נחמיה
/13:1 אין יענעם טאָג האָבן זײ געלײענט אין דעם בוך פֿון משהן אין די צוהערער פֿון דעם
מענטשן; און עס איז געפֿונען געוואָרן געשריבן אין אים, אַז דער עמוני און דער מואב
זאָל ניט קומען אין דער עדה פון גאָט אויף אייביק;
/13:2 װײַל זײ האָבן ניט געטראָפֿן די קינדער פֿון ישׂראל מיט ברױט און מיט װאַסער,
אָבער האָט שכר קעגן זיי בִלעָם, זיי זאָלן זיי שעלטן;
גאָט האָט פֿאַרוואַנדלט די קללה אין אַ ברכה.
/13:3 און עס איז געװען, אַז זײ האָבן געהערט די תּוֹרה, האָבן זײ זיך צעשיידט
פֿון ישׂראל דאָס גאַנצע געמישטע המון.
/13:4 און פֿאַר דעם, אֵלִישִיב דער כֹּהן, מיט די אױפֿזעער פֿון דעם
די קאַמער פֿון דעם הױז פֿון אונדזער גאָט איז געװען פֿאַרבונדן מיט טוביהן.
/13:5 און ער האָט צוגעגרײט פֿאַר אים אַ גרױסע קאַמער, װוּ זײ האָבן זיך פֿריִער געלעגן
די שפּײַזאָפּפֿער, די װײַרױך, און די כּלים, און דאָס מעשׂר פֿון
די פּאַפּשוי, דעם נײַעם װײַן, און דאָס אײל, װאָס מע האָט באַפֿױלן צו געבן
די לוִיִים, און די זינגער, און די פּאָרטערס; און די קרבנות פון די
כהנים.
/13:6 אָבער אין דער גאַנצער צײַט בין איך ניט געװען אין ירושלים, װאָרום אין די צװײ און
דרײַסיקסטן יאָר פֿון אַרְתַּחֲשַׁכְסָה דעם מלך פֿון בבֿל בין איך געקומען צום מלך, און
נאָך געוויסע טעג האָב איך באַקומען אַוועק פון דעם מלך:
/13:7 און איך בין געקומען קײן ירושלים, און איך האָב פֿאַרשטאַנען דאָס בײז װאָס אֶלישיב האָט געטאָן
פֿאַר טוביהן, צו מאַכן אים אַ קאַמער אין די הױף פֿון דעם הױז
גאָט.
/13:8 און עס איז מיר צער געװען, דרום האָב איך אַרױסגעװאָרפֿן דאָס גאַנצע הױז
פֿון טוביהן פֿון דער קאַמער.
/13:9 און איך האָב באַפֿױלן, און מע האָט רײניקט די קאַמערן, און איך האָב אַהין געבראַכט
װידער די כּלים פֿון דעם הױז פֿון גאָט, מיט דעם שפּײַזאָפּפֿער און דעם
פראַנקינסענסע.
/13:10 און איך האָב געזען אַז די חלקים פֿון די לוִיִים זײַנען ניט געגעבן געװאָרן
זיי: וואָרעם די לוִיִים און די זינגער וואָס האָבן געטאָן די אַרבעט, זענען אַנטלאָפן
איטלעכער צו זײַן פעלד.
/13:11 האָב איך זיך געקריגט מיט די פֿירשטן, און איך האָב געזאָגט: װאָס איז דאָס הױז פֿון גאָט?
פארלאזט ? און איך האָב זײ אײַנגעזאַמלט, און האָב זײ אַװעקגעשטעלט אױף זײער אָרט.
/13:12 און גאַנץ יהודה האָט געבראַכט דעם מעשר פֿון תּבֿואה, און דעם נײַעם װײַן, און דעם
אײל צו די אוצרות.
/13:13 און איך האָב געמאַכט אוצרות איבער די שאַצקאַמערן, שלמיה דער כּהן, און
צָדוֹק דער סופר, און פֿון די לוִיִים, פַּדִיָהו, און לעבן זיי איז געווען
חנן דער זון פֿון זכּור דעם זון פֿון מתניָהן: װאָרום זײ זײַנען גערעכנט געװאָרן
געטריי, און זייער אמט איז געווען צו פארטיילן צו זייערע ברידער.
/13:14 געדענק מיר, מײַן גאָט, דערױף, און מײַנע גוטע מעשים זאָלן ניט װישן.
װאָס איך האָב געטאָן פֿאַר דעם הױז פֿון מײַן גאָט, און פֿאַר אירע מטלות.
/13:15 אין יענע טעג האָב איך געזען אין יהוּדה עטלעכע טרעטן װײַן־פּרעקן אױפֿן שבת,
און אַרײַנברענגען שערן, און לײַדן אײזל; ווי אויך וויין, ווייַנטרויבן, און
פֿײַגן, און אַלע לאַסט װאָס זײ האָבן געבראַכט קײן ירושלים אױף
און איך האָב עדות געזאָגט אױף זײ אין דעם טאָג װאָס זײ זײַנען זײ
פארקויפן מאכלים.
