נומערן
/19:1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן און צו אַהרֹנען, אַזױ צו זאָגן:
/19:2 דאָס איז דער געזעץ פֿון דער תּוֹרה, װאָס גאָט האָט באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן:
רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, אַז זײ זאָלן דיר ברענגען אַ רױטע קוך
אָן אַ פלעק, אין וואָס עס איז קיין פעלער, און אויף וואָס עס איז קיינמאָל געקומען אַ יאָך.
/19:3 און איר זאָלט זי געבן צו אֶלעָזָרן דעם כֹּהן, ער זאָל זי ברענגען
אַרויס פֿון לאַגער, און מע זאָל זי טײטן פֿאַר זײַן פּנים.
/19:4 און אֶלעָזָר דער כֹּהן זאָל נעמען פֿון איר בלוט מיט זײַן פֿינגער
שפּריצן פֿון איר בלוט גלײַך פֿאַרן אוֹהל-מוֹעד
זיבן מאל:
/19:5 און מע זאָל פֿאַרברענען די קויה פֿאַר זײַנע אױגן; איר הויט, און איר פלייש, און
איר בלוט מיט איר מיסט זאָל ער פֿאַרברענען.
/19:6 און דער כֹּהן זאָל נעמען צעדערהאָלץ, און היסאָפּ, און װערמילרױט, און װאַרפֿן.
עס איז אַרײַן אין מיטן פֿאַרברענען פֿון דער קוך.
/19:7 און דער כֹּהן זאָל װאַשן זײַנע קלײדער, און ער זאָל װאַשן זײַן לײַב
װאַסער, און דערנאָך זאָל ער קומען אין לאַגער, און דער כֹּהן זאָל
זײט אומרײן ביזן אָװנט.
/19:8 און דער װאָס פֿאַרברענט, זאָל װאַשן זײַנע קלײדער אין װאַסער, און באָדן זײַנע
פֿלײש אין װאַסער, און זאָל זײַן אומרײן ביזן אָװנט.
/19:9 און אַ רײן מאַן זאָל אײַנזאַמלען די אַש פֿון דער קוך, און אַװעקלײגן
זײ אַרױפֿגײן אױסן לאַגער אין אַ רײן אָרט, און עס זאָל געהיט װערן פֿאַר די
עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל פֿאַר אַ װאַסער פֿון צעשיידונג: עס איז
אַ טהרה פֿאַר זינד.
/19:10 און דער װאָס קלײַבט אָן די אַש פֿון דער קוך, זאָל װאַשן זײַנע קלײדער;
און זײַן אומרײן ביזן אָװנט, און עס זאָל זײַן פֿאַר די קינדער פֿון
ישׂראל, און צום פֿרעמדן װאָס װױנט צװישן זײ, פֿאַר אַ געזעץ
אויף אייביק.
/19:11 דער װאָס רירט אָן עמיצן דעם טױטן לײַב, זאָל זײַן אומרײן זיבן טעג.
/19:12 ער זאָל זיך דערמיט רײניקן אױפֿן דריטן טאָג, און אױפֿן זיבעטן טאָג
ער זאָל זײַן רײן, אָבער אױב ער זאָל זיך ניט רײניקן אױפֿן דריטן טאָג, זאָל דער
זיבעטן טאָג זאָל ער ניט זײַן רײן.
/19:13 איטלעכער װאָס רירט אָן דעם טױטן פֿון יעדן טױטן, און רײניקט זיך
ניט זיך, פֿאַראומרײניקט דעם מִשכּן פֿון גאָט; און די נשמה וועט זיין
פֿאַרשניטן פֿון ישׂראל: װאָרום דאָס װאַסער פֿון צעשײדונג איז ניט געשפּריצט געװאָרן
אויף אים זאָל ער זײַן אומרײן; זײַן אומרײנקײט איז נאָך אױף אים.
/19:14 דאָס איז די תּוֹרה, װען אַ מענטש שטאַרבט אין אַ געצעלט: אַלע װאָס קומען אין דעם געצעלט
געצעלט, און אַלץ װאָס אין געצעלט, זאָל זײַן אומרײן זיבן טעג.
/19:15 און יעטװעדער אָפֿענע כּלי װאָס איז ניט פֿאַרבונדן אױף אים, איז אומרײן.
/19:16 און איטלעכער װאָס רירט אָן דעם דערשלאָגענעם מיט אַ שװערד אין דער אָפֿן
פֿעלד, אָדער אַ טױט, אָדער אַ מענטש, אָדער אַ קבֿר, זאָל זײַן אומרײן
זיבן טעג.
/19:17 און פֿאַר אַן אומרײן זאָל מען נעמען פֿון דעם אַש פֿון פֿאַרברענט
א קױך פֿון רײניקונג פֿאַר זינד, און לויפֿנדיק װאַסער זאָל דערויף אַרײַנגענומען װערן
אין אַ כלי:
/19:18 און אַ רײנע מענטש זאָל נעמען היסאָפּ, און עס טונקען אין װאַסער, און
שפּריצן עס אויף דעם געצעלט, און אויף אַלע כלים, און אויף די
מענטשן װאָס זײַנען דאָרטן געװען, און אױף דעם װאָס האָט אָנגערירט אַ בײן, אָדער אַ דערשלאָגענער;
אָדער איינער טויט, אָדער אַ קבר:
/19:19 און דער רײן זאָל שפּריצן אױף דעם אומרײן אױפֿן דריטן טאָג;
און אױפֿן זיבעטן טאָג, און אױפֿן זיבעטן טאָג זאָל ער זיך רײניקן.
און װאַשן זײַנע קלײדער, און זיך באַדן אין װאַסער, און זאָל זײַן רײן אין
אפילו.
/19:20 אָבער דער מאַן װאָס װעט זײַן אומרײן, און זאָל זיך ניט רײניקן, דאָס
אַ נשמה זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון צװישן דער עדה, װאָרום זי האָט
האָט פֿאַראומרײניקט דאָס הײליקטום פֿון גאָט: דאָס װאַסער פֿון דער צעשײדונג איז ניט געװען
שפּריצן אויף אים; ער איז אומרײן.
/19:21 און עס זאָל זײַן פֿאַר זײ אַ אײביקער געזעץ, דער װאָס שפּריצט
דאָס װאַסער פֿון צעשײדונג זאָל װאַשן זײַנע קלײדער; און דער װאָס רירט אָן דעם
װאַסער פֿון צעשײדונג זאָל זײַן אומרײן ביז אָװנט.
/19:22 און אַלץ װאָס דער אומרײן רירט זיך אָן, זאָל זײַן אומרײן; און די
אַ זעל װאָס רירט איר אָן זאָל זײַן אומרײן ביז אָװנט.
