מתיא
/23:1 און יאָשקע האָט געזאָגט צו דעם המון און צו זײַנע תלמידים:
/23:2 אַזױ צו זאָגן: די סופרים און די פּרושים זיצן אין משהס זיצפּלאַץ.
/23:3 אַלצדינג װאָס זײ בעטן אײַך צו היטן, היטן און טאָן; אָבער
נאָך זייערע מעשים זאָלט איר ניט, װאָרום זײ זאָגן, און טאָן ניט.
/23:4 װאָרום זײ בינדן שווערע לאַסט און שװער צו טראָגן, און לײגט זײ אױף
מענטשן ס פּלייצעס; אָבער זיי אַליין וועלן זיי נישט רירן מיט איינעם פון
זײערע פינגער.
/23:5 אָבער אַלע זײערע מעשׂים טוען זײ, כּדי צו זען פֿון מענטשן; זײ ברײטן זײערע
תפילות, און פארגרעסערן די געמארקן פון זייערע מלבושים,
/23:6 און האָט ליב די אױבערשטע צימערן אױף יוֹם-טובֿים, און די הויפּט-זיצן אין דער
בתי הכנסת,
/23:7 און גרוס אױף די מאַרק, און מע זאָל רופֿן פֿון מענטשן: רבֿ, רבֿ.
/23:8 אָבער זאָלט איר ניט גערופֿן װערן רבֿ, װאָרום איינער איז אײַער האַר, דער משיח; און אַלע
איר זענט ברידער.
/23:9 און רוף קײנער ניט אײַער פֿאָטער אױף דער ערד, װאָרום אײנער איז אײַער פֿאָטער.
וואָס איז אין הימל.
/23:10 און װערט איר ניט גערופֿן האַרן, װאָרום אײנער איז אײַער האַר, משיח.
/23:11 אָבער דער גרעסטער צװישן אײַך זאָל זײַן אײַער קנעכט.
/23:12 און איטלעכער װאָס װעט זיך דערהײבן, װעט דערנידערט װערן; און דער װאָס װעט
דערנידעריקט זיך וועט דערהויבן ווערן.
/23:13 אָבער װײ אײַך, סופרים און פּרושים, חונפים! װאָרום איר שװײַגט דעם
מלכות פון הימל קעגן מענטשן: פֿאַר איר ניט גיין אין זיך, און ניט
לאָזט אײַך אַרײַן די װאָס גײען אַרײַן.
/23:14 װײ אײַך, סופרים און פּרושים, חונפים! ווייל איר פרעסן אלמנות\'
הײַזער, און פֿאַר אַ פּריזענט טאָן לאַנג תפילה: דעריבער איר וועט באַקומען
די גרעסערע פאַרשילטן.
/23:15 װײ אײַך, סופרים און פּרוּשים, חונפים! פֿאַר איר גיינ ווייַטער ים און
אֶרֶץ צוּ מאַכן איינעם פאַרהעלטעניש, און ווען ער איז געמאַכט, מאַכט איר אים צוויי מאָל
מער דער קינד פון גיהנום ווי איר.
/23:16 װײ צו אײַך, איר בלינדע מײַט, װאָס זאָגן: װער עס װעט שװערן בײַם
היכל, עס איז גאָרנישט; אָבער ווער סע וועט שווערן ביי דעם גאָלד פון דעם
היכל, ער איז אַ בעל חוב!
/23:17 איר נאַרן און בלינד, װאָרום צי איז גרעסער, דאָס גאָלד אָדער דאָס היכל
הײליקט דאָס גאָלד?
/23:18 און װער עס װעט שװערן בײַם מזבח, דאָס איז גאָרנישט; אָבער ווער עס יז
שװערט בײ דער מתּנה װאָס איז אױף אים, ער איז שולדיק.
/23:19 איר נאַרן און בלינד, װאָרום צי איז גרעסער, די מתּנה אָדער דער מזבח װאָס
הײליקט די מתּנה?
/23:20 דער װאָס װעט שװערן בײַם מזבח, שװערט אױף אים און בײַ אַלע.
זאכן אויף עס.
/23:21 און װער עס װעט שװערן בײַם היכל, שװערט אין אים, און בײַ דעם װאָס
וואוינט דערין.
