לעװיטיק
/17:1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
/17:2 רעד צו אַהרֹנען, און צו זײַנע זין, און צו אַלע קינדער פֿון
ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ; דאָס איז די זאַך וואָס ה\' האָט
האט באפוילן, געזאגט,
/17:3 איטלעכער װאָס איז פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל װאָס הרגעט אַן אָקס, אָדער
שעפּס אָדער ציג אין לאַגער, אָדער וואָס הרגעט עס אויס פון לאַגער,
/17:4 און ער האָט עס ניט געבראַכט צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד;
צו ברענגען אַ קרבן צו גאָט פֿאַר דעם מִשכּן פֿון גאָט;
בלוט זאָל גערעכנט װערן דעם מאַן; ער האט פארגאסן בלוט; און יענעם מענטש
זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון צװישן זײַן פֿאָלק.
/17:5 צום סוף, כּדי די קינדער פֿון ישׂראל זאָלן ברענגען זײערע שלאַכטאָפּפֿער
זײ געבן אױפֿן פֿײַער פֿעלד, כּדי זײ זאָלן זײ ברענגען צום פֿעלד
ה\', ביזן אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד, צו דעם
כֹּהן, און מקריבֿ זיי פֿאַר פֿרידאָפּפֿער צו גאָט.
/17:6 און דער כֹּהן זאָל שפּריצן דאָס בלוט אױפֿן מזבח פֿון גאָט
די אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד, און פֿאַרברענען דאָס פֿעטס פֿאַר אַ
אַ געשמאַקן ריח צו גאָט.
/17:7 און זײ װעלן מער ניט ברענגען זײערע שלאַכטאָפּפֿער צו די שדים, נאָך זײ
ז ײ זײנע ן געגאנגע ן א זונה . דאָס זאָל זײ זײַן אַן אײביק געזעץ
איבער זייערע דורות.
/17:8 און זאָלסט זאָגן צו זײ: איטלעכער מאַן פֿון דעם הױז
ישׂראל, אָדער פֿון די פֿרעמדע װאָס װױנען צװישן אײַך, װאָס געבן אַ
ברענט קרבן אָדער קרבן,
/17:9 און האָט עס ניט געבראַכט צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד;
עס צו ברענגען צו גאָט; אַפילו יענער מאַן זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון זײַן צװישן
מענטשן.
/17:10 און איטלעכער מאַן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל, אָדער פֿון די פֿרעמדע
װאָס װױנט צװישן אײַך, װאָס עסט עפּעס בלוט; איך וועל אפילו שטעלן
מײַן פּנים קעגן דער נשמה װאָס עסט בלוט, און װעט אים פֿאַרשניטן װערן
צװישן זײן פאלק.
/17:11 װאָרום דאָס לעבן פֿון דעם פֿלײש איז אין בלוט, און איך האָב עס אײַך געגעבן
אויפן מזבח צו מכפּר זײַן אויף אײַערע נפֿשות: װאָרום דאָס איז דאָס בלוט
וואָס מאכט אַ כפרה אויף דער נשמה.
/17:12 דרום האָב איך געזאָגט צו די קינדער פֿון ישׂראל: קײן זעל פֿון אײַך זאָל ניט עסן
בלוט, און קײן פֿרעמדע װאָס װױנט צװישן אײַך זאָל ניט עסן בלוט.
/17:13 און איטלעכער מאַן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אָדער פֿון די
פֿרעמדע װאָס װױנען צװישן אײַך, װאָס יאָגט און כאַפּט אַלע בהמה
אָדער אַ פֿױגל װאָס מע קען עסן; און ער זאָל אױסגיסן זײַן בלוט, און
דעקן עס מיט שטויב.
/17:14 װאָרום דאָס איז דאָס לעבן פֿון אַלע לײַבער; דאָס בלוט איז פאַר דעם לעבן
דרום האָב איך געזאָגט צו די קינדער פֿון ישׂראל: איר זאָלט עסן דעם
בלוט פון קיין מין פון פלייש: פֿאַר די לעבן פון אַלע פלייש איז בלוט
דערפון: איטלעכער װאָס עסט עס, זאָל פֿאַרשניטן װערן.
/17:15 און איטלעכער זעל װאָס עסט דאָס געשטאָרבן פֿון זיך, אָדער דאָס װאָס איז געװען
צעריסן מיט בהמות, צי דאָס איז איינער פון דיין אייגן לאַנד, אָדער אַ פרעמדער,
ער זאָל װאַשן זײַנע קלײדער, און זיך באַדן אין װאַסער, און זײַן
אומרײן ביזן אָװנט, דעמאָלסט זאָל ער זײַן רײן.
/17:16 אָבער אױב ער װאַשט זײ ניט, און װעט ניט באַדן זײַן לײַב; דעמאלט װעט ער טראגן זײן
אומרעכט.
