משלי
/2:1 מײַן זון, אױב דו װעסט אָננעמען מײַנע װערטער, און מיט מײַנע געבאָט באַהאַלטן
דיר;
/2:2 און דו נײג דײַן אויער צו חכמה, און װענד דײַן האַרץ צו
פארשטאנד;
/2:3 יאָ, אױב דו װעסט שרײַען נאָך װיסן, און אױפֿהײבן דײַן קָול פֿון װעגן
פארשטאנד;
/2:4 אױב דו זעסט זי װי זילבער, און װעסט זי זוכן װי פֿאַר באַהאַלטן
אוצרות;
/2:5 דענצמאָל װעסטו פֿאַרשטײן די מורא פֿון גאָט, און װעסט געפֿינען די װיסן
פון גאָט.
/2:6 װאָרום גאָט גיט חכמה, פֿון זײַן מױל קומט װיסן און
פארשטאנד.
/2:7 ער גיט אַרײַן געזונטע חכמה פֿאַר די צדיקים;ער איז פֿאַר זײ אַ שפּײַכלער
װאָס גײען רעכט.
/2:8 ער היט די שטעגן פֿון משפּט, און היטן דעם װעג פֿון זײַנע קדושים.
/2:9 דענצמאָל װעסטו פֿאַרשטײן גערעכטיקײט, און גערעכטיקײט, און גערעכטיקײט; יא,
יעדן גוטן װעג.
/2:10 װען חכמה גײט אַרײַן אין דײַן האַרצן, און דער װיסן איז ליב געװאָרן
דיין נשמה;
/2:11 די שׂכל װעט דיך היטן, די פֿאַרשטאַנד װעט דיך היטן;
/2:12 דיך מציל זײַן פֿון דעם װעג פֿון דעם בײזן, פֿון דעם מאַן װאָס רעדט
פארווארפן זאכן;
/2:13 װאָס פֿאַרלאָזן די װעגן פֿון גערעכטיקײט, צו גײן אין די װעגן פֿון פֿינצטערניש;
/2:14 די װאָס פֿרײען זיך צו טאָן שלעכטס, און האָבן זיך געפֿעלן אין דער פֿריקײט פֿון די רשָעים;
/2:15 זײערע װעגן זײַנען קרום, און זײ פֿלײען זיך אין זײערע װעגן;
/2:16 דיך מציל זײַן פֿון דער פֿרעמדער פֿרױ, פֿון דער פֿרעמדער װאָס
שטעקט מיט אירע ווערטער;
/2:17 װאָס פֿאַרלאָזט דעם פֿירער פֿון איר יוגנט, און פֿאַרגעסט דעם בונד פֿון
איר גאָט.
/2:18 װאָרום איר הױז נײגט צום טױט, און אירע װעגן צום טױטן.
/2:19 קײנער װאָס גײט צו איר קערט זיך ניט אומקערן, און זײ האַלטן ניט אױף די שטעגן
פון לעבן.
/2:20 כּדי זאָלסט גײן אױפֿן װעג פֿון גוטע מענטשן, און היטן די װעגן פֿון די
צדיקים.
/2:21 װאָרום די יושרדיקע װעלן װױנען אין לאַנד, און די שלימות װעלן בלײַבן אין
עס.
/2:22 אָבער די רשָעים װעלן פֿאַרשניטן װערן פֿון דער ערד, און די פֿאַרברעכער
וועט זיין וואָרצל פון אים.
