פֿון אַ זונה, און
סאַטאַל פון האַרץ.
/7:11 הילכיק און עקשנות איז זי, אירע פֿיס בלײַבן ניט אין איר הױז.
/7:12 אַצונד איז זי אין דרױסן, אַצונד אין די גאַסן, און לײגט זיך אין יעדן
ווינקל.)
/7:13 האָט זי אים געכאַפּט, און האָט אים אַ קוש געטאָן, און מיט אַ חוצפהדיק פּנים געזאָגט צו
אים,
/7:14 איך האָב פֿרידאָפּפֿער מיט מיר; הײַנט האָב איך געצאָלט מײַנע נדרים.
/7:15 דרום בין איך אַרױסגעגאַנגען דיר אַנטקעגן, פֿרײלעך צו זוכן דײַן פּנים, און איך בין אַרױסגעגאַנגען דיר אַנטקעגן.
האָבן דיך געפונען.
/7:16 איך האָב באַצירט מײַן בעט מיט באַדעקונגען פֿון טעפּעך, מיט געשניצטע װערק, מיט
לײַנען פֿון מִצרַיִם.
/7:17 איך האָב אָנגעשװעבט מײַן בעט מיט מיירה, אַלו און מיט צימערינג.
/7:18 קום, לאָמיר זיך זאַט מיט ליבשאַפֿט ביזן פֿרימאָרגן, לאָמיר זיך טרייסטן
זיך מיט ליב.
/7:19 װאָרום דער בעל־הבית איז ניט אין שטוב, ער איז אַװעק אַ לאַנגע װעג;
/7:20 אַ זעקל געלט האָט ער מיטגענומען, און ער װעט קומען אַהײם אין טאָג
באשטימט.
/7:21 מיט איר פֿיל שײנע רײד האָט זי אים געלאָזט נאָכגעבן, מיט די חנפנות
פֿון אירע ליפּן האָט זי אים געצװונגען.
/7:22 ער גײט איר גלײַך נאָך, װי אַן אָקס גײט צו דער שחיטה, אָדער װי אַ
נאַר צו די קערעקשאַן פון די סטאַקס;
/7:23 ביז אַ דװאַרפּ האָט געשלאָגן אין זײַן לעבער; װי אַ פֿױגל גײט זיך צו דער שטראַל,
און װײס ניט, אַז דאָס איז פֿאַר זײַן לעבן.
/7:24 הערט אַצונד צו מיר, איר קינדער, און היט צו די װערטער פֿון
מיין מויל.
/7:25 זאָל דײַן האַרץ ניט אָפּגײן צו אירע װעגן, ניט פֿאַרבלאָנדזשען אין אירע װעגן.
/7:26 װאָרום זי האָט אַראָפּגעװאָרפֿן פֿיל פֿאַרװונדעטע, יאָ, פֿיל שטאַרקע מענטשן זײַנען געװען
דערהרגעט דורך איר.
/7:27 איר הױז איז דער װעג צום גיהנום, נידערנדיק אין די קאַמערן פֿון טױט.
