לוק
/6:1 און עס איז געװען אױפֿן צװײטן שבת נאָך דעם ערשטן, איז ער געגאַנגען
דורך די פּאַפּשוי פעלדער; און זיינע תַּלמידים האָבן אַרויסגעריסן די אויערן פון תבואה, און
האט געגעסן, זיי רייַבן אין זייער הענט.
/6:2 האָבן עטלעכע פֿון די פּרושים צו זײ געזאָגט: װאָס טוט איר װאָס ניט?
געזעצלעך צו טאָן אין די שבתדיקע טעג?
6:3 און יאָשקע געענטפערט זיי און געזאגט, האָט איר ניט לייענען אַזוי פיל ווי דאָס, וואָס?
האָט דוד געטאָן, װען ער איז געװען אַ הונגעריקער, און די װאָס מיט אים;
/6:4 װי ער איז אַרײַנגעגאַנגען אין גאָטס הױז, און האָט גענומען און געגעסן דאָס שױבױט,
און אויך געגעבן צו די וואס זענען מיט אים; וואָס עס איז נישט געזעצלעך צו עסן
נאָר פֿאַר די כּהנים אַלײן?
/6:5 און ער האָט צו זײ געזאָגט: דער מענטשנקינד איז אױך דער האַר פֿון שבת.
/6:6 און עס איז געװען אױך אין אַן אַנדערן שבת, איז ער אַרײַן אין דער
שול און געלערנט: און עס איז געווען אַ מענטש וועמענס רעכט האַנט איז געווען פאַרדאַרט.
/6:7 און די סופרים און די פּרושים האָבן אים געקוקט צי ער װעט היילן אױף דער
שבת טאָג; אז זיי זאלן טרעפן א באשולדיגונג קעגן אים.
/6:8 אָבער ער האָט געװוּסט זײערע מחשבות, און האָט געזאָגט צו דעם מאַן װאָס האָט דעם פֿאַרװאָלטן
האַנט, שטיי אויף, און שטעל זיך אין מיטן. און ער איז אױפֿגעשטאַנען און איז געשטאַנען
אַרויס.
/6:9 האָט יאָשקע צו זײ געזאָגט: אײן זאַך װעל איך אײַך פֿרעגן; איז עס געזעצלעך אויף די
שבת טעג צו טאָן גוטס אָדער צו טאָן שלעכטס? צו ראַטעווען לעבן, אָדער צו צעשטערן עס?
/6:10 און ער האָט אַרומגעקוקט זײ אַלע רונד אַרום, און געזאָגט צו דעם מאַן: שרײַ אױס!
אַרױס דײַן האַנט. און ער האָט אַזױ געטאָן, און זײַן האַנט איז געװען געזונט װי דער
אנדערע.
/6:11 און זײ זײַנען געװען פֿול מיט משוגעת; אוּן הָאט זִיךְ מְיַישֵׁב גִיוֶוען אֵיינֶער מִיט הַאנְדֶערְן וָואס
זיי זאלן טאָן צו יאָשקע.
/6:12 און עס איז געװען אין יענע טעג, איז ער אַרױסגעגאַנגען אױף אַ באַרג צו
דאַוונען, און פארבליבן די גאנצע נאַכט אין תפילה צו גאָט.
/6:13 און אַז עס איז געװען טאָג, האָט ער צו זיך גערופֿן זײַנע תּלמידים, און ער פֿון זײ
אויסדערוויילט צוועלף, וועמען ער אויך געהייסן שליחים;
/6:14 שמעון (וואָס ער האָט אויך געהייסן פעטרוס) און זיין ברודער אנדריי, יעקב און
יוחנן, פיליפוס און באַרטהאָלאָמעוו,
/6:15 מתיא און תומא, יעקב דער זון פֿון אַלפֿעוס, און שמעון האָבן גערופֿן זעלאָטעס,
/6:16 און יהודה דער ברודער פֿון יעקבן, און יהודה איש-קריות, װאָס איז אױך געװען דער
פאררעטער .
