מיכה
/7:1 װײ איז מיר! ווארים איך בין ווי ווען זיי האָבן געקליבן די זומער פרוכטן, ווי די
גרייפּלעך פון די ווינטידזש: עס איז קיין אשכול צו עסן: מיין נשמה
געוואלט די ערשטער רייפּ פרוכט.
/7:2 דער גוטער איז אומגעקומען פֿון דער ערד, און ניטאָ קײן גערעכטער
צווישן מענטשן: זיי אַלע ליגן אין וואַרטן פֿאַר בלוט; זיי גייען יעדן מאן זיין
ברודער מיט א נעץ.
/7:3 כּדי זײ זאָלן טאָן שלעכטס מיט בײדע הענט, פֿרעגט דער פֿירשט, און
דער ריכטער בעט אַ שכר; אוּן דֶער גְדוֹל, הָאט עֶר גִיזָאגְט זַיין
שטיפעריש פאַרלאַנג: אַזוי זיי ייַנוויקלען עס אַרויף.
/7:4 דער בעסטער פֿון זײ איז אַזױ װי אַ דעק, דער רעכטער איז שאַרפֿער פֿון אַ דאָרן
דער טאָג פֿון דײַנע װעכטער און דײַן באַזוכונג קומט; איצט וועט זיין
זייער פארבינדונג.
/7:5 פֿאַרלאָזט זיך ניט אױף אַ פֿרײַנט, זאָלט איר ניט פֿאַרזיכערן אױף אַ װעגװײַזער;
טירן פֿון דײַן מױל פֿון איר װאָס ליגט אין דײַן בוזעם.
/7:6 װאָרום דער זון פֿאַרשעמט דעם פֿאָטער, שטײט אױף איר די טאָכטער
מוטער, די טאָכטער קעגן איר מוטער אין געזעץ; א מענטשנס שונאים
זענען די מענטשן פון זיין הויז.
/7:7 דרום װעל איך אָנקוקן צו גאָט; איך וועל וואַרטן אויף מיין גאָט
ישועה: מיין גאָט וועט הערן מיר.
/7:8 פֿרײ זיך ניט אױף מיר, מײַן פֿײַנט, אַז איך פֿאַל, װעל איך אױפֿשטײן; ווען איך
זיצן אין פינצטערניש, גאָט וועט זיין אַ ליכט פֿאַר מיר.
/7:9 איך װעל טראָגן דעם גרימצאָרן פֿון גאָט, װאָרום איך האָב געזינדיקט
אים, ביז ער וועט טענהן מיין משפט, און טאָן אַ משפט פֿאַר מיר: ער וועט ברענגען
גײ מיך אַרױס צום ליכט, און איך װעל זען זײַן גערעכטיקײט.
/7:10 און די װאָס איז מײַן פֿײַנט, װעט עס זען, און די שאַנד װעט זי באַדעקן
װאָס האָט צו מיר געזאָגט: װוּ איז יהוה דײַן גאָט? מײַנע אױגן װעלן זען
זי: אַצונד װעט זי צעטרעטן װערן װי דער בלאָטע פֿון די גאַסן.
/7:11 אין דעם טאָג װאָס דײַנע מױערן זאָלן בױט װערן, אין יענעם טאָג װעט דער באַפֿעלן
זיין ווייט אוועקגענומען.
/7:12 אױך אין יענעם טאָג װעט ער קומען אַפֿילו צו דיר פֿון אשור און פֿון דער
באַפֿעסטיקטע שטעט, און פֿון דער פעסטונג ביז צום טײַך, און פֿון ים
צום ים, און פון באַרג צו באַרג.
/7:13 אָבער דאָס לאַנד װעט װערן װיסט פֿון װעגן די װױנער
אין איר, פֿאַר די פרוכט פון זייער מעשים.
/7:14 פֿיט דײַן פֿאָלק מיט דײַן רוט, די שאָף פֿון דײַן אַרב, װאָס זיצן.
איינזײַטיק אין האָלץ, אין מיטן כרמל: זאָלן זיי עסן אין בשן
און גִלעָד, אַזױ װי אין די טעג פֿון אַלט.
/7:15 אַזױ װי די טעג פֿון דײַן אַרױסגײן פֿון לאַנד מִצרַיִם װעל איך װײַזן
צו אים וואונדער.
/7:16 די פֿעלקער װעלן זען, און זײ װעלן זיך שעמען פֿון זײער גאַנצן שטאַרקײט;
לייגן זייער האַנט אויף זייער מויל, זייערע אויערן וועלן זיין טויב.
/7:17 זײ װעלן לעקן דעם שטױב װי אַ שלאַנג, פֿון זײערע װעלן זײ אַרױסגײן
לעכער װי וואָרעם פֿון דער ערד: זײ װעלן מוֹרא האָבן פֿאַר יהוה אונדזער גאָט,
און זאָל מורא האָבן פֿון װעגן דיר.
/7:18 װער איז אַ גאָט אַזױ װי דו, װאָס גײט פֿאַר זינד, און גײט פֿאַרבײַ.
עבירה פֿון דעם איבערבלײַב פֿון זײַן ירושה? זײַן כּעס היט ער ניט
אײביק, װײַל ער האָט זיך געפֿעלן אין רחמנות.
/7:19 ער װעט זיך אומקערן, ער װעט זיך דערבאַרימען אױף אונדז; ער וועט אונטערטעניק אונדזערע
רשעות; און דו וועסט וואַרפן אַלע זייערע זינד אין די טיפענישן פון דער
ים.
/7:20 װעסט טאָן דעם אמת צו יעקבֿן, און דעם רחמנות צו אַבֿרהמען װאָס
האָסט געשװאָרן אונדזערע עלטערן פֿון די טעג פֿון אַלט.
