לוק
/13:1 אין יענער צײַט זײַנען געװען אַ טייל װאָס האָבן אים דערצײלט פֿון די גליל.
וועמענס בלוט פילאטוס האט זיך אויסגעמישט מיט זייערע קרבנות.
/13:2 און יאָשקע האָט געענטפֿערט און צו זײ געזאָגט: רעכן איר, אַז די דאָזיקע גלילער
זיי זענען געווען זינדיקע העכער אַלע די גליל, ווייַל זיי געליטן אַזאַ
זאכן?
/13:3 איך זאָג אײַך, נײן, אָבער סײַדן איר טוט תשובה, װעט איר אַלע אַזױ אומקומען.
/13:4 אָדער די אַכצן, װאָס דער טורעם אין שילאָעם איז אױף זײ געפֿאַלן, און האָט זײ דערשלאָגן;
מײנט איר, אַז זײ זײַנען געװען זינדיקע איבער אַלע מענטשן װאָס זײַנען געזעסן אין ירושלים?
/13:5 איך זאָג אײַך, נײן, אָבער סײַדן איר טוט תשובה, װעט איר אַלע אַזױ אומקומען.
/13:6 און ער האָט געזאָגט די דאָזיקע משל; א געװיסער מאן האט אין זײן געפלאנצט א פײגעבוים
ווייַנגאָרטן; און ער איז געקומען און געזוכט פרוכט דערויף, און ניט געפונען.
/13:7 האָט ער געזאָגט צו דעם שװער פֿון זײַן װײַנגאָרטן: זע, די דאָזיקע דרײַ יאָר
איך קום זוכן פרוכט אויף דעם פייַג בוים, און געפֿינען קיין: שנייד עס אַראָפּ; פארוואס
אַמבערט עס די ערד?
/13:8 האָט ער צו אים געענטפֿערט: גאָט, לאָז עס אַלײן אױך דאָס יאָר ביז
איך וועל גראָבן וועגן אים, און מיסט עס:
/13:9 און אױב עס טראָגט פֿרוכט, גוט, און אױב ניט, זאָלסטו דערנאָך שנײַדן.
עס אַראָפּ.
/13:10 און ער האָט געלערנט אין אײנעם פֿון די שול אױפֿן שבת.
/13:11 און אָט איז געװען אַ פֿרױ מיט אַ גײַסט פֿון קראַנקײט, אַכצן
יארן , או ן אי ז געװע ן אײנגעבויגן , או ן ניש ט געקענ ט זי ך אויפהויבן .
/13:12 און אַז יאָשקע האָט זי געזען, האָט ער זי צו אים גערופֿן, און האָט צו איר געזאָגט: װײַב!
דו ביסט פריי פון דיין קראנקהייט.
/13:13 און ער האָט אַרױפֿגעלײגט זײַנע הענט אױף איר, און זי איז גלײַך געװען גלײַך
געלויבט גאָט.
/13:14 און דער פֿירשט פֿון שול האָט געענטפֿערט מיט גרימצאָרן, װײַל דאָס
יאָשקע האט געהיילט אויף דעם שבת טאָג, און האט געזאגט צו די מענטשן, עס זענען
זעקס טעג אין וואָס מענטשן זאָל אַרבעטן; דעריבער קומען און זיין אין זיי
געהיילט, און ניט אויף שבת.
/13:15 האָט אים {dn גאָט} געענטפֿערט, און געזאָגט: דו חופּה, טוט ניט איטלעכער.
פֿון אײַך לאָזט איר שבת זײַן אָקס אָדער זײַן אײזל פֿון סטאָל, און פֿירן
אים אַוועק צו וואָטערן?
/13:16 און די דאָזיקע פֿרױ, װאָס איז אַ טאָכטער פֿון אַבֿרהמען, װאָס דער שׂטן האָט, זאָל ניט זײַן
געבונדן, זע, די דאָזיקע אַכצן יאָר, זאָלט איר אָפּגעריסן װערן פֿון דעם דאָזיקן בונד אױפֿן שבת
טאָג?
/13:17 און אַז ער האָט דאָס געזאָגט, האָבן זיך אַלע זײַנע פֿײַנט געשעמט;
דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט זיך געפֿרײט איבער אַלע פּראַכט װאָס זײַנען געטאָן געװאָרן
אים.
/13:18 האָט ער געזאָגט: צו װאָס איז דאָס מלוכה פֿון גאָט? און צו וואָס זאָל
איך גלייב עס?
