לוק
/11:1 און עס איז געװען, װי ער האָט מתפּלל געװען אין אַ געװיס אָרט, װען ער
אויפגעהערט, איינער פון זיינע תלמידים האט געזאגט צו אים, האר, לערן אונדז צו דאַוונען, ווי
יוחנן אויך געלערנט זיינע תלמידים.
/11:2 און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַז איר בעט, זאָלט איר זאָגן: אונדזער פֿאָטער װאָס איז אין
הימל, געהייליקט זאָל זיין דיין נאָמען. קומען דיין מלכות. דיין וועט זיין געטאן, ווי אין
הימל, אַזוי אין ערד.
/11:3 גיב אונדז טאָג צו טאָג אונדזער טעגלעך ברױט.
/11:4 און מוחל אונדז אונדזערע זינד; ווארים מיר אויך מוחל יעדער איינער וואָס איז שולדיק
צו אינז. און ניט פירן אונדז אין נסיון; אָבער מציל אונדז פון בייז.
/11:5 און ער האָט צו זײ געזאָגט: װער פֿון אײַך װעט האָבן אַ פֿרײַנט, און װעט גײן
צו אים אין האַלבנאַכט, און זאָגן צו אים, פרייַנד, לייַען מיר דרייַ ברויט;
/11:6 װאָרום אַ מײַנער חבֿר אין זײַן װעג איז געקומען צו מיר, און איך האָב גאָרנישט צו טאָן
שטעלן פאר אים?
/11:7 און ער װעט ענטפֿערן פֿון אינעװײניק, און זאָגן: זאָלסט מיך ניט אַרײַנברענגען, אַצונד איז די טיר
פאַרמאַכן, און מיינע קינדער זענען מיט מיר אין בעט; איך קען נישט אויפשטיין און דיר געבן.
/11:8 איך זאָג אײַך, כאָטש ער װעט ניט אױפֿשטײן און אים געבן, װײַל ער איז זײַן
פרײַנד, אָבער פֿון װעגן זײַן רחמנות װעט ער אױפֿשטײן און אים געבן אַזױ פֿיל
װי ער דאַרף.
/11:9 און איך זאָג אײַך: בעט, און עס װעט אײַך געגעבן װערן; זוכן, און איר וועט
געפינען; קלאַפּן, און עס וועט זיין געעפנט צו איר.
/11:10 װאָרום איטלעכער װאָס בעט, נעמט; און דער, וואס זוכט, געפינט; און צו
דער װאָס קלאפט עס זאָל געעפֿנט װערן.
/11:11 אױב אַ זון װעט בעטן ברױט פֿון אײנעם פֿון אײַך װאָס איז אַ פֿאָטער, זאָל ער געבן
אים אַ שטיין? אָדער אַז ער פֿרעגט אַ פֿיש, װעט ער אים פֿאַר אַ פֿיש געבן אַ שלאַנג?
/11:12 אָדער אַז ער װעט בעטן אַן אײ, װעט ער אים מקריב זײַן אַ סקאָרפּיאָן?
/11:13 אױב איר, װאָס זײַנען שלעכט, װײסט װי צו געבן גוטע מתּנות צו אײַערע קינדער;
ווי פיל מער וועט דיין פאטער אין הימל געבן זיי דעם רוח
וואָס פרעגן אים?
/11:14 און ער האָט אַרויסגעטריבן אַ שטן, און ער איז געווען שטום. און עס איז געווען,
ווען דער שטן איז אַרויסגעגאַנגען, האָט דער שטום גערעדט; און דאָס פֿאָלק האָט זיך געחידושט.
/11:15 אָבער עטלעכע פֿון זײ האָבן געזאָגט: ער גײט אַרױס שדים דורך בעל-זבֿוב דעם האַר.
פון די שדים.
/11:16 און אַנדערע האָבן אים געפרואווט געזוכט פֿון אים אַ צײכן פֿון הימל.
/11:17 אָבער ער, װיסנדיק זײערע מחשבות, האָט צו זײ געזאָגט: איטלעכער מלוכה האָט זיך צעטײלט
קעגן זיך איז געבראכט צו וויסט; און א הויז צעטיילט קעגן א
הויז פאלט.
/11:18 אױך דער שטן איז צעטײלט אױף זיך אַלײן, װי זאָל זײַן מלוכה באַשטײן?
װײַל איר זאָגט, אַז איך גיב אַרױס שדים דורך בעל-זבֿוב.
