לוק
/1:1 װײַל אַ סך האָבן גענומען אין האַנט אַרױסשטעלן אַ דעקלאַראַציע
פון די זאכן וואָס זענען מערסט שורלי געגלויבט צווישן אונדז,
/1:2 אַזױ װי זײ האָבן זײ איבערגעגעבן צו אונדז, װאָס זײַנען געװען פֿון אָנהייב אָן
עדות, און באדינער פון דעם וואָרט;
/1:3 עס איז מיר אױך געװען גוט, װאָס איך האָב געהאַט אַ גאַנצן פֿאַרשטאַנד פֿון אַלץ
זאכן פון די ערשטער, צו שרייַבן צו דיר אין סדר, מערסט ויסגעצייכנט
טהעאָפילוס,
/1:4 כּדי דו זאָלסט װיסן די זיכערקײט פֿון די זאַכן װאָס דו האָסט
שוין געלערנט.
/1:5 אין די טעג פֿון הורדוס דעם מלך פֿון יהודה איז געװען אַ כּהן
און זיין ווייַב איז געווען פון דעם נאָמען זכריה
טעכטער פֿון אַהרן, און איר נאָמען איז געווען עליזאַבעטה.
/1:6 און זײ זײַנען בײדע געװען צדיקים פֿאַר גאָט, געגאַנגען אין אַלע געבאָט
און די געזעצן פֿון גאָט .
/1:7 און זײ האָבן ניט געהאַט קײן קינד, װײַל עליזאַבעטה איז געװען אומפרוכפּערדיק, און זײ בײדע
זענען איצט גוט געשלאגן אין יאָרן.
/1:8 און עס איז געװען, װען ער האָט פֿריִער געטאָן דעם כֹּהן
גאָט אין דער סדר פון זיין לויף,
/1:9 אַזױ װי דער מנהג פֿון כּהן איז זײַן גורל געװען צו ברענען
קטורת ווען ער איז אריין אין היכל ה\'.
/1:10 און דער גאַנצער המון פֿון פֿאָלק האָט דאַװנען אין דער צײַט אין דרױסן
פון קטורת.
/1:11 און אַ מלאך פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן צו אים, שטײט אױף רעכטס
זײַט מזבח קטורת.
/1:12 און אַז זכריה האָט אים דערזען, האָט ער זיך דערשראָקן, און אַ שרעק איז אױף אים געפֿאַלן.
/1:13 אָבער דער מלאך האָט צו אים געזאָגט: זאָלסט ניט מורא האָבן, זכריה, װאָרום דײַן תּפֿילה איז
געהערט; און דיין ווייב עליזאַבעטה וועט דיר געבערן אַ זון, און דו וועסט רופן
זיין נאָמען יוחנן.
/1:14 און דו װעסט האָבן פֿרײד און פֿרײד; און פילע וועלן זיך פרייען מיט זיין
געבורט.
/1:15 װאָרום ער װעט זײַן גרױס אין די אױגן פֿון גאָט, און װעט ניט טרינקען
ווייַן און ניט שטאַרק טרינקען; און ער וועט זיין אָנגעפילט מיט דעם רוח אפילו
פֿון זײַן מוטערס בויך.
/1:16 און פֿיל פֿון די קינדער פֿון ישׂראל זאָל ער זיך אומקערן צו יהוה זײער גאָט.
/1:17 און ער זאָל גײן פֿאַר אים אין דעם גײַסט און מאַכט פֿון אֵלִיָהון, צו פֿאַרקערן דעם
האַרצן פֿון די עלטערן צו די קינדער, און די ווידערשפעניקע צו דער חכמה
פון די גערעכטע; צו מאַכן אַ פֿאָלק צוגעגרייט פֿאַר גאָט.
/1:18 האָט זכריה געזאָגט צום מלאך: פֿון װאָס זאָל איך דאָס װיסן? װאָרום איך בין
אַן אַלטער מאַן, און מײַן װײַב איז גוט געשלאָפֿן אין יאָרן.
