נחמיה
/4:1 אָבער עס איז געװען, אַז סַנַבָּלָט האָט געהערט אַז מיר האָבן געבױט די מױער,
ער האָט זיך געצערנט, און האָט געכאַפּט גרויס צער, און האָט געשפּילט די אידן.
/4:2 און ער האָט גערעדט פֿאַר זײַנע ברידער און פֿאַר דעם חיל פֿון שומרון, און האָט געזאָגט: װאָס?
טאָן די דאָזיקע שוואַכע ייִדן? װעלן זײ זיך באַפֿעסטיקן? וועלן זיי קרבן?
וועלן זיי מאַכן אַ סוף אין אַ טאָג? װעלן זײ אױפֿלעבן די שטײנער פֿון דעם
                הויפנס מיסט װאָס װערן פֿאַרברענט?
/4:3 און טוביה דער עמוני איז געװען בײַ אים, און ער האָט געזאָגט: דאָס װאָס זײ
בױט, אױב אַ פוקס װעט אַרױפֿגײן, זאָל ער אַפֿילו צעברעכן זײער שטײנערנע װאַנט.
/4:4 הערט, אונדזער גאָט; װאָרום מיר זײַנען פֿאַראַכט, און קערן זײער שאַנד אױף זײערע
אײגענעם קאָפּ, און זײ געבן פֿאַר אַ רויב אין לאַנד פֿון געפֿאַנגענשאַפֿט.
/4:5 און זאָלסט ניט באַדעקן זײער זינד, און זײער זינד זאָל ניט אָפּגעמעקט װערן
פֿאַר דיר, װאָרום זײ האָבן דיך דערצערנט פֿאַר די בױער.
/4:6 אַזױ האָבן מיר געבױט די מױער; און די גאַנצע מױער איז געװען פֿאַרבונדן צו דער האַלב
דערפון: װאָרום דאָס פֿאָלק האָט געהאַט חשק צו אַרבעטן.
/4:7 אָבער עס איז געװען, אַז סַנבָלָט, און טוביה, און די אַראַבישע,
און די עמוני, און די אַשדודים, האָבן געהערט אַז די וואַנט פון ירושלים
מע ן הא ט פארמאכ ט או ן א ז ד י בריכ ן האב ן זי ך אנגעהויב ן אפשטעל ן , דא ן זענע ן ז ײ געװען
                                                           זייער צער,
/4:8 און זײ האָבן אַלע אינאײנעם געבראַכט צו קומען און מלחמה האַלטן
                                 ירושלים, און צו שטערן עס.
/4:9 אָבער מיר האָבן געטענהט צו אונדזער גאָט, און האָבן אַװעקגעשטעלט אַ װאָך
               זיי טאָג און נאַכט, ווייַל פון זיי.
/4:10 האָט יהודה געזאָגט: פֿאַרפֿאַלן איז די שטאַרקײט פֿון די לאַסט־טרעגער, און
עס איז פיל מיסט; אַזוי אַז מיר קענען נישט בויען די וואַנט.
/4:11 האָבן אונדזערע פֿײַנט געזאָגט: זײ װעלן ניט װיסן, און ניט זען, ביז מיר קומען
אין צווישן צווישן זיי, און הרגע זיי, און מאַכן אַ סוף די אַרבעט.
/4:12 און עס איז געװען, אַז די ייִדן װאָס זײַנען געזעסן בײַ זײ זײַנען געקומען, זײַנען געקומען
האָט צו אונדז געזאָגט צען מאָל: פֿון אַלע ערטער פֿון וואַנען איר װעט זיך אומקערן צו אונדז
                                  זיי וועלן זיין אויף דיר.
/4:13 דרום האָב איך געשטעלט אין די נידעריקער ערטער הינטער דער װאַנט, און אױף דער העכער
אין ערטער, האָב איך אַפֿילו געשטעלט דאָס פֿאָלק נאָך זייערע משפּחות מיט זייערע שווערדן,
                         זײערע שפּיזן, און זײערע בױגן.
/4:14 און איך האָב געקוקט, און איך בין אױפֿגעשטאַנען, און איך האָב געזאָגט צו די איידעלע און צו די פֿירשטן:
און צו די איבעריקע פֿאָלק: זאָלט איר ניט מוֹרא האָבן פֿאַר זײ; געדענקט דעם
ה\', וואָס איז גרויס און שרעקלעך, און מלחמה מלחמה פֿאַר דיין ברידער, דיין
זין און אײַערע טעכטער, אײַערע װײַבער, און אײַערע הײַזער.
/4:15 און עס איז געװען, װי אונדזערע פֿײַנט האָבן געהערט, אַז עס איז געװען באַ אונדז,
און גאָט האָט פֿאַרמאַכט זײער עצה, אַז מיר האָבן אונדז אַלע אומגעקערט
       צו דער וואַנט, איטלעכער צו זײַן אַרבעט.
/4:16 און עס איז געװען פֿון יענער צײַט אָן, איז די האַלב פֿון מײַנע קנעכט
האָט געאַרבעט אין דער אַרבעט, און דער אַנדערער העלפֿט האָט געהאַלטן ביידע שפּיזן,
די שילדן, און די בױגן, און די חבֿרים; און די שרים זענען געווען
                 הינטער דעם גאַנצן הױז פֿון יהודה.
/4:17 די װאָס האָבן געבױט אױף דער װאַנט, און די װאָס טראָגן לאַסט, מיט יענע
װאָס האָט אָנגעלאָדן, איטלעכער מיט זײַנע הענט האָט געאַרבעט אין דער אַרבעט, און
        מיט די אנדערע האַנט געהאלטן אַ וואָפן.
/4:18 פֿאַר די בױער, איטלעכער האָט זײַן שװערד אָנגעגורט אױף זײַן זײַט, און אַזױ
געבויט. און דער װאָס האָט געבלאָזן דעם שופֿר איז געװען בײַ מיר.
/4:19 און איך האָב געזאָגט צו די גבאים, און צו די פֿירשטן, און צו די איבעריקע פֿון די
מענטשן, די אַרבעט איז גרויס און גרויס, און מיר זענען אפגעשיידט אויף דער וואַנט,
                          איינער ווייט פון דעם אנדערן.
/4:20 און אין װאָסער אָרט, דרום הערט איר דעם קָול פֿון שוֹפֿר, זײַט איר געקומען
אַהין צו אונדז: אונדזער גאָט וועט מלחמה האַלטן פֿאַר אונדז.
/4:21 און מיר האָבן זיך געאַרבעט אין דער אַרבעט, און האַלב פֿון זײ האָבן געהאַלטן די שפּיזן פֿון דעם
אויפשטיין פון דער מאָרגן ביז די שטערן ארויס.
/4:22 אַזױ האָב איך אין דער צײַט געזאָגט צום פֿאָלק: זאָל איטלעכער מיט זײַן
קנעכט לאָזט זיך אין ירושלים, כּדי זיי זאָלן זײַן אַ שומר אין דער נאַכט
                      אונדז, און אַרבעט אין דעם טאָג.
/4:23 און ניט איך, און מײַנע ברידער, און מײַנע קנעכט, און ניט די מענער פֿון די וועכטער.
וואָס זענען מיר נאכגעגאנגען, קיינער פון אונדז האט נישט אויסגעשטרעקט אונדזער קליידער, היטטינג אַז יעדער איינער
                  שטעלן זיי אַוועק פֿאַר וואַשינג.