/11:19 און אױב איך דריב אַרױס שדים דורך בעל-זבֿוב, דורך װעמען װאַרפֿט זײ אײַערע זין.
אויס? דרום װעלן זײ זײַן אײַערע ריכטער.
11:20 אָבער אויב איך מיט דעם פינגער פון גאָט וואַרפן אויס בייזע גייסטער, קיין צווייפל די מלכות פון
גאָט איז געקומען אויף דיר.
/11:21 אַז אַ שטאַרקער באַװאַפּנט היטן זײַן פּאַלאַץ, איז זײַן פֿאַרמעג אין שלום;
/11:22 אָבער אַז אַ שטאַרקער פֿון אים װעט קומען אױף אים, און אים מנצח, ער
נעמט פֿון אים זײַן גאַנצע װאַשנשאַפֿט, װאָס ער האָט זיך אויף זײ פֿאַרזיכערט, און צעטײלט זײַנע
צעלאָזן.
/11:23 דער װאָס איז ניט מיט מיר, איז קעגן מיר, און דער װאָס קלײַבט זיך ניט מיט מיר
צעשפּרייטן.
/11:24 אַז דער אומרײנער גײַסט איז אַרױסגעגאַנגען פֿון אַ מענטשן, גײט ער דורך אַ טרוקן
ערטער, זוכן מנוחה; און ער האָט קיינעם ניט געטראָפן, זאָגט ער: איך וועל זיך אומקערן צו מיין מיינונג
הויז פון וואנען איך בין ארויסגעקומען.
/11:25 און אַז ער קומט, טרעפֿט ער עס אויסגעשװעבט און באַפּוצט.
/11:26 און ער גײט, און נעמט צו זיך זיבן אַנדערע גײַסטער, װאָס זײַנען שלעכטער פֿון
זיך; און זײ קומען אַרײַן, און זיצן דאָרטן; און דער לעצטער מצב דערפֿון
דער מענטש איז ערגער ווי דער ערשטער.
/11:27 און עס איז געװען, װי ער האָט דאָס געזאָגט, איז געװען אַ פֿרױ פֿון דעם
די חברה האבן אויפגעהויבן איר קָול, און צו אים געזאָגט: וואויל איז דער טראכט וואָס
האָט דיך געבאָרן, און די פּאַפּס וואָס דו האָסט געזויגן.
/11:28 אָבער ער האָט געזאָגט: יאָ, װױל זײַנען די װאָס הערן דאָס װאָרט פֿון גאָט
האלט עס.
/11:29 און אַז דאָס פֿאָלק האָט זיך אײַנגעזאַמלט, האָט ער אָנגעהױבן זאָגן: דאָס
איז אַ בייז דור: זיי זוכן אַ צייכן; און עס זאָל ניט זיין קיין צייכן
געגעבן, אָבער דער צייכן פון דזשאָנאַס דער נביא.
/11:30 װאָרום אַזױ װי יוֹנָס איז געװען אַ צײכן פֿאַר די נינוװים, אַזױ װעט אױך דער זון פֿון מענטשן
זייט צו דעם דור.
/11:31 די מלכּה פֿון דָרום זאָל אױפֿשטײן אין משפּט מיט די מענער פֿון
דעם דאָזיקן דור, און פאַרשילטן זיי: וואָרעם זי איז געקומען פון די עקן פון
די ערד צו הערן די חכמה פון שלמהן; און זע, אַ גרעסערער ווי
שלמה איז דאָ.
/11:32 די מענער פֿון נינוה װעלן אױפֿשטײן אין משפּט מיט דעם דאָזיקן דור,
און זיי וועלן עס פאַרשילטן; און,
אט איז דא א גרעסערער פון יאנאס.
/11:33 קײנער, װען ער האָט אָנגעצונדן אַ ליכט, לײגט זי ניט אין אַ געהײםן אָרט;
ניט אונטער אַ בושעלע, נאָר אויף אַ מנורה, אַז די וואָס קומען אַרײַן
זאל זען די ליכט.
/11:34 דאָס ליכט פֿון דעם גוף איז דאָס אױג;
אויך דיין גאנצער גוף איז פול מיט ליכט; אָבער ווען דיין אויג איז בייז, דיין
דער גוף איז אויך פול פון פינצטערניש.
/11:35 היט זיך דעריבער, אַז דאָס ליכט װאָס אין דיר איז ניט קײן פֿינצטערניש.