/1:19 און דער מלאך האָט געענטפֿערט און האָט צו אים געזאָגט: איך בין גבריאל, װאָס שטײ אין דעם
בייַזייַן פון גאָט; און איך בין געשיקט געווארן צו רעדן צו דיר, און דיר צו ווייזן די דאָזיקע
פרייע בשורה.
/1:20 און זע, דו װעסט שטום זײַן און ניט קענען רעדן ביז דעם טאָג
אַז די דאָזיקע זאַכן זאָלן געטאָן ווערן, ווײַל דו גלויבט ניט מיין
ווערטער, וואָס וועלן מקוים ווערן אין זייער צייט.
/1:21 און דאָס פֿאָלק האָט געװאַרט אױף זכריהן, און האָבן זיך געחידושט װאָס ער האָט אַזױ געהאַלטן
לאַנג אין היכל.
/1:22 און אַז ער איז אַרױסגעגאַנגען, האָט ער ניט געקענט רעדן צו זײ, און זײ האָבן דערזען
אַז ער האָט געזען אַ זעאונג אין היכל;
געבליב ן א לשון .
/1:23 און עס איז געװען, װי די טעג פֿון זײַן דינסט זײַנען געװען
פֿאַרענדיקט, איז ער אַװעקגעגאַנגען אין זײַן אײגענעם הױז.
/1:24 און נאָך יענע טעג איז זײַן װײַב עליזאַבעטה טראָגעדיק געװאָרן, און האָט זיך באַהאַלטן פֿינף
חדשים, געזאגט,
/1:25 אַזױ האָט גאָט געטאָן מיט מיר אין די טעג װאָס ער האָט מיך אָנגעקוקט, צו
נעם אַוועק מיין חרפה צווישן מענטשן.
/1:26 און אין זעקסטן חודש איז דער מלאך גבריאל געשיקט געװאָרן פֿון גאָט אין אַ שטאָט
פון גליל, מיטן נאמען נצרת,
/1:27 צו אַ בתולה װאָס האָט זיך געהײסן מיט אַ מאַן װאָס זײַן נאָמען איז געװען יוֹסף, פֿון דעם הױז פֿון
דוד; און דער נאָמען פֿון דער בתולה איז געװען מרים.
/1:28 און דער מלאך איז אַרײַן צו איר, און האָט געזאָגט: שלום, דו הױכער
ליב געהאט, גאָט איז מיט דיר: וואויל ביסטו צווישן פרויען.
/1:29 און אַז זי האָט אים דערזען, האָט זי זיך דערשראָקן פֿון זײַן װאָרט, און האָט אין איר אַרײַנגעװאָרפֿן
פאַרשטייט זיך ווי אַזוי דאָס זאָל זיין.
/1:30 און דער מלאך האָט צו איר געזאָגט: זאָלסט ניט מורא האָבן, מרים, װאָרום דו האָסט געפֿונען חן
מיט גאָט.
/1:31 און זע, װעסט טראָגעדיק װערן אין דײַן לױט, און געבערן אַ זון, און
זאָל רופן זיין נאָמען יאָשקע.
/1:32 ער וועט זיין גרויס, און וועט גערופן ווערן דער זון פון דעם העכסטן;
דער האר גאָט זאָל געבן אים דעם טראָן פון זיין פאטער דוד.
/1:33 און ער װעט קיניגן איבער דעם הױז פֿון יעקבֿ אױף אײביק; און פון זיין מלכות
עס וועט ניט זיין קיין סוף.
/1:34 האָט מרים געזאָגט צום מלאך: װי אַזױ װעט דאָס זײַן, װײַל איך װײס ניט
מענטש?
/1:35 און דער מלאך האָט געענטפֿערט און צו איר געזאָגט: דער רוח װעט קומען אױף
דיך, און די מאַכט פֿון דעם העכסטן וועט דיך פאַרשאַטן, דעריבער אויך
אַז הייליק זאַך וואָס וועט זיין געבוירן פון דיר וועט ווערן גערופן דער זון פון
גאָט.
/1:36 און זע, דײַן קוזין עליזאַבעטה, זי איז אויך טראָגעדיק געװאָרן אַ זון אין איר.
