נחום
/1:1 די לאַסט פֿון נינוה. דאָס בוך פֿון דער חזון פֿון נחום דעם אלקאָשי.
/1:2 גאָט איז מקנא, און גאָט נעמט נקמה; ה\' איז נקמה, און איז
ופגעקאָכט; ה\' וועט זיך נקמה נעמען אויף זייַנע פײַנט, און ער
                    היט גרימצארן פאַר זיינע שונאים.
/1:3 פּאַמעלעך צו צאָרן איז גאָט, און גרױס אין מאַכט, און װעט גאָרניט
                                        זַכָּאָה חוּלָקֵיהּ
שטורעם, און די וואלקנס זענען דער שטויב פון זיינע רגלים.
/1:4 ער שטרײַכט דעם ים, און מאַכט אים טרוקענע, און פֿאַרטריקנט אַלע טײַכן.
דער בשן איז פֿאַרלאַכט, און דער כרמל, און די בלום פֿון לבֿנון איז פֿאַרשװעכט.
/1:5 די בערג ציטערן פֿאַר אים, און די בערג צעלאָזן, און די ערד איז פֿאַרברענט
פֿאַר זײַן פּנים, יאָ, די וועלט, און אַלע וואָס וואוינען אין איר.
/1:6 װער קען באַשטײן פֿאַר זײַן גרימצאָרן? און ווער קען בלייבן אין די
פֿעסטקייט פֿון זײַן כּעס? זײַן גרימצאָרן איז אױסגעגאָסן װי פֿײַער, און די פֿעלדז
                             װערן דורך אים אראפגעװארפן.
/1:7 גאָט איז גוט, אַ שטאַרקן האַנט אין טאָג פֿון צרה; און ער ווייסט
                                  די וואָס צוטרוי אין אים.
/1:8 אָבער מיט אַ מבול װעט ער מאַכן אַ סוף פֿון דעם אָרט
דערפֿון, און פֿינצטערניש װעט נאָכיאָגן זײַנע פֿײַנט.
/1:9 װאָס מאַכט איר אױף גאָט? ער וועט מאַכן אַ גאַנץ סוף:
די יסורים זאָלן ניט אויפשטיין דאָס צווייטע מאָל.
/1:10 װאָרום בשעת זײ זײַנען אײַנגעפֿאַלן װי דערנער, און בעת זײ זײַנען שיכור
װי שיכורים װעלן זײ פֿאַרצערן װערן, װי שטערלעך גאָר טרוקענע.
/1:11 פֿון דיר איז אַרױסגעגאַנגען אײנער, װאָס האַלט בײז אַקעגן גאָט, א
                                                     רשע ראטגעבער.
/1:12 אַזױ האָט געזאָגט גאָט; כאָטש זיי זענען שטיל, און אַזוי פילע, אָבער אַזוי
זאָלן זײ פֿאַרשניטן װערן, װען ער װעט דורכגײן. כאָטש איך האָבן
האָבּ דיך געפּײַניקט, איך וועל דיך מער ניט פּײַן.
/1:13 װאָרום אַצונד װעל איך צעברעכן פֿון דיר זײַן יאָך, און דײַנע בונד װעל איך צעברעכן.
                                                                      sunder.
/1:14 און גאָט האָט געגעבן אַ געבאָט װעגן דיר, ניט מער פֿון
דײַן נאָמען װערט פֿאַרזײען: פֿון דעם הױז פֿון דײַנע געטער װעל איך פֿאַרשניטן װערן די געשניצטע
בילד און דאָס געגאָסענע בילד: איך װעל מאַכן דײַן קבֿר; װאָרום דו ביסט אַ מיאוס.
/1:15 זע, אױף די בערג, די פֿיס פֿון דעם װאָס ברענגט אַ גוטן בשׂורה,
וואָס אַרויסגעבן שלום! יהוּדה, היט דײַנע יום־טובֿים, מאַכט דײַנע
נדרים: װאָרום די רשָעים װעלן מער ניט דורכגײן דורך דיר; ער איז גאָר געשניטן
                                                                אַוועק.