נומערן
/32:1 און די קינדער פֿון ראובן און די קינדער פֿון גָד האָבן געהאַט זײער אַ גרױס
פֿיל בהמות, און אַז זײ האָבן געזען דאָס לאַנד יעזר, און דאָס לאַנד
פֿון גלעד, ערשט דער אָרט איז געװען אַן אָרט פֿאַר בהמות;
/32:2 זײַנען געקומען די קינדער פֿון גָד און די קינדער פֿון ראובן, און האָבן גערעדט צו אים
משה, און צו אלעזר דעם כהן, און צו די פֿירשטן פֿון דעם
קהל, געזאגט,
/32:3 עטרות, און דיבון, און יעזר, און נמרה, און חשבון, און אֵלעָלָה, און
שבם, און נבו, און באָן,
/32:4 דאָס לאַנד װאָס גאָט האָט געשלאָגן פֿאַר דער עדה פֿון ישׂראל,
איז אַ לאַנד פֿאַר בהמות, און דײַנע קנעכט האָבן בהמות.
/32:5 דרום האָבן זײ געזאָגט: אױב מיר האָבן געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, זאָל דאָס דאָזיקע לאַנד.
װערט געגעבן צו דײַנע קנעכט פֿאַר אַ אײגנטום, און ברענג אונדז ניט איבער
יארדאניע.
/32:6 און משה האָט געזאָגט צו די קינדער פֿון גָד און צו די קינדער פֿון ראובן:
זאָלן אײַערע ברידער גײן אין מלחמה, און איר זאָלט דאָ זיצן?
/32:7 און פֿאַר װאָס זאָלט איר דערמײַדן דאָס האַרץ פֿון די קינדער פֿון ישׂראל
אַריבערגײן אין דעם לאַנד װאָס גאָט האָט זײ געגעבן?
/32:8 אַזױ האָבן געטאָן אײַערע עלטערן, װען איך האָב זײ געשיקט פֿון קַדְשַׁבַּרְנֵע צו זען דעם
לאַנד.
/32:9 װאָרום אַז זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען צום טאָל עשכּול, און האָבן געזען דאָס לאַנד, האָבן זײ
האָט דערמוטיקט דאָס האַרץ פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אַז זײ זאָלן ניט גײן
אין דעם לאַנד װאָס גאָט האָט זײ געגעבן.
/32:10 און דער צאָרן פֿון גאָט איז אין דער זעלביקער צײַט אָנגעצונדן געװאָרן, און ער האָט געשװאָרן, אַזױ צו זאָגן:
/32:11 פֿאַר װאָר, קײנער פֿון די מענער װאָס זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם, פֿון צװאַנציק יאָר אַלט.
און אַרױף װעלן זען דאָס לאַנד װאָס איך האָב געשװאָרן אַבֿרהמען, צו יצחקן,
און צו יעקבן; װײַל זײ זײַנען מיר ניט אין גאַנצן נאָכגעגאַנגען:
/32:12 היט כּלבֿ דעם זון פֿון יפֿוננה דעם קנזיט, און יהוֹשועַ דער זון פֿון נון.
װאָרום זײ זײַנען גאַנצן נאָכגעגאַנגען גאָט.
/32:13 און דער גרימצאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױף ישׂראל, און ער האָט זײ געמאַכט װאַנדערן
אין דער מדבר פערציק יאָר, ביז דעם גאַנצן דור וואָס האָט געטאָן
דאָס בײז אין די אױגן פֿון גאָט איז פֿאַרלענדט געװאָרן.
/32:14 און זע, איר זײַט אױפֿגעשטאַנען אין אײַערע עלטערן אָרט, אַ פֿאַרמערה פֿון
זינדיקע מענטשן, צו פאַרגרעסערן נאָך דעם צאָרן פֿון גאָט צו ישׂראל.
/32:15 װאָרום אױב איר װעט זיך אָפּקערן פֿון אים, װעט ער זײ װידער איבערלאָזן אין דער ערד
מדבר; און איר זאָלט פֿאַרטיליקן דאָס גאַנצע פֿאָלק.
/32:16 און זײ האָבן גענענט צו אים, און האָבן געזאָגט: מיר װעלן דאָ בױען שאָף־פֿײדער
אונדזערע בהמות, און שטעט פֿאַר אונדזערע קלײנע קינדער.
/32:17 אָבער מיר װעלן אַלײן גײן באַװאַפּנט פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל,
ביז מיר האָבן זיי געבראכט צו זייער אָרט: און אונדזער קליינע קינדער וועלן
וואוינען אין די געפענצטע שטעט צוליב די איינוואוינער פון הארץ.
/32:18 מיר װעלן זיך ניט אומקערן צו אונדזערע הײַזער, ביז די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געהאַט
איטלעכער האָט ירש זיין ירושה.
/32:19 װאָרום מיר װעלן ניט אַרבן מיט זײ פֿון יענער זײַט יַרדן, אָדער פֿון װײַטן;
װײַל אונדזער נחלה איז אונדז געפֿאַלן פֿון דער זײַט יַרדן צו מזרח.
/32:20 האָט משה צו זײ געזאָגט: אױב איר װעט טאָן די דאָזיקע זאַך, אױב איר װעט גײן באַװאַפּנט.
