נחמיה
/2:1 און עס איז געװען אין חודש ניסן, אין צװאַנציקסטן יאָר פֿון
ארתחסתא דער מלך, דער ווייַן איז געווען פֿאַר אים, און איך גענומען דעם ווייַן,
און האָט עס געגעבן צום מלך. איצט איך בין נישט געווען פריער טרויעריק אין זיין
בייַזייַן.
/2:2 האָט דער מלך צו מיר געזאָגט: פֿאַר װאָס איז דײַן פּנים טרויעריק, זעענדיק,
קונסט נישט קראַנק? דאָס איז גאָרנישט אַנדערש ווי צער פון האַרץ. דעמאָלט איך איז געווען זייער
גרויםע פחד,
/2:3 און ער האָט געזאָגט צו דעם מלך: זאָל דער מלך לעבן אױף אײביק, פֿאַר װאָס זאָל ניט מײַן?
זיין טרויעריק פּנים, ווען די שטאָט, דער אָרט פון מיין עלטערן \'קברים,
איז געלעגן אַ װיסטעניש, און אירע טױערן זײַנען פֿאַרצערט מיט פֿײַער?
/2:4 האָט דער מלך צו מיר געזאָגט: פֿאַר װאָס בעטסטו? אַזוי איך מתפלל געווען
צו דעם גאָט פון הימל.
/2:5 און איך האָב געזאָגט צום מלך: אױב עס איז גוט פֿאַר דעם מלך, און אױב דײַן קנעכט האָט
געפֿונען חן אין דײַנע אױגן, װאָס דו װעסט מיך שיקן קײן יהודה צו
די שטאָט פֿון מײַנע עלטערן קבֿרים, כּדי איך זאָל זי בױען.
/2:6 און דער מלך האָט צו מיר געזאָגט: (די מלכּה איז אױך געזעסן בײַ אים: װי לאַנג).
זאָל זײַן דײַן נסיעה? און ווען וועסטו זיך אומקערן? אזוי האט עס געפעלט דעם מלך
צו שיקן מיר; און איך האָב אים באַשטימט אַ צײַט.
/2:7 און איך האָב געזאָגט צום מלך: אױב דער מלך איז גוט, זאָלן זײַן בריװ
האָט מיך געגעבן צו די גענעראלן פֿון יענער זײַט טײַך, כּדי זײ זאָלן מיך איבערטראָגן
ביז איך קום קיין יהודה;
/2:8 און אַ בריװ צו אסף דעם היטער פֿון דעם מלךס װאַלד, ער זאָל קענען
גיב מיר געהילץ צו מאכן באלקן פאר די טויערן פון דעם פאלאץ וואס
געהערט צו דעם הױז, און פֿאַר דער מויער פֿון שטאָט, און פֿאַר דער
הױז װאָס איך װעל אַרײַנקומען. און דער מלך האָט מיר געגעבן, לויט דעם
די גוטע האַנט פֿון מײַן גאָט אױף מיר.
/2:9 און איך בין געקומען צו די גענעראלן אױף יענער זײַט טײַך, און איך האָב זײ געגעבן דעם מלך
אותיות. און דער מלך האָט מיטגעשיקט חיל-פֿירער און רײַטער
מיר.
/2:10 ווען סנבללאַט דער חורוני, און טוביה דער קנעכט דער עמוני, האָבן געהערט
דערפֿון האָט עס זײ זײער געצערנט, װאָס עס איז געקומען אַ מענטש צו זוכן דעם
וווילשטאנד פון די קינדער פון ישראל.
/2:11 בין איך געקומען קײן ירושלים, און בין דאָרטן געװען דרײַ טעג.
/2:12 און איך בין אױפֿגעשטאַנען אין דער נאַכט, איך און עטלעכע מענטשן מיט מיר; איך האָב ניט געזאָגט
מענטש וואָס מיין גאָט האָט אַרײַנגעלייגט אין מיין האַרצן צו טאָן אין ירושלים: אויך ניט געווען
עס איז ביי מיר קיין חיה, אחוץ די בהמה אויף וואס איך בין געפארן.
/2:13 און איך בין אַרױסגעגאַנגען בײַ נאַכט בײַם טױער פֿון טאָל, פֿאַרן טױער
דראַגאָן ברונעם, און צו די מיסט-פּאָרט, און געזען די ווענט פון ירושלים,
װאָס זײַנען צעבראָכן געװאָרן, און אירע טױערן זײַנען פֿאַרצערט געװאָרן מיט פֿײַער.
/2:14 און איך בין געגאַנגען צום טױער פֿון קװאַל, און צום מלכס בעקן;
עס איז ניט געווען קיין אָרט פֿאַר די בהמה וואָס איז געווען אונטער מיר צו פאָרן.
/2:15 און איך בין אַרױפֿגעגאַנגען אין דער נאַכט בײַם טײַך, און איך האָב געקוקט אױף דער װאַנט
האָט זיך אומגעקערט, און איז אַרײַן דורכן טױער, און האָט זיך אומגעקערט.
/2:16 און די פֿירשטן האָבן ניט געװוּסט װוּהין איך גײן, און װאָס איך טו; איך האב אויך נישט געהאט
נאָך געזאָגט צו די אידן, ניט צו די כהנים, ניט צו די איידעלע, אדער צו
די שרים, און ניט צו די איבעריקע וואָס האָבן געטאָן די אַרבעט.
/2:17 האָב איך צו זײ געזאָגט: איר זעט די נויט װאָס מיר זײַנען אין, װי ירושלים
איז געלעגן װיסטעניש, און אירע טױערן װערן פֿאַרברענט מיט פֿײַער: קום און לאָז
אונדז בױען אױף די מױער פֿון ירושָלַיִם, כּדי מיר זאָלן מער ניט זײַן אַ חרפה.
/2:18 און איך האָב זײ דערצײלט פֿון דער האַנט פֿון מײַן גאָט, װאָס איז גוט געװען אױף מיר; ווי אויך
די ווערטער פון דעם מלך וואָס ער האָט צו מיר גערעדט. און זײ האָבן געזאָגט: לאָמיר אױפֿשטײן
אַרויף און בויען. אזו י האב ן ז ײ געשטארק ט זײער ע הענט , פא ר דע ר גוטע ר ארבעט .
/2:19 אָבער אַז סַנבָלַת דער חוֹרוֹני, און טוביה דער קנעכט, דער עמוני,
און גֶשֶם דער אַראַביש האָט דאָס געהערט, זײ האָבן אונדז געלאַכט און פֿאַראַכט
האָט אונדז געזאָגט: װאָס איז די דאָזיקע זאַך װאָס איר טוט? װעט איר װידערשפּעניקן קעגן דעם
מלך?
/2:20 און איך האָב זײ געענטפֿערט, און צו זײ געזאָגט: דער גאָט פֿון הימל, ער װיל
בלייג אונדז; דרום װעלן מיר אױפֿשטײן זײַנע קנעכט און בױען, אָבער איר האָט
ניט קײן חלק, און ניט קײן רעכט, און ניט קײן דענקמאָל אין ירושלים.
