לעװיטיק
/11:1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן און צו אַהרֹנען, אַזױ צו זאָגן צו זײ:
/11:2 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: דאָס זײַנען די בהמות װאָס איר
זאָל עסן צװישן אַלע בהמות װאָס אױף דער ערד.
/11:3 אַלץ װאָס שײדט די קלױען, און װערט צעשלאָפֿן, און גערט,
צװישן די בהמות, װאָס זאָלט איר עסן.
/11:4 אָבער די דאָזיקע זאָלט איר ניט עסן פֿון די קײַען, אָדער פֿון די גערױער
די װאָס צעטײלן די קלױען: װי אַ קעמל, װײַל ער גערט, אָבער
צעטײלט ניט די קלױען; ער איז דיר אומרײן.
/11:5 און דער קױל, װײַל ער גערט, אָבער טײלט ניט די קלױען; ער
איז אומרײן צו דיר.
/11:6 און דער האָז, װײַל ער גערט, אָבער טײלט ניט די קלױען; ער
איז אומרײן צו דיר.
/11:7 און די חזירים, כאָטש ער צעטײלט די קלױען, און זײ זײַנען צעשפּרײט, אָבער ער
לאזט ניט געלעכטער; ער איז דיר אומרײן.
/11:8 פֿון זײער פֿלײש זאָלט איר ניט עסן, און זײער לײַב זאָלט איר ניט אָנרירן;
זײ זײַנען אײַך אומרײן.
/11:9 דאָס זאָלט איר עסן פֿון אַלץ װאָס אין װאַסער: אַלץ װאָס האָט פֿינס
און וואָג אין די וואסערן, אין די ים, און אין די טייַכן, זיי זאָלט איר
עסן.
/11:10 און אַלע װאָס האָבן ניט פֿינס און שאַפֿלעך אין די ים און אין די טײַכן, פֿון
אַלע װאָס רירן זיך אין די װאַסערן, און פֿון אַלע לעבעדיקע װאָס אין דעם
װאַסער, זײ װעלן אײַך זײַן אַן אומװערדיקײט.
/11:11 אַ אומװערדיקײט װעלן זײ אײַך זײַן; איר זאָלט ניט עסן פֿון זײערע
פֿלײש, אָבער זײערע לבֿות זאָלן אײַך זײַן אין אומװערדיקײט.
/11:12 איטלעכער װאָס האָט ניט קײן פֿינס און קײן שװעלן אין װאַסער, דאָס זאָל זײַן אַ
אומװערדיקײט צו דיר.
/11:13 און דאָס זײַנען די װאָס איר זאָלט האָבן אַ אומװערדיקײט צװישן די פֿױגלען;
זײ זאָלן ניט געגעסן װערן, אַן אומװערדיקײט זײַנען זײ: דער אָדלער און דער
אָססיפראַגע און די אָספּריי,
/11:14 און דער געשפּרעכער, און דער זעלנער לױט זײַנע מינים;
/11:15 איטלעכער ראָב לױט זײַנע מינים;
/11:16 און דער אַױל, און דער נאַכטהאָלק, און דער האָק, און דער פֿאַלק נאָך זײַן
מין,
/11:17 און די אַולקע, און דער קאָרמאָראַנט, און די אַולקע,
/11:18 און דער שװאַן, און דער פּעליקאַן, און דער אָדלער,
/11:19 און דער שטורקס, דער הערל לױט אירע מינים, און דער לעפל, און דער פלעדערמויז.
/11:20 אַלע פֿױגלען װאָס קריכן, װאָס גײען אױף אַלע פֿיר, זאָלן זײַן אַן אומװערדיקײט
איר.
/11:21 און די דאָזיקע מעגט איר עסן פֿון אַלע פֿליענדיקע שרצים װאָס גײט אױף אַלע
פֿיר װאָס האָבן פיס איבער זײערע פֿיס, צו שפּרינגען אױף דער ערד;
/11:22 און די דאָזיקע מעגט איר עסן; די היישעריק לