נומערן
/12:1 און מרים און אַהרן האָבן גערעדט אױף משהן פֿון װעגן דער כּוֹתִיא פֿרױ
װעמען ער האָט חתונה געהאַט, װאָרום ער האָט חתונה געהאַט מיט אַן עטיאָפּישער פֿרױ.
/12:2 האָבן זײ געזאָגט: צי האָט גאָט נאָר גערעדט דורך משהן? האָט ער ניט
גערעדט אויך דורך אונדז? און גאָט האָט עס געהערט.
/12:3 און דער מאַן משה איז געװען זײער צניעותדיק, איבער אַלע מענער װאָס אױף דעם
                                            פּנים פון דער ערד.)
/12:4 און גאָט האָט פּלוצים גערעדט צו משהן, און צו אַהרן, און צו מרים.
     גײט אַרױס, דרײַ, צום אוֹהל-מוֹעד. און זיי
                                  דרײ זײנען ארויסגעקומען.
/12:5 און גאָט האָט אַראָפּגענידערט אין דעם זײַל פֿון װאָלקן, און האָט זיך געשטעלט אין דער טיר
פֿון דעם מִשכּן, און האָבן גערופֿן אַהרן און מרים, און זײ זײַנען בײדע געקומען
                                                                אַרויס.
/12:6 האָט ער געזאָגט: הערט אַצונד מײַנע װערטער: אױב עס איז צװישן אײַך אַ נבֿיא, בין איך דער
גאָט װעט מיך באַקענען צו אים אין אַ זעונג, און װעט רעדן צו אים
                                                 אים אין אַ חלום.
/12:7 ניט אַזױ איז מײַן קנעכט משה, װאָס איז געטרײַ אין מײַן גאַנצן הױז.
/12:8 מיט אים װעל איך רעדן מױל צו מױל, לכּבֿוד, און ניט אין פֿינצטערניש
רעדעס; און די געשטאַלט פֿון גאָט װעט ער זען; פֿאַר װאָס
האָט איר ניט מורא צו רעדן קעגן מיין קנעכט משה?
/12:9 און דער גרימצאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױף זײ; און ער איז אַװעקגעגאַנגען.
/12:10 און דער װאָלקן איז אַװעקגעגאַנגען פֿון מִשכּן; און זע, מרים
איז געוואָרן מצורע, ווײַס ווי שניי, און אַהרן האָט געקוקט אויף מרים, און
                                   זע, זי איז געווען מצורע.
/12:11 און אַהרן האָט געזאָגט צו משהן: װײ, מײַן האַר, איך בעט דיך, לײג ניט דעם
זינד אויף אונדז, מיט וואָס מיר האָבן געטאָן נאַרישקייט, און מיט וואָס מיר האָבן געזינדיקט.
/12:12 זאָל זי ניט זײַן װי אַ מת, װאָס דאָס פֿלײש איז האַלב פֿאַרלענדט, װען ער
                   גײט אַרױס פֿון זײַן מוטערס בויך.
/12:13 און משה האָט אױסגערופֿן צו גאָט, אַזױ צו זאָגן: הײסט זי אַצונד, גאָט, איך בעט דיך.
                                                                      דיר.
/12:14 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: אױב איר פֿאָטער האָט נאָר שפּײַען אין איר פּנים,
זאָל זי זיך ניט שעמען זיבן טעג? זאָל זי פֿאַרשלאָסן װערן פֿון לאַגער
זיבן טעג, און דערנאָך זאָל מען זי ווידער אַרײַננעמען.
/12:15 און מרים איז געװען פֿאַרשלאָסן פֿון לאַגער זיבן טעג, און דאָס פֿאָלק
ניט געפארן ביז מרים איז ווידער געבראכט געווארן.
/12:16 און דערנאָך האָט דאָס פֿאָלק אַװעקגענומען פֿון חַצרוֹת, און האָט זיך געלײגט אין דער
                                                           מדבר פארן.