/6:17 און ער האָט אַראָפּגענידערט מיט זײ, און האָט זיך געשטעלט אין דעם פּלױן, און דער געזעלשאַפֿט פֿון
זיינע תלמידים, און אַ גרויסער פאלק פון מענטשן פון גאַנץ יהודה און
ירושָלַיִם, און פֿון דעם ברעג פֿון ים פֿון צור און צידון, װאָס זײַנען געקומען צו הערן
אים, און צו זיין געהיילט פון זייער חולאתן;
/6:18 און די װאָס זײַנען געװען צער מיט אומרײנע גײַסטער, און זײ זײַנען געהיילט געװאָרן.
/6:19 און דער גאַנצער עולם האָט געזוכט אים אָנרירן, װאָרום עס איז אַרױסגעגאַנגען מעשׂה
פון אים, און זיי אַלע געהיילט.
/6:20 און ער האָט אױפֿגעהױבן זײַנע אױגן אױף זײַנע תּלמידים, און האָט געזאָגט: געבענטשט זײט איר
נעבעך: װאָרום דײן איז דאָס מלוכה פֿון גאָט.
/6:21 וואויל זענט איר וואָס איצט הונגערן, וואָרעם איר וועט זאַט ווערן. וואויל זענט איר
וואָס וויינען איצט: פֿאַר איר וועט לאַכן.
/6:22 װױל ביסטו, װען מענטשן װעלן אײַך פֿײַנט האָבן, און װען זײ װעלן זיך צעשיידן
דיך פֿון זייער געזעלשאַפֿט, און זאָלסט דיך חרפּה זײַן, און דײַן נאָמען אַרויסוואַרפֿן
װי בײז, צוליב דעם זון פון מענטשן.
/6:23 פֿרײען זיך אין יענעם טאָג, און שפּרינגען פֿון פֿרײד, װאָרום זע, אײַער שכר איז
גרויס אין הימל: וואָרעם אַזוי האָבן זייערע עלטערן געטאָן צו דעם
נביאים.
/6:24 אָבער װײ דיר, װאָס זײַט רײַך! ווארים איר האט באקומען אייער טרייסט.
/6:25 וויי, די זאַט! װאָרום איר װעט הונגערן. וויי צו איר אַז לאַכן
איצט! װאָרום איר װעט טרויערן און װײנען.
/6:26 װײ צו אײַך, װען אַלע מענטשן װעלן רעדן גוטס פֿון אײַך! װאָרום אַזױ האָבן זײ געטאָן
אבות צו די פאלשע נביאים.
/6:27 אָבער איך זאָג צו אײַך װאָס הערט: ליב אײַערע פֿײַנט, טוט גוטס צו די װאָס
האס דיר,
/6:28 בענטשט די װאָס שילטן דיך, און בעט פֿאַר די װאָס באַנוצן אײַך.
/6:29 און צו דעם װאָס שלאָגט דיך אױף דער אײן באַן אױך דער אַנדערער;
און דער װאָס נעמט אַװעק דײַן מאַנטל זאָל אױך ניט נעמען דײַן מאַנטל.
/6:30 גיב איטלעכער װאָס בעט פֿון דיר; און פון דעם וואָס נעמט דיין
סחורה בעט זיי נישט ווידער.
/6:31 און אַזױ װי איר װילט, אַז די מענטשן זאָלן טאָן צו אײַך, אַזױ זאָלט איר אויך טאָן צו זײ.
/6:32 װאָרום אױב איר האָט ליב די װאָס האָבן אײַך ליב, װאָס דאַנקען איר? אויך פאר זינדיקע
ליב די וואס ליבע זיי.
/6:33 און אױב איר טוט גוטס צו די װאָס טאָן גוטס צו אײַך, װאָס פֿאַרדינט איר? פֿאַר
זינדיקע טוען אויך דאָס זעלבע.
/6:34 און אױב איר לײענט צו די װאָס איר האָפֿט צו באַקומען פֿון זײ, װאָס דאַנקען דיר?
פֿאַר זינדיקע אויך לייַען צו זינדיקע, צו באַקומען ווי פיל ווידער.
