מתיא
/20:1 װאָרום דאָס מלוכה פֿון הימל איז אַזױ װי אַ מאַן װאָס איז אַ בעל־הבית,
װאָס איז אַרױסגעגאַנגען אין דער פֿרי צו דינגען אַרבעטער אין זײַן װײַנגאָרטן.
/20:2 און אַז ער האָט אָפּגעמאַכט מיט די אַרבעטער פֿאַר אַ גראָשן אַ טאָג, האָט ער געשיקט
זיי אין זיין ווייַנגאָרטן.
/20:3 און ער איז אַרױסגעגאַנגען אַרום דער דריטער שעה, און האָט געזען אַנדערע שטײן ליידיק
די מאַרק,
/20:4 און האָט צו זײ געזאָגט; גײט אױך אין װײַנגאָרטן, און אַלץ װאָס איז
רעכט וועל איך דיר געבן. און זײ זײַנען געגאַנגען זײער װעג.
/20:5 און ער איז װידער אַרױסגעגאַנגען אַרום דער זעקסטער און נײַנטער שעה, און האָט אַזױ געטאָן.
/20:6 און אַרום דער עלפֿטטער שעה איז ער אַרױס, און האָט געפֿונען אַנדערע שטײן ליידיק.
און האָט צו זײ געזאָגט: װאָס שטײט איר דאָ אַ גאַנצן טאָג ליידיק?
/20:7 זאָגן זײ צו אים: װײַל קײנער האָט אונדז ניט געדונגען. האָט ער צו זיי געזאָגט: גיי!
איר אויך אין דעם ווייַנגאָרטן; און אַלץ וואָס איז רעכט, דאָס זאָלט איר
באַקומען.
/20:8 און אַז אָװנט איז געקומען, האָט דער האַר פֿון װײַנגאָרטן געזאָגט צו זײַן פֿאַרוואַלטער:
רוף די ארבעטער, און געבן זיי זייער לוין, אָנהייבנדיק פון די לעצטע
צום ערשטן.
/20:9 און אַז זײ זײַנען געקומען, װאָס זײַנען געװען געדונגען אַרום דער עלפֿטטער שעה, זײַנען זײ געקומען
באקומע ן יעד ן מענטש ן א גראשן .
/20:10 אָבער אַז די ערשטע זײַנען געקומען, האָבן זײ געמײנט, אַז זײ זאָלן באַקומען
מער; אוּן זֵיי הָאבִּין זִיךְ גִיזָאגְט אִיטְלֶער מִיט א פְרִינְט.
/20:11 און אַז זײ האָבן עס אױפֿגענומען, האָבן זײ געמורמלט אַקעגן דעם בעל־הבית
הויז,
/20:12 אַזױ צו זאָגן: די לעצטע האָבן געטאָן נאָר אײן שעה, און דו האָסט זײ געמאַכט
גלייך צו אונדז, וואָס האָבן געטראָגן די מאַסע און היץ פון דעם טאָג.
/20:13 אָבער ער האָט געענטפֿערט אײנעם פֿון זײ, און האָט געזאָגט: פרײַנד, איך טו דיר ניט קײן שלעכטס;
דו ביסט נישט מסכים מיט מיר פאר א פעני?
/20:14 נעם דאָס דײַן, און גײ דײן װעג, איך װעל געבן דעם לעצטען, אַזױ װי
צו דיר.
/20:15 איז מיר ניט געזעצלעך צו טאָן מיט מײַן אײגענעם װאָס איך װיל? איז דיין אויג
בייז, ווייַל איך בין גוט?
/20:16 און די לעצטע װעלן זײַן ערשטן, און דער ערשטער לעצטע, װאָרום פילע װערן גערופֿן, אָבער
ווייניק אויסדערוויילטע.
/20:17 און יאָשקע, אַרויפגעגאַנגען קיין ירושלים, האָט גענומען די צוועלף תלמידים באַזונדער אין דער
וועג, און האָט צו זיי געזאָגט:
/20:18 זע, מיר גײען אַרױף קײן ירושלים; און דער זון פון מענטש וועט זיין פארראטן צו
די ראָשי־כּהנים און צו די סופרים, און זײ זאָלן אים פֿאַרמישפּטן
טויט,
/20:19 און מע זאָל אים איבערגעבן צו די פֿעלקער, צו שפּאָטן און צו פּלאָגן, און
קרייציג אים, און דעם דריטן טאָג וועט ער ווידער אויפשטיין.