עלטער: און דאָס איז דער זעקסטער חודש מיט איר, וואָס איז גערופן עקרה.
1:37 פֿאַר מיט גאָט גאָרנישט איז אוממעגלעך.
/1:38 האָט מרים געזאָגט: זע, די דינסט פֿון גאָט; זאָל מיר אַזױ זײַן
צו דיין וואָרט. און דער מלאך איז אַוועק פון איר.
/1:39 און מרים איז אױפֿגעשטאַנען אין יענע טעג, און איז מיט גיך אַרײַן אין דעם באַרג.
אין אַ שטאָט פון יהודה;
/1:40 און ער איז אַרײַן אין דעם הױז פֿון זכריה, און האָט באַגריסן עליזאַבעטה.
1:41 און עס איז געווען, ווען עליזאַבעטה געהערט די גרוס פון מרים,
דאָס קינד איז געשפּרינגען אין איר בויך; און עליזאַבעטה איז געווען אָנגעפילט מיט דעם הייליקן
גייַסט:
/1:42 און זי האָט אױסגערופֿן מיט אַ הױכן קָול, און האָט געזאָגט: געבענטשט ביסטו צװישן דיר
פרויען, און וואויל איז די פרוכט פון דיין טראכט.
/1:43 און פֿון װאַנען איז דאָס צו מיר, אַז די מוטער פֿון מײַן האַר זאָל קומען צו מיר?
/1:44 װאָרום זע, װי דער קָול פֿון דײַן גרוס האָט געבלאָזן אין מײַנע אױערן,
דאָס קינד איז מיר אַ שפּרונג געטאָן אין בויך.
/1:45 און װױל איז זי, װאָס האָט געגלױבט;
דאָס װאָס איז איר געזאָגט געװאָרן פֿון גאָט.
/1:46 און מרים האָט געזאָגט: מײַן זעל גרײסט גאָט.
/1:47 און מײַן גײַסט האָט זיך געפֿרײט מיט גאָט מײַן גואל.
/1:48 װאָרום ער האָט געקוקט אױף דער נידערונג פֿון זײַן דינסט, װאָרום זע, פֿון
פֿון דעמאָלט אָן װעלן מיך אַלע דורות רופֿן ברוך.
/1:49 װאָרום דער שטאַרקער האָט מיר געטאָן גרױסע זאַכן; און הײליק איז זײן
נאָמען.
/1:50 און זײַן חֶסד איז אױף די װאָס האָבן אים מורא פֿון דָור צו דָור.
/1:51 ער האָט באַװיזן שטאַרקײט מיט זײַן אָרעם; ער האָט צעשפּרייט די שטאָלץ אין דער
פאַנטאַזיע פון זייער הערצער.
/1:52 די גבורים האָט ער אַראָפּגעמאַכט פֿון זײערע זיצפּלאַץ, און די נידריגע דערהויבן
גראַד.
/1:53 ער האָט אָנגעפֿילט די הונגעריקע מיט גוטס; און די עשירים האָט ער געשיקט
ליידיק אַוועק.
/1:54 זײַן קנעכט ישׂראל האָט ער געהאַלטן אין דערמאָנונג פֿון זײַן חֶסד;
/1:55 אַזױ װי ער האָט גערעדט צו אונדזערע עלטערן, צו אבֿרהמען און צו זײַן זאָמען אױף אײביק.
/1:56 און מרים איז געבליבן בײַ איר אַרום דרײַ חדשים, און האָט זיך אומגעקערט צו אירע
הויז.
/1:57 און די פֿולע צײַט פֿון עליזאַבעטה איז געקומען זי זאָל מציל זײַן; און זי
האָט געבאָרן אַ זון.
/1:58 און אירע שכנים און אירע קבֿרים האָבן געהערט װי גאָט האָט באַװיזן גרױס
רחמנות אויף איר; און זיי האָבן זיך געפרייט מיט איר.
/1:59 און עס איז געװען, אױפֿן אַכטן טאָג זײַנען זײ געקומען מלן
קינד; און זײ האָבן אים גערופֿן זכריה נאָכן נאָמען פֿון זײַן פֿאָטער.