/13:16 און דאָרטן האָבן זיך געװױנט מענער פֿון צור, װאָס האָבן געבראַכט פֿיש און אַלצדינג
פֿון סחורה, און פֿאַרקױפֿט שבת צו די קינדער פֿון יהודה, און אין
ירושלים.
/13:17 האָב איך זיך געקריגט מיט די איידעלע פֿון יהודה, און איך האָב צו זײ געזאָגט: װאָס פֿאַר אַ שלעכטס.
איז דאָס, װאָס איר טוט, און פֿאַרשװעכט דעם שבת?
/13:18 האָבן אײַערע עלטערן ניט אַזױ געטאָן, און אונדזער גאָט האָט ניט געבראַכט דאָס גאַנצע בײז
אונדז, און אויף דער שטאָט? נאָך מער ברענגט איר גרימצאָרן אויף ישׂראל מיט חלל
דעם שבת.
/13:19 און עס איז געװען, אַז די טױערן פֿון ירושָלַיִם האָבן אָנגעהויבן פֿינצטער זײַן
פאר שבת האב איך באפוילן צו פארמאכן די טויערן, און
האָט באַפֿוילן זיי זאָלן נישט געעפֿנט ווערן ביז נאָך שבת: און עטלעכע
פֿון מײַנע קנעכט האָב איך געשטעלט בײַ די טױערן, כּדי עס זאָל ניט זײַן קײן לאַסט
ארײנגעבראכט אום שבת.
/13:20 און די סוחרים און פֿאַרקויפער פֿון אַלע סחורות האָבן זיך געהאַלטן אין דרױסן
ירושלים אַמאָל אָדער צוויי מאָל.
/13:21 און איך האָב געזאָגט אױף זײ עדות, און איך האָב צו זײ געזאָגט: פֿאַר װאָס לאָזט איר איבער?
די וואנט? אויב איר טאָן אַזוי ווידער, איך וועל לייגן די הענט אויף איר. פֿון יענער צײַט
אַרױס זײַנען זײ מער ניט געקומען אױפֿן שבת.
/13:22 און איך האָב באַפֿױלן די לוִיִים, זײ זאָלן זיך רײניקן, און
אַז זײ זאָלן קומען און היטן די טױערן, צו הײליקן דעם שבת.
געדענק מיך, מײַן גאָט, אױך װעגן דעם, און שפּױט מיך אַזױ װי
די גרויסקייט פון דיין רחמנות.
/13:23 אין יענע טעג האָב איך אױך געזען ייִדן װאָס האָבן חתונה געהאַט מיט װײַבער פֿון אַשדוד
עמון און מואב:
/13:24 און זײערע קינדער האָבן גערעדט האַלב אין דעם רײד פֿון אַשדוד, און זײ האָבן ניט געקענט
רעדן אויף די יידישע שפראך, נאר לויט יעדן לשון
מענטשן.
/13:25 און איך האָב זיך געקריגט מיט זײ, און איך האָב זײ געשאָלטן, און האָב געשלאָגן עטלעכע פֿון זײ.
און זײ האָבן אױסגעריסן זײערע האָר, און זײ געמאַכט שװערן בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: איר זאָלט
ניט געבן אײַערע טעכטער צו זייערע זין, און ניט נעמען זייערע טעכטער צו
אײַערע זין, אָדער פֿאַר אײַך.
/13:26 האָט ניט שלמה דער מלך פֿון ישׂראל געזינדיקט מיט די דאָזיקע זאַכן? נאָך צווישן פילע
פעלקער איז ניט געווען קיין מלך ווי ער, וואָס איז געווען באליבט פון זיין גאָט און גאָט
האָט אים געמאַכט פֿאַר אַ מלך איבער גאַנץ ישׂראל; אָבער אַפֿילו ער האָט געמײנט
פרויען מאַכן זינד.
/13:27 זאָלן מיר דען צוהערן צו אײַך צו טאָן דאָס גאַנצע גרױסע בײז, צו פֿאַרברעכן
קעגן אונדזער גאָט אין חתונה פרעמד ווייבער?
/13:28 און אײנער פֿון די זין פֿון יוֹיָדָען, דעם זון פֿון אֵלִיאשיב דעם כּהן גדול, איז געװען
שװער צו סנבללאט דעם חורוני, דרום האָב איך אים פֿאַרטריבן פֿון מיר.
/13:29 געדענק זײ, מײַן גאָט, װאָרום זײ האָבן פֿאַראומרײניקט די כהנים, און
דער בונד פֿון דער כהונה און פֿון די לוִיִים.
/13:30 און איך האָב זײ רײניקט פֿון אַלע פֿרעמדע, און איך האָב באַשטימט די מחנות פֿון די
כֹּהנים און די לוִיִים, איטלעכער אין זײַן געשעפט;
/13:31 און פֿאַר דעם האָלץ-אָפּפֿער, אין באַשטימטע צײַטן, און פֿאַר דער ערשטער פֿרוכט.
געדענק מיך, מײַן גאָט, צום גוטן.
