מתיא
/2:1 און ווען יאָשקע איז געבוירן געוואָרן אין בית לחם פֿון יהודה אין די טעג פֿון הורדוס דעם
מלך, אָט זײַנען געקומען חכמים פֿון מזרח קײן ירושלים,
/2:2 אַזױ צו זאָגן: װוּ איז דער געבױרן מלך פֿון די ייִדן? װאָרום זײן האָבן מיר געזען
שטערן אין מזרח, און זענען געקומען צו דינען אים.
/2:3 און הורדוס דער מלך האָט דאָס געהערט, און ער האָט זיך דערשראָקן און אַלץ
ירושלים מיט אים.
/2:4 און ער האָט אײַנגעזאַמלט אַלע ראָשי־כּהנים און סופרים פֿון פֿאָלק
צוזאַמען, ער פארלאנגט פון זיי ווו משיח זאָל זיין געבוירן.
/2:5 האָבן זײ צו אים געזאָגט: אין בית לחם פֿון יהודה, װאָרום אַזױ איז געשריבן
דורך דעם נביא,
/2:6 און דו בית-לחם, אין לאַנד יהודה, ביסט ניט דער קלענסטער צװישן די
פֿירשטן פֿון יהודה: װאָרום פֿון דיר װעט אַרױסגײן אַ נגיד װאָס װעט הערשן
מײַן פֿאָלק ישׂראל.
/2:7 און הורדוס, װען ער האָט גערופֿן די חכמים, האָט ער געפֿרעגט אין זײ
פלייַסיק וואָס מאָל דער שטערן ארויס.
/2:8 און ער האָט זײ געשיקט קײן בית-לֶחֶם, און האָט געזאָגט: גײ און זוכן קײַנס
דאָס יונגע קינד; און אַז איר האָט אים געפֿונען, ברענג מיר װידער אַ װאָרט, אַז איך
זאל קומען און דינען אים אויך.
/2:9 װי זײ האָבן געהערט דעם מלך, זײַנען זײ אַװעקגעגאַנגען; און זע, דער שטערן, וואָס
זיי האָבן געזען אין מזרח, זיי זענען געגאַנגען פאַר זיי, ביז עס איז געקומען און איז געשטאנען איבער
װוּ דאָס יונגע קינד איז געװען.
/2:10 אַז זײ האָבן געזען דעם שטערן, האָבן זײ זיך געפֿרײט מיט אַ גרױסער פרייד.
/2:11 און אַז זײ זײַנען אַרײַן אין הױז, האָבן זײ געזען דאָס קינד מיט
מרים זיין מוטער, און געפאלן אַראָפּ, און געדינט אים: און ווען זיי האבן
האָבן געעפֿנט זײערע אוצרות, האָבן זײ אים געגעבן מתּנות; גאָלד, און
װײַרױך, און מיר.
/2:12 און מען האָט געוואָרנט פֿון גאָט אין אַ חלום, אַז זײ זאָלן זיך ניט אומקערן צו הורדוס,
זיי זענען אַוועק אין זייער אייגן לאַנד אן אנדער וועג.
/2:13 און אַז זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען, ערשט דער מלאך פֿון גאָט באַװײַזט זיך צו
יוסף אין אַ חלום, אַזוי צו זאָגן: שטיי אויף, און נעם דאָס קינד מיט זיין קינד
מוטער, און אַנטלאָפן קיין מִצרַיִם, און דו ביסט דאָרטן, ביז איך וועל דיך ברענגען אַ דבר.
ווארים הורדוס וועט זוכן דעם יונג קינד אים צו צעשטערן.
/2:14 און ער איז אױפֿגעשטאַנען, און ער האָט גענומען דאָס קינד און זײַן מוטער בײַ נאַכט, און
אוועקגעגאנגען אין מצרים:
/2:15 און דאָרטן איז געװען ביזן טױט פֿון הורדוס, כּדי עס זאָל מקוים װערן
איז גערעדט געווארן פון גאָט דורך דעם נביא, אַזוי צו זאָגן: פון מִצרַיִם האָב איך
האָט גערופֿן מײַן זון.
/2:16 און הורדוס איז געװען, װען ער האָט געזען, אַז ער װערט געשעמט מיט די חכמים
זייער גרימצארן, און זיי געשיקט, און הרגענען אַלע די קינדער וואָס זענען אין
בית לחם, און אין אַלע אירע געמאַרקן, פֿון צװײ יאָר אַלט און אונטער;
לױט דער צײַט װאָס ער האָט געפֿרעגט בײַ די חכמים.
/2:17 דענצמאָל איז מקיים געװען דאָס װאָס איז גערעדט געװאָרן דורך יִרמי הנבֿיא, אַזױ צו זאָגן:
/2:18 אין רמה איז געהערט געװאָרן אַ קָול, קלאָג, און געװײן, און גרױס
טרויעריק, רחל וויינט אויף אירע קינדער, און האט זיך נישט געטרייסט,
ווייל זיי זענען נישט.
/2:19 אָבער אַז הורדוס איז געשטאָרבן, ערשט אַ מלאך פֿון גאָט באַװײַזט זיך אין אַ
חלום צו יוסף אין מצרים,
/2:20 אַזױ צו זאָגן: שטײ אױף, און נעם דאָס קינד און זײַן מוטער, און גײ אַרײַן
אֶרֶץ יִשְׂרָאֵל, ווארים זיי זענען טויט, וואָס האָבן געזוכט דאָס לעבן פון דעם קינד.
/2:21 און ער איז אױפֿגעשטאַנען, און האָט גענומען דאָס קינד און זײַן מוטער, און איז אַרײַן אין דער שטאָט
ארץ ישראל.
/2:22 אָבער װי ער האָט געהערט, אַז אַרכעלױוס האָט געקיניגט אין יהודה אין זײַן צימער
פאטער הורדוס, ער האט מורא געהאט צו גײן אהין;
פֿון גאָט אין אַ חלום, ער האָט זיך אומגעקערט אין די טיילן פון גליל:
/2:23 און ער איז געקומען, און האָט זיך באַזעצט אין אַ שטאָט װאָס הײסט נצרת, כּדי עס זאָל זײַן
מקוים וואס די נביאים האבן גערעדט, וועט מען אים רופן א
נצרת.
