מארק
/7:1 און די פּרושים און עטלעכע פֿון די סופרים האָבן זיך צונױפֿגעקליבן צו אים.
װאָס איז געקומען פֿון ירושלים.
/7:2 און אַז זײ האָבן געזען עטלעכע פֿון זײַנע תּלמידים עסן ברױט מיט פֿאַראומרײניקט, דאָס הײסט
צו זאָגן, מיט ניט-געוואַשן הענט, זיי געפונען שולד.
/7:3 פֿאַר די פּרושים, און אַלע ייִדן, אַחוץ זײ װאַשן זײערע הענט אָפט;
עסן ניט, האלטן די מסורה פון די זקנים.
/7:4 און אַז זײ קומען פֿון מאַרק, סײַדן זײ װאַשן זיך, עסן זײ ניט. און
פילע אנדערע זאכן עס זענען, וואָס זיי האָבן באקומען צו האַלטן, ווי די
װאַשן פֿון בעכערן, און טעפּ, קופּערנע כּלים, און טישן.
/7:5 האָבן אים די פּרוּשים און די סופרים געזאָגט: װאָס גײט ניט דײַנע תלמידים?
לויט די מסורה פון די זקנים, אָבער עסן ברויט מיט נישט געוואשן
הענט?
/7:6 האָט ער געענטפֿערט און צו זײ געזאָגט: גוט האָט ישעיהן נבֿיאות געזאָגט פֿון אײַך
חונפים, ווי עס שטייט געשריבן: דאס פאלק מאכט מיר כבוד מיט זייערע ליפן,
אבער זייער הארץ איז ווייט פון מיר.
/7:7 אָבער אומזיסט בוקן זײ זיך צו מיר, לערנען לערנונגען
מצוות פון מענטשן.
/7:8 װאָרום לאָזט אָפּ דאָס געבאָט פֿון גאָט, האַלט איר די מסורה פֿון מענטשן;
אזוי ווי דאס וואשן פון טעפ און בעכער, און אסאך אנדערע אזעלכע זאכן וואס איר טוט.
/7:9 און ער האָט צו זײ געזאָגט: גוט פֿאַרװיסט איר דאָס געבאָט פֿון גאָט
איר מעגט האַלטן דיין אייגענע מסורה.
/7:10 װאָרום משה האָט געזאָגט: הערט כּבֿוד דײַן פֿאָטער און דײַן מוטער; און, ווער עס שילט
טאַטע אָדער מוטער, זאָל ער שטאַרבן דעם טויט:
/7:11 אָבער איר זאָגט: אױב אַ מאַן װעט זאָגן צו זײַן פֿאָטער אָדער זײַן מוטער: דאָס איז קאָרבן,
דאָס הײסט, אַ מתּנה פֿון אַלץ װאָס דו װעסט זײַן פֿון מיר;
ער וועט זיין פריי.
/7:12 און איר לאָזט אים מער ניט טאָן צו טאָן פֿאַר זײַן פֿאָטער אָדער זײַן מוטער;
/7:13 און מאַכט ניט װירקלעך דאָס װאָרט פֿון גאָט דורך אײַער מסורה, װאָס איר
האָבן מציל געווען, און איר טאָן אַזוי פילע.
/7:14 און אַז ער האָט גערופֿן צו זיך דאָס גאַנצע פֿאָלק, האָט ער צו זײ געזאָגט:
הערט צו מיר איטלעכער פֿון אײַך, און פֿאַרשטײט:
/7:15 עס איז גאָרנישט פֿון אָן אַ מענטש, װאָס אַרײַן אין אים קען פֿאַראומרײניקן
אים, אָבער די זאכן וואָס קומען אויס פון אים, דאָס זענען די וואָס פאַראומרײניקן
דער מאן.
/7:16 אױב עמיצער האָט אױערן צו הערן, זאָל ער הערן.
/7:17 און אַז ער איז אַרײַן אין הױז פֿון דעם פֿאָלק, זײַנע תלמידים
— האט אים געפרעגט װעגן דעם משל.
/7:18 און ער האָט צו זײ געזאָגט: ביסט איר אױך אַזױ אָן פֿאַרשטאַנד? צי ניט
זע, אַז אַלץ וואָס קומט אַרײַן אין דעם מענטש פֿון אַרויס
קען אים נישט פֿאַראומרײניקן;
/7:19 װײַל עס גײט ניט אַרײַן אין זײַן האַרצן, נאָר אין בױך, און גײט
אויס אין די דראָט, רייניקונג אַלע פלייש?