/20:20 איז צו אים געקומען די מוטער פֿון זבֿדיס קינדער מיט אירע זין;
דינען אים, און פאַרלאַנג אַ זיכער זאַך פון אים.
/20:21 האָט ער צו איר געזאָגט: װאָס װילסטו? האָט זי צו אים געזאָגט: שענק דאָס
די דאָזיקע זאָלן זיצן מײַנע צװײ זין, אײנער פֿון דײַן רעכטער האַנט, און אײנער אױף
די לינקע, אין דײַן מלוכה.
/20:22 אָבער יאָשקע האָט געענטפערט און געזאָגט: איר ווייסט ניט וואָס איר בעט. ביסט איר ביכולת צו
טרינקען פון דעם גלעזל וואָס איך וועל טרינקען פון, און צו זיין באַפּטיד מיט דעם
באַפּטיזאַם אַז איך בין באַפּטייזד מיט? זיי זאָגן צו אים, מיר זענען ביכולת.
/20:23 און ער האָט צו זײ געזאָגט: איר זאָלט טאַקע טרינקען פֿון מײַן כּוס, און געבאַפּט װערן.
מיט דער באַפּטיזאַם אַז איך בין באַפּטייזד: אָבער צו זיצן אויף מיין רעכט האַנט,
און אויף מיין לינקס איז ניט מייַן צו געבן, אָבער עס וועט זיין געגעבן צו זיי פֿאַר
וועמען עס איז צוגעגרייט פון מיין פאטער.
/20:24 און די צען האָבן דאָס געהערט, און זײ האָבן זיך געצערט אױף דעם
צװײ ברידער.
/20:25 אָבער יאָשקע האָט זײ גערופֿן צו זיך, און האָט געזאָגט: איר װײסט, אַז די פֿירשטן פֿון
די פֿעלקער הערשן איבער זיי, און די גרויסע
אָנטאָן אויטאָריטעט אויף זיי.
/20:26 אָבער עס זאָל ניט זײַן צװישן אײַך, נאָר איטלעכער װאָס װעט זײַן גרױס צװישן אײַך,
זאָל ער זײַן אײַער מיניסטער;
/20:27 און װער עס װעט זײַן דער פֿירער צװישן אײַך, זאָל זײַן אײַער קנעכט;
/20:28 אַזױ װי דער מענטשנקינד איז ניט געקומען צו דינען, נאָר צו דינען,
און צו געבן זיין לעבן אַ ויסלייזגעלט פֿאַר פילע.
/20:29 און װי זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון יריחו, איז אים נאָכגעגאַנגען אַ גרױסער עולם.
/20:30 און ערשט צװײ בלינדע זיצן בײַם װעג, װען זײ האָבן דאָס געהערט
יאָשקע דורכגעגאנגען דורך, געשריגן אויס, געזאגט, האָבן רחמנות אויף אונדז, אָ האר, דו זון
פון דוד.
/20:31 און דער המון האָט זײ אָנגעשריגן, װײַל זײ זאָלן שטילן;
אָבּער זיי האָבּן נאָך מער געשריגן, אַזוי צו זאָגן: ה\', ה', ה', האָסט רחמנות אויף אונדז
דוד.
/20:32 און יאָשקע איז געשטאַנען, און האָט זײ גערופֿן, און האָט געזאָגט: װאָס װילט איר איך?
זאָלסטו טאָן מיט דיר?
/20:33 זײ זאָגן צו אים: גאָט, כּדי אונדזערע אױגן זאָלן געעפֿנט װערן.
20:34 און יאָשקע האט דערבאַרימט אויף זיי, און גערירט זייער אויגן, און תיכף
זײערע אױגן האָבן באַקומען דערזען, און זײ זײַנען אים נאָכגעגאַנגען.