/6:35 אָבער האָט ליב אײַערע פֿײַנט, און טוט גוטס, און לײענט, אָן האָפענונג
ווידער; און אייַער שכר וועט זיין גרויס, און איר וועט זיין קינדער פון
דער העכסטער, װאָרום ער איז גוט צו די אומדאַנק און צו די בייז.
6:36 דעריבער זיין רחמנות, ווי אויך דיין פאטער איז ראַכמאָנעסדיק.
/6:37 זאָלסט ניט משפּטן, און איר זאָלט ניט געמשפּט װערן;
פארמשפט: מוחל, און איר וועט זיין פארגעבן.
/6:38 גיב, און עס װעט אײַך געגעבן װערן; גוט מאָס, געדריקט אַראָפּ, און
אין אײַער בוזעם װעלן מענשען אַרײַנגעטאָן אין בוזעם. פֿאַר
מיט דער זעלבער מאָס, װאָס איר מאַטערט מיט, זאָל אײַך געמאָסטן װערן
ווידער.
/6:39 און ער האָט צו זײ געזאָגט אַ משל: קען דער בלינד פֿירן דעם בלינדן? וועט
זיי פאַלן ניט ביידע אין די גרוב?
6:40 דער תלמיד איז ניט העכער זיין האר, אָבער יעדער איינער וואָס איז שליימעסדיק
וועט זיין ווי זיין האר.
/6:41 און פֿאַר װאָס זעסטו דעם שפּיצל װאָס אין דײַן ברודערס אױג, אָבער?
זעסטו ניט דעם שטראַל װאָס אין דײַן אױג?
/6:42 אָדער װי קענסטו זאָגן צו דײַן ברודער: ברודער, לאָמיך אַרױסציען דעם?
שטער וואס איז אין דיין אויג, ווען דו אליין זעהט נישט דעם שטראל וואס
איז אין דײַן אױג? דו חונפה, ווארפט קודם ארויס די שטראל
דיין אייגענע אויג, און דעמאלט וועסטו זעהן קלאר ארויסצוציען דעם שפל
איז אין דיין ברודערס אויג.
/6:43 װאָרום אַ גוטער בוים ברענגט ניט קײן פֿאַרדאָרבענע פֿרוכט; אויך ניט אַ פאַרדאָרבן
בוים ברענגט ארויס גוטע פרוכט.
6:44 פֿאַר יעדער בוים איז באקאנט דורך זיין אייגן פרוכט. ווארים פון דערנער טאָן ניט מענטשן
קלײַבט פֿײַגן, און פֿון אַ בראָנפֿן קוסט קלײַבט מען ניט װײַנטרויבן.
/6:45 אַ גוטער מאַן ברענגט דאָס אַרױס פֿון דעם גוטן אוצר פֿון זײַן האַרצן
וואָס איז גוט; און אַ רשע פֿון דעם שלעכטן אוצר פֿון זײַן האַרצן
ברענגט אַרויס דאָס שלעכטס, װאָרום פֿון דעם פֿיל פֿון האַרצן זײַן
מויל רעדט.
/6:46 און װאָס רופֿט איר מיך גאָט, גאָט, און טוט ניט װאָס איך זאָג?
/6:47 איטלעכער װאָס קומט צו מיר, און הערט מײַנע רייד, און טוט זײ, איך װעל
זאג דיר צו וועמען ער איז ווי:
/6:48 ער איז װי אַ מאַן װאָס האָט געבױט אַ הױז, און האָט געגראָבן טיף, און אַרױפֿגעלײגט
יסוד אויף אַ שטיין: און ווען דער מבול איז אויפגעשטאנען, דער טייַך קלאַפּן
שטארק אויף יענעם הויז, און האט עס נישט געקענט שאקלען, ווארים עס איז געגרינדעט געווארן
אויף אַ שטיין.
/6:49 אָבער דער װאָס הערט און טוט ניט, איז אַזױ װי אַ מענטש װאָס אָן אַ
יסוד געבויט אַ הויז אויף דער ערד; קעגן וואָס דער טייַך האט
געשלאגן שטארק, און תיכף איז עס געפאלן; און די חורבה פֿון יענעם הױז איז געװען
גרויס.