/11:36 און אױב דײַן גאַנצן גוף איז פֿול מיט ליכט, און האָט ניט קײן פֿינצטערניש,
גאַנץ וועט זיין פול מיט ליכט, ווי ווען די ליכטיק שייַנען פון אַ ליכט
גיט דיר ליכט.
/11:37 און װי ער האָט גערעדט, האָט אים אײנער פּרוש געבעטן, ער זאָל עסן מיט אים;
ער איז ארײן און האט זיך געזעצט צו עסן.
/11:38 און װי דער פּרוש האָט עס געזען, האָט ער זיך געחידושט, װאָס ער האָט זיך ניט ערשט געװאַשן
פאר מיטאָג.
/11:39 און גאָט האָט צו אים געזאָגט: אַצונד רײניקט איר פרושים פֿון אױסנװײניק
פון די גלעזל און די טאַץ; אָבער דײַן אינעװײניק איז פֿול מיט גראָשן און
רשעות.
/11:40 איר נאַר, האָט ניט דער װאָס האָט געמאַכט דאָס אױסנװײניק געמאַכט דאָס װאָס איז
אין אויך?
/11:41 אָבער גיב ליבערשט צדקה פֿון אַזעלכע זאַכן ווי איר האָט; און זע, אַלץ
זיי זענען ריין צו דיר.
/11:42 אָבער װײ אײַך, פרושים! װאָרום איר מעשׂה מעשׂר מינץ און שפּײַז און אַלצדינג
קרייַטעכץ, און פאָרן איבער דין און די ליבע פון גאָט: דאָס זאָל איר טאָן
האָבן געטאָן, און ניט צו לאָזן דעם אַנדערן אומגעריכט.
/11:43 װײ אײַך, פרושים! װאָרום איר האָט ליב די אױבערשטע זיצן אין דעם
סינאַגאָגז, און גרוס אין די מארקפלעצער.
/11:44 װײ אײַך, סופרים און פּרושים, חונפים! װאָרום איר זײַט װי קבֿרים
וואָס זייַנען ניט ווייזן, און די מענטשן וואָס גיין איבער זיי וויסן ניט פון זיי.
/11:45 האָט געענטפֿערט אײנער פֿון די חכמים, און צו אים געזאָגט: האַר, אַזױ האָט געזאָגט
האָסט אונדז אויך חרד.
/11:46 האָט ער געזאָגט: װײ צו אײַך אױך, איר חכמים! ווארים איר באליידט מענטשן מיט משאות
שווער צו ווערן געטראגן, און איר אליין רירט נישט די לאסטן מיט איינעם
פון דיין פינגער.
11:47 וויי צו דיר! װאָרום איר בױט די קברים פֿון די נבֿיאים, און אײַער
טאטע האט זײ דערהרגעט.
/11:48 פֿאַר װאָר, איר זײַט עדות אַז איר לאָזן די מעשים פֿון אײַערע עלטערן;
טאַקע געהרגעט זיי, און איר בויען זייער קברים.
/11:49 דרום האָט אױך געזאָגט די חכמה פֿון גאָט: איך װעל זײ שיקן נבֿיאים און נבֿיאים
שליחים, און עטלעכע פון זיי וועלן טייטן און רודפן:
/11:50 דאָס בלוט פֿון אַלע נבֿיאים װאָס איז פֿאַרגאָסן געװאָרן פֿון דער יסוד
פון דער וועלט, מעג מען דאַרפן פון דעם דור;
/11:51 פֿון דעם בלוט פֿון הֶבל ביז דעם בלוט פֿון זכריה, װאָס איז אומגעקומען
צווישן דעם מזבח און דעם היכל: באמת, איך זאג אייך, עס וועט זיין
פארלאנגט פון דעם דור.
11:52 וויי צו איר, אַדוואָקאַטז! װאָרום איר האָט אַװעקגענומען דעם שליסל פֿון װיסן: איר
זענען ניט אַרײַן אין אײַך אַלײן, און די װאָס זײַנען אַרײַן אַרײַן האָבן איר געשטערט.
/11:53 און װי ער האָט צו זײ געזאָגט דאָס דאָזיקע, די סופרים און די פּרושים
הא ט אי ם אנגעהויב ן שטאר ק רײד ן או ן אי ם דערציע ן צ ו רעד ן פו ן א םך
זאכן:
/11:54 ער האָט אים געלײגט, און געזוכט עפּעס אַרױסצוכאַפּן פֿון זײַן מױל,
אַז מע זאָל אים באַשולדיקן.
