נחמיה
/5:1 און עס איז געװען אַ גרױסער געשרײ פֿון פֿאָלק און פֿון זײערע װײַבער אױף זײערע
ברידער די יידן.
/5:2 װאָרום עס זײַנען געװען װאָס האָבן געזאָגט: מיר, אונדזערע זין, און אונדזערע טעכטער, זײַנען פֿיל;
דעריבער נעמען מיר צו זיי תבואה, כדי מיר זאלן עסן און לעבן.
/5:3 און עס זײַנען געװען עטלעכע װאָס האָבן געזאָגט: אונדזערע לענדער, װײַנגערטנער, מיר האָבן פֿאַרמאָגט,
און הײַזער, כּדי מיר זאָלן קױפֿן תּבֿואה, פֿון װעגן דער מאַנגל.
/5:4 און עס זײַנען געװען װאָס האָבן געזאָגט: מיר האָבן געלײענט געלט פֿאַר דעם מלכס
געצאָלט, און דאָס אויף אונדזער לענדער און ווייַנגאָרטן.
/5:5 אָבער אַצונד איז אונדזער פֿלײש אַזױ װי דאָס פֿלײש פֿון אונדזערע ברידער, אונדזערע קינדער װי זײערע
קינדער, און זע, מיר ברענגען אין קנעכטשאפט אונדזערע זין און אונדזערע טעכטער
זייט קנעכט, און עטלעכע פון אונדזער טעכטער זענען שוין געבראכט צו קנעכטשאפט:
און עס איז ניט אין אונדזער מאַכט צו ויסלייזן זיי; װאָרום אַנדערע מענטשן האָבן אונדזערע לענדער
און װײַנגערטנער.
/5:6 און איך בין זײער געצערנט געװאָרן, װען איך האָב געהערט זײער געשרײ און די דאָזיקע װערטער.
/5:7 און איך האָב זיך באַראַטנ זיך מיט מיר, און איך האָב אָנגעשריגן די גבאים, און די פֿירשטן;
און האָט צו זײ געזאָגט: איטלעכער פֿון זײַן ברודער, איר טײַטש געלט. און איך שטעלן
אַ גרויסע אספה קעגן זיי.
/5:8 און איך האָב צו זײ געזאָגט: מיר האָבן אױסגעלײזט אונדזערע ברידער, לױט אונדזער כּוח
ד י ײדן , װעלכ ע זײנע ן פארקויפ ט געװאר ן צ ו ד י גוים ; און איר וועט אפילו פאַרקויפן דיין
ברידער? אָדער זאָלן זײ אונדז פֿאַרקױפֿט װערן? דערנאָך האָבן זיי געהאַלטן שלום, און
געפונען גאָרנישט צו ענטפֿערן.
/5:9 און איך האָב געזאָגט: עס איז ניט גוט װאָס איר טוּט; זאָלט איר ניט גײן אין דער מורא.
פֿון אונדזער גאָט פֿון װעגן דער חרף פֿון די פֿעלקער אונדזערע פֿײַנט?
/5:10 און איך, און מײַנע ברידער, און מײַנע קנעכט, זאָלן פֿון זײ אױסנעמען געלט
און פּאַפּשוי: איך בעט דיך, לאָמיר אָפּלאָזן דעם דאָזיקן וואקסין.
/5:11 קער צו זײ, איך בעט דיך, אױף הײַנטיקן טאָג זײערע לענדער, זײערע
װײַנגערטנער, זײערע אײלבערטנער, און זײערע הײַזער, אױך דער הונדערטער טייל
פֿון דעם געלט, און פֿון דעם תּבֿואה, דעם װײַן, און דעם אײל, װאָס איר זײַט פֿון זײ
זיי.
/5:12 האָבן זײ געזאָגט: מיר װעלן זײ אומקערן, און װעלן פֿון זײ גאָרנישט דאַרפן;
אַזױ װעלן מיר טאָן אַזױ װי דו זאָגסט. דערנאָך האָב איך גערופֿן די כּהנים, און האָב גענומען אַן
שבועה פֿון זיי, אַז זיי זאָלן טאָן לויט דער דאָזיקער הבטחה.
/5:13 און איך האָב אָפּגעשאָקלט מײַן שויס, און איך האָב געזאָגט: זאָל גאָט אַרױסטאָן איטלעכער פֿון זײַן האַנט
הױז, און פֿון זײַן מי, װאָס טוט ניט די דאָזיקע הבטחה, אױך אַזױ
זאָל ער אױסגעטרייסלט װערן און אױסלײדיקן. און די גאַנצע עדה האָט געזאָגט: אָמן, און!
האָט געלויבט גאָט. און דאָס פֿאָלק האָט געטאָן אַזױ װי דער דאָזיקער הבטחה.
/5:14 און פֿון דער צײַט װאָס איך בין באַשטימט געװאָרן צו זײַן זײער גענעראל אין דעם
לאַנד יהודה, פֿון צװאַנציקסטן יאָר און ביז צװײ און דרײַסיקסטן
יאָר פֿון מלך אַרחשַסַסָה, דאָס הײסט, צװעלף יאָר, איך און מײַנע ברידער
האָבן ניט געגעסן דאָס ברױט פֿון דעם גענעראל.
/5:15 אָבער די ערשטע גענעראלן װאָס זײַנען געװען פֿאַר מיר, זײַנען געװען באַשולדיקט
דאָס פֿאָלק, און האָט גענומען פֿון זײ ברױט און װײַן, אַחוץ פערציק שקלים
פון זילבער; יאָ, אַפֿילו זייערע קנעכט האָבן געוועלטיקט איבער דעם פֿאָלק, אָבער אַזוי
האָב איך ניט, פֿון װעגן דער ירא פֿון גאָט.
/5:16 יאָ, אױך איך בין געבליבן אין דער אַרבעט פֿון דער דאָזיקער װאַנט, און מיר האָבן ניט געקויפט
לאַנד: און אַלע מײַנע קנעכט זײַנען דאָרטן אײַנגעזאַמלט געוואָרן צו דער אַרבעט.
/5:17 און בײַ מײַן טיש זײַנען געװען הונדערט און פֿופֿציק פֿון די ייִדן
שרים, אַחוץ די וואָס זענען געקומען צו אונדז פֿון צווישן די פֿעלקער
וועגן אונז.
/5:18 און װאָס איז געװען צוגעגרײט פֿאַר מיר טאָג־טעגלעך, איז געװען אײן אָקס און זעקס אױסדערװײלטע
שעפּס; אוי ך פױגלע ר זײנע ן צוגעגרײ ט געװאר ן פא ר מיר , או ן אײנמא ל אי ן 10 טע ג האב ן זי ך געהאלט ן
אַלע מינים ווייַן, אָבער פֿון דעם אַלץ האָב איך ניט געפֿאָדערט דאָס ברױט פֿון דעם
גענעראל, ווײַל די קנעכטשאפט איז געווען שווער אויף דעם דאָזיקן פאָלק.
/5:19 טראַכט אױף מיר, מײַן גאָט, צום גוטן, אַזױ װי אַלץ װאָס איך האָב געטאָן
דאָס פֿאָלק.