/7:20 האָט ער געזאָגט: דאָס װאָס גײט אַרױס פֿון דעם מענטשן, דאָס פֿאַראומרײניקט דעם מענטשן.
/7:21 װאָרום פֿון אינעװײניק, פֿון דעם האַרצן פֿון מענטשן, גײען שלעכטע מחשבות,
ניעף, זנות, רציחה,
/7:22 גניבות, תאוות, רשעות, אָפּנאַר, גוואַלד, אַ בייז אויג,
חילול השם, גאווה, נארישקייט:
/7:23 אַלע די דאָזיקע בײזן קומען פֿון אינעװײניק, און פֿאַראומרײניקן דעם מענטשן.
/7:24 און פֿון דאָרטן איז ער אױפֿגעשטאַנען, און איז אַרײַן אין די געמאַרקן פֿון צור און צידון.
און ער איז אַרײַן אין אַ הױז, און האָט ניט געװאָלט, אַז קײנער זאָל עס ניט װיסן, אָבער ער האָט געקענט
ניט באַהאַלטן.
/7:25 װאָרום עס האָט געהערט אַ פֿרױ װאָס איר יונגע טאָכטער האָט געהאַט אַן אומרײן גײַסט
פֿון אים, און געקומען און געפֿאַלן צו זײַנע פֿיס.
/7:26 די פֿרױ איז געװען אַ גריכישע, אַ סיראָפעניציע פֿון פֿאָלק; און זי האָט אים געבעטן
אז ער וועט ארויסווארפן דעם שטן פון איר טאכטער.
/7:27 אָבער יאָשקע האָט צו איר געזאָגט: זאָלן ערשט די קינדער זאַט װערן, װאָרום עס איז ניט
טרעפן צו נעמען די קינדער ס ברויט, און צו וואַרפן עס צו די הינט.
/7:28 און זי האָט געענטפֿערט, און צו אים געזאָגט: יאָ, גאָט, נאָך די הינט אונטער דעם
טיש עסן פון די קינדער ס ברעקלעך.
/7:29 און ער האָט צו איר געזאָגט: פֿאַר דעם דאָזיקן װאָרט גײט דײַן װעג; דער שטן איז ארויס
פֿון דײַן טאָכטער.
/7:30 און אַז זי איז געקומען צו איר הױז, האָט זי געפֿונען דעם שטן אַרױסגעגאַנגען, און
איר טאָכטער איז געלעגן אויפן בעט.
/7:31 און ער איז װידער אַװעקגעגאַנגען פֿון דעם געמאַרק פֿון צור און צידון, און איז געקומען צו דעם
ים פון גליל, דורך די צווישן פון די קאָוס פון דעקאַפּאָליס.
/7:32 און מע האָט צו אים געבראַכט אַ טױב, װאָס האָט געהאַט אַ שטערונג אין זײַן האַנט
רייד; און זײ האָבן אים געבעטן ער זאָל אַרױפֿטאָן אױף אים זײַן האַנט.
/7:33 און ער האָט אים אַװעקגענומען פֿון דעם המון, און אַרײַנגעטאָן זײַנע פֿינגער אין זײַנע פֿינגער
אויערן, און ער האָט געשפּײַען, און האָט אָנגערירט זײַן צונג;
/7:34 און ער האָט אַ קוק געטאָן צום הימל, און האָט געזיפֿצט, און צו אים געזאָגט: אפֿתּא!
איז, געעפֿנט ווערן.
/7:35 און גלײַך האָבן זיך געעפֿנט זײַנע אױערן, און דער שטריק פֿון זײַן צונג איז געװען
האָט געלאָזט, און ער האָט גערעדט קלאָר.
/7:36 און ער האָט זײ באַפֿױלן, אַז זײ זאָלן קיינעם ניט דערצײלן, נאָר אַלץ מער ער
האָט זיי אָנגעקלאָגט, ווי פיל מער זיי האָבן עס ארויסגעגעבן;
/7:37 און זײ זײַנען געװען זײער פֿאַרחידושט, אַזױ צו זאָגן: אַלץ האָט ער געטאָן
גוט: ער מאכט אי די טויב צו הערן, און די שטומע צו רעדן.