/23:22 און דער װאָס װעט שװערן בײַם הימל, שװערט בײַם טראָן פֿון גאָט, און בײַם טראָן פֿון גאָט.
דער װאָס זיצט דערױף.
/23:23 װײ אײַך, סופרים און פּרוּשים, חונפים! ווארים איר באצאלט מעשר
מינץ, און אַניס, און קוממין, און האָבן איבערגעלאָזט די וויכטיקער זאַכן פֿון דעם
געזעץ, משפט, רחמנות און אמונה: די זאָלט איר טאָן, און ניט צו
לאָזן דעם אַנדערן אומקערן.
/23:24 איר בלינדע מײַסטער, װאָס זײַט אַ הינקעלע, און שלינגט אַ קעמל.
/23:25 װײ אײַך, סופרים און פּרוּשים, חונפים! װאָרום איר מאַכט רײן דעם
אַרויס פון די גלעזל און פון די טאַץ, אָבער ין זיי זענען פול פון
יקסטאָרשאַן און וידעפדיק.
/23:26 דו בלינדער פּרוּש, רײניקט ערשט דאָס װאָס אין דעם בעכער
טאַץ, אַז אויך די אַרויס פון זיי זאָל זיין ריין.
/23:27 װײ אײַך, סופרים און פּרושים, חונפים! װאָרום איר זײַט אַזױ װי
ווייטע קברים, וואם זעען זיך טאקע אויס שיין אויס, אבער זענען אינעווייניק
פֿול מיט טויטע בײנער, און מיט אַלע אומרײנקײטן.
/23:28 אַזױ זײַט איר אױך אױסן אױסן פֿאַר מענטשן צדיקים, אָבער פֿון אינעװײניק זײַט איר
פול מיט צביעות און זינד.
/23:29 װײ אײַך, סופרים און פּרוּשים, חונפים! ווייַל איר בויען די
קברים פון די נביאים, און באַצירן די קברים פון די צדיקים,
/23:30 און זאָלסט זאָגן: װען מיר װאָלטן געװען אין די טעג פֿון אונדזערע עלטערן, װאָלטן מיר ניט געהאַט
געווען טייל מיט זיי אין דעם בלוט פון די נביאים.
/23:31 דרום זײַט איר עדות צו אײַך, אַז איר זײַט קינדער פֿון
די װאָס האָבן דערהרגעט די נבֿיאים.
/23:32 פֿילט אײַך אָן די מאָס פֿון אײַערע עלטערן.
/23:33 איר שלאַנג, איר דור פֿון װײַבער, װי קענסט איר אַנטלױפֿן פֿון דער באַשטימטונג פֿון
גענעם?
/23:34 דרום זע, איך שיק צו אײַך נבֿיאים, און חכמים, און סופרים.
און עטלעכע פון זיי זאָלט איר טייטן און קרייציקן; און עטלעכע פון זיי זאָלט איר
פּלאָגן אין אייערע שול, און זיי רודפן פון שטאָט צו שטאָט:
/23:35 כּדי זאָל קומען אױף דיר דאָס גאַנצע בלוט פֿון גערעכטיקײט אױף דער ערד
דאס בלוט פון הבל צדיק ביז דעם בלוט פון זכריה דער זון פון
ברכיה, וועמען איר האָט הרגעט צווישן דעם היכל און צווישן דעם מזבח.
/23:36 פֿאַר װאָר, איך זאָג אײַך: דאָס אַלץ װעט קומען אױף דעם דאָזיקן דור.
/23:37 ירושלים, ירושלים, דו װאָס הרגעט די נבֿיאים, און פֿאַרשטײנט זײ
וואָס זענען געשיקט צו דיר, ווי אָפט איך וואָלט קלייַבן דיין קינדער
צוזאַמען, ווי אַ הון זאמלט אירע הונות אונטער אירע פליגל, און איר
וואָלט נישט!
/23:38 זע, אײַער הױז איז אײַך איבערגעלאָזן אַ װיסטעניש.
/23:39 װאָרום איך זאָג אײַך: איר װעט מיך פֿון װײַטער ניט זען, ביז איר װעט זאָגן:
וואויל איז דער וואָס קומט אין דעם נאָמען פון די האר.