/1:60 און זײַן מוטער האָט געענטפֿערט, און געזאָגט: ניט אַזױ; אָבער ער וועט גערופן ווערן יוחנן.
/1:61 האָבן זײ צו איר געזאָגט: פֿון דײַן משפּחה איז ניטאָ קײנער װאָס װערט גערופֿן
דעם נאָמען.
/1:62 און זײ האָבן געמאַכט צײכנס צו זײַן פֿאָטער, װי ער װיל אים רופֿן.
1:63 און ער געבעטן פֿאַר אַ שרייבן טיש, און געשריבן, אַזוי צו זאָגן: זיין נאָמען איז יוחנן.
און זיי האָבן זיך אַלע געחידושט.
/1:64 און זײַן מױל איז תיכף געעפֿנט געװאָרן, און זײַן צונג האָט זיך אָפּגעלאָזט, און ער
האָט גערעדט, און געלויבט גאָט.
/1:65 און אַ שרעק איז געקומען אױף אַלע װאָס זײַנען געזעסן רונד אַרום זײ, און אַלע די דאָזיקע רייד
מע ן הא ט געשלאג ן אי ן אויסלאנד , אי ן גאנצ ן בארג־לאנד , פו ן יהודה .
/1:66 און אַלע װאָס האָבן זײ געהערט, האָבן זײ אַרײַנגעלײגט אין זײער האַרצן, אַזױ צו זאָגן: װאָס?
דאָס קינד זאָל זיין! און די האַנט פֿון גאָט איז געװען מיט אים.
/1:67 און זײַן פֿאָטער זכריה איז אָנגעפֿילט געװאָרן מיט דעם רוח, און האָט נבֿיאות געזאָגט.
זאגן,
/1:68 געבענטשט איז יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל; װאָרום ער האָט געזוכט און אױסגעלײזט זײַנע
מענטשן,
/1:69 און האָט אױפֿגעשטעלט פֿאַר אונדז אַ האָרן פֿון ישועה אין זײַן הױז
קנעכט דוד;
/1:70 אַזױ װי ער האָט גערעדט דורך דעם מױל פֿון זײַנע הײליקן נבֿיאים, װאָס זײַנען געװען פֿון דעם
וועלט אנגעהויבן:
/1:71 כּדי מיר זאָלן ניצול װערן פֿון אונדזערע פֿײַנט, און פֿון דער האַנט פֿון אַלץ װאָס
האַס אונדז;
/1:72 צו טאָן די רחמנות װאָס האָט צוגעזאָגט אונדזערע עלטערן, און צו געדענקען זײַן הײליקטום
בונד;
/1:73 די שבועה װאָס ער האָט געשװאָרן אונדזער פֿאָטער אַבֿרהמען,
/1:74 אַז ער זאָל אונדז געבן, אַז מיר װערן מציל געװען פֿון דער האַנט
אונדזער שונאים זאלן דינען אים אָן מורא,
/1:75 אין קדושה און גערעכטיקײט פֿאַר אים, אַלע טעג פֿון אונדזער לעבן.
/1:76 און דו, קינד, זאָלסט גערופֿן װערן דער נבֿיא פֿון דעם העכסטן, װאָרום דו ביסט.
זאָל גײן פֿאַר דעם פּנים פֿון גאָט צו מאַכן זײַנע װעגן;
/1:77 צו געבן וויסן פֿון ישועה צו זײַן פֿאָלק דורך דער מחילה פֿון זײערע
זינד,
/1:78 דורך דער רחמנות פֿון אונדזער גאָט; װאָרום דער טאָג קומט פֿון דער הײך
האט אונדז באזוכט,
/1:79 צו ליכט פֿאַר די װאָס זיצן אין פֿינצטערניש און אין שאָטן פֿון טױט,
צו פירן אונדזער פֿיס אין דעם וועג פון שלום.
/1:80 און דאָס קינד איז אױפֿגעװאַקסן, און איז געװאָרן שטאַרק אין גײַסט, און איז געװען אין די מדבר
ביזן טאָג פֿון זײַן באַװײַזן צו ישׂראל.