/13:19 עס איז װי אַ זענעפט־זײַד װאָס אַ מענטש האָט גענומען און אַרײַנגעװאָרפֿן אין זײַן האַנט.
גאָרטן; און ער איז געװאַקסן, און איז געװאָרן אַ גרױסער בוים; און די פֿױגלען פֿון הימל
געלײגט אין אירע צװײגן.
/13:20 און ער האָט װידער געזאָגט: מיט װאָס זאָל איך געגליכן דאָס מלוכה פֿון גאָט?
/13:21 עס איז אַזױ װי זויערטייג װאָס אַ פֿרױ האָט גענומען און באַהאַלטן אין דרײַ מאָס שפּײַז;
ביז דער גאנצער איז געװען פארזײצט.
/13:22 און ער איז דורכגעגאַנגען די שטעט און דערפער, און ער האָט געלערנט און געצױגן
צו ירושלים.
/13:23 האָט צו אים געזאָגט אײנער: גאָט, זײַנען פֿאַראַן ווייניק װאָס ניצול װערן? און ער האָט געזאָגט
צו זיי,
/13:24 שטרעבט זיך אַרײַן אין דעם ענג טױער, װאָרום אַ סך װעלן, זאָג איך אײַך,
זוּכט אַרײַנצוגײן, און װעט ניט קענען.
/13:25 װען אַמאָל איז אױפֿגעשטאַנען דער האַר פֿון הױז, און האָט פֿאַרשלאָסן דעם
טיר, און איר אָנהייבן צו שטיין אַרויס, און צו קלאַפּן אין דער טיר, אַזוי צו זאָגן:
האר, האר, עפענען צו אונדז; און ער וועט ענטפֿערן און זאָגן צו איר: איך וויסן
ניט פֿון וואַנען איר זענט:
/13:26 און איר זאָלט אָנהײבן צו זאָגן: מיר האָבן געגעסן און געטרונקען פֿאַר דיר, און
דו האסט געלערנט אין אונדזערע גאסן.
/13:27 אָבער ער װעט זאָגן: איך זאָג אײַך: איך קען אײַך ניט פֿון װאַנען איר זײַט; אַרויסגיין פון
מיר, אַלע טוערס פון זינד.
/13:28 עס װעט זײַן געװײן און קריצן פֿון ציין, װען איר װעט זען אַבֿרהמען,
און יצחק, און יעקב, און אַלע די נביאים, אין דעם מלכות פון גאָט, און
איר אליין שטויס ארויס.
/13:29 און זײ װעלן קומען פֿון מזרח, און פֿון מערבֿ, און פֿון דעם
צפֿון, און פֿון דָרום, און זאָל זיצן אין דעם מלכות פֿון גאָט.
/13:30 און אָט זײַנען פֿאַראַן לעצטע, װאָס װעלן זײַן ערשטן, און עס זײַנען ערשטן
וואָס וועט זיין לעצטע.
/13:31 אין יענעם טאָג זײַנען געקומען עטלעכע פֿון די פּרושים, אַזױ צו זאָגן צו אים: גײ!
דיך אַרױס, און גײ אַװעק פֿון דאָרטן, װאָרום הורדוס װעט דיך טייטן.
/13:32 האָט ער צו זײ געזאָגט: גײט און זאָג צו יענעם פוקס: זע, איך רײַס אַרױס.
שדים, און איך טו רפואות היינט און מארגן, און דעם דריטן טאָג וועל איך
זיין שליימעסדיק.
/13:33 אָבער איך מוז גײן הײַנט און מאָרגן, און דעם טאָג נאָכדעם;
װאָרום עס קען ניט זײַן, אַז אַ נבֿיא זאָל אומקומען פֿון ירושלים.
/13:34 ירושלים, ירושלים, װאָס הרגעט די נבֿיאים, און פֿאַרשטײנט זײ
וואָס זענען געשיקט צו דיר; ווי אפט וואלט איך געקליבן דיינע קינדער
אינאײנעם, װי א הון זאמלט איר געבײז אונטער אירע פליגל, און איר װילט
נישט!
/13:35 זע, אײַער הױז איז אײַך געלאָזט אַ װיסטעניש, און פֿאַר װאָר, איך זאָג דיר:
איר זאָלט מיך ניט זען, ביז דער צײַט װעט קומען, װאָס איר װעט זאָגן: ברוך הוא
דער װאָס קומט אין נאָמען פֿון גאָט.