פֿאַר גאָט צו מלחמה,
/32:21 און איר װעט גײן אַלע באַװאַפּנט איבער דעם יַרדן פֿאַר גאָט, ביז ער האָט געהאַט
פֿאַרטריבן זײַנע פֿײַנט פֿון פֿאַר אים,
/32:22 און דאָס לאַנד װערט אונטערטעניק פֿאַר גאָט, און דערנאָך װעט איר זיך אומקערן,
און זאָלסט זײַן אומשולדיק פֿאַר גאָט און פֿאַר ישׂראל; און דאָס דאָזיקע לאַנד זאָל
זײט אײַער אײגנטום פֿאַר גאָט.
/32:23 אָבער אַז איר װילט אַזױ ניט טאָן, זע, איר האָט געזינדיקט צו גאָט;
זייט זיכער דיין זינד וועט געפֿינען איר.
/32:24 בױ אײַך שטעט פֿאַר אײַערע קלײנע קינדער, און פֿעדערער פֿאַר אײַערע שאָף; און טאָן
דאָס װאָס איז אַרױסגעגאַנגען פֿון דײַן מױל.
/32:25 און די קינדער פֿון גָד און די קינדער פֿון ראובן האָבן גערעדט צו משהן.
אַזױ צו זאָגן: דײַנע קנעכט װעלן טאָן אַזױ װי מײַן האַר האָט באַפֿױלן.
/32:26 אונדזערע קלײנע קינדער, אונדזערע װײַבער, אונדזערע שאָף, און אַלע אונדזערע בהמות, װעלן זײַן
דאָרטן אין די שטעט פֿון גלעד:
/32:27 אָבער דײַנע קנעכט װעלן אַריבערגײן, איטלעכער באַװאַפּנט אין מלחמה, פֿאַר דעם
גאָט צו מלחמה, ווי מיין האר האט געזאגט.
/32:28 האָט משה באַפֿױלן װעגן זײ אֶלעָזָרן דעם כֹּהן, און יהוֹשועַ דער
דער זון פֿון נון, און די עלטערן פֿון די שבֿטים פֿון די קינדער פֿון
ישראל:
/32:29 האָט משה צו זײ געזאָגט: אױב די קינדער פֿון גָד און די קינדער פֿון
ראובן װעט אַריבערגײן מיט אײַך איבערן יַרדן, איטלעכער באַװאַפּנט אין מלחמה, פריער
ה\', און דאָס לאַנד וועט אונטערטעניק ווערן פֿאַר דיר; דעמאלט זאלט איר געבן
זײ דאָס לאַנד גלעד פֿאַר אַ אײגנטום.
/32:30 אָבער אױב זײ װעלן ניט אַריבערגײן מיט דיר באַװאַפּנט, װעלן זײ האָבן
אײגנטום צװישן אײַך אין לאַנד כּנַעַן.
/32:31 האָבן געענטפֿערט די קינדער פֿון גָד, און די קינדער פֿון ראובן, אַזױ צו זאָגן: װי
גאָט האָט געזאָגט צו דײַנע קנעכט, אַזױ װעלן מיר טאָן.
/32:32 באַװאפנט פֿאַר גאָט װעלן מיר אַריבערגײן אין לאַנד כּנַעַן, דאָס
די אײגנטום פֿון אונדזער נחלה פֿון יענער זײַט יַרדן זאָל זײַן אונדזערס.
/32:33 און משה האָט זײ געגעבן, צו די קינדער פֿון גָד, און צו די
קינדער פֿון ראובן, און ביז האַלבן שבט מנשה דעם זון פֿון
יוסף די מלכות פון סיחון דעם מלך פון די אמורי, און די מלכות פון עוג
דער מלך פֿון בשן דאָס לאַנד מיט אירע שטעט אין די געמאַרקן
די שטעט פֿון לאַנד רונד אַרום.
/32:34 און די קינדער פֿון גָד האָבן געבױט דיבון, און עטרות, און ערוער.
/32:35 און עַתְרוֹת, שוֹפָן, און יַעֶזֶר, און יוֹגְבָה;
/32:36 און בית-נמרה, און בית-הָרָן, פֿונקציאָנירטע שטעט, און קעלער פֿאַר שאָף.
/32:37 און די קינדער פֿון ראובן האָבן געבױט חשבון, און אֵלעֶלָה, און קִרְיָתַיִם;
/32:38 און נבֿו, און בַעַל-מָעוֹן, (פֿאַרענדערט זײערע נעמען) און שבֿמה;
האָט געגעבן אַנדערע נעמען צו די שטעט וואָס זיי האָבן געבויט.
/32:39 און די קינדער פֿון מכיר דעם זון פֿון מנשה זײַנען געגאַנגען קײן גִלעָד, און האָבן גענומען
עס, און ער האָט גערשטן דעם אמורי וואָס איז אין איר.
/32:40 און משה האָט געגעבן גִלעָד צו מכיר דעם זון פֿון מנשה; און ער איז געזעסן
דערין.
/32:41 און יאיר דער זון פֿון מנשהן איז געגאַנגען און האָט אײַנגענומען אירע שטעטלעך
האָט זײ גערופֿן חוות־ייִיר.
/32:42 איז נוֹבֿה געגאַנגען, און האָט גענומען קנאַטן און אירע דערפֿער, און האָט זי גערופֿן
נבֿה, נאָך זײַן נאָמען.
