משלי
/5:1 מײַן זון, היט זיך צו מײַן חכמה, און בויג דײַן אויער צו מײַן פֿאַרשטאַנד;
/5:2 כּדי זאָלסט אַכטונג געבן, און דײַנע ליפּן זאָלן היטן
וויסן.
/5:3 װאָרום די ליפּן פֿון אַ פֿרעמדער פֿרױ טראָפּן װי אַן האָניק, און איר מױל איז
גלאַטער װי אויל:
/5:4 אָבער איר סוף איז ביטער װי אַ װאָרום, שאַרף װי אַ שװערד.
/5:5 אירע פֿיס גײען אַראָפּ צום טױט; אירע טריט נעמען זיך אין גיהנום.
/5:6 כּדי זאָלסט ניט קלערן דעם װעג פֿון לעבן, אירע װעגן זײַנען באַװעגלעך, דאָס
דו קענסט זיי ניט קענען.
/5:7 הערט מיר אַצונד, איר קינדער, און גײט ניט אָפּ פֿון די װערטער פֿון
מיין מויל.
/5:8 נעם אַװעק פֿון איר דײַן װעג, און גענענט ניט צו דער אײַנגאַנג פֿון איר הױז;
/5:9 טאָ זאָלסטו געבן דײַן כּבֿוד צו אַנדערע, און דײַנע יאָרן צו די גרויזאַם.
/5:10 כּדי פֿרעמדע זאָלן ניט זאַט װערן מיט דײַן ממון; און דײַן מי. זײַן אין דער
הויז פון אַ פרעמדער;
/5:11 און דו טרויערט צום לעצטן, װען דײַן פֿלײש און דײַן לײַב װערן פֿאַרצערט,
/5:12 און זאָלסט זאָגן: װי האָב איך פֿײַנט געזאַנג, און מײַן האַרצן האָט פֿאַראַכט;
/5:13 און איך האָב ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון מײַנע מלמדים, און מײַן אױער האָט ניט צוגעהערט
די וואָס האָבן מיר געלערנט!
/5:14 איך בין געװען כּמעט אין אַלץ בײז אין מיטן פֿון דער עדה און דער עדה.
/5:15 טרינקט װאַסער פֿון דײַן בור, און לויפֿנדיק װאַסער פֿון דײַן
אײגענעם געזונט.
/5:16 זאָלן צעשפּרײט װערן דײַנע קװאַלן, און טײַכן װאַסער אין דער
גאסן.
/5:17 זאָלן זײ זײַן נאָר דײַנע, און ניט פֿרעמדע בײַ דיר.
/5:18 זאָל געבענטשט װערן דײַן קװאַל, און זיך פֿרײען מיט דער װײַב פֿון דײַן יוגנט.
/5:19 זאָל זי זײַן װי אַ ליבהאָבער, און אַ ליבלעכע קײַן; זאָלן אירע בריסט באַפרידיקן
דיר אין אַלע צייטן; און דו זאלסט שטענדיק זיין גערירט מיט איר ליבע.
/5:20 און װאָס װעסט דו, מײַן זון, באַװיזן װערן מיט אַ פֿרעמדער פֿרױ, און זיך אַרומנעמען
די בוזעם פון אַ פרעמדער?
/5:21 װאָרום די װעגן פֿון מענטשן זײַנען פֿאַר די אױגן פֿון גאָט, און ער באַטראַכט
אל ע זײנ ע גײען .
/5:22 זײַנע אײגענע זינד װעלן אַלײן נעמען דעם שלעכטן, און ער װעט געהאַלטן װערן
מיט די שנורן פון זיינע זינד.
/5:23 ער זאָל שטאַרבן אָן באַפֿרײַונג; און אין דער גרויסקייט פון זיין נארישקייט ער
וועט פארבלאנדזשען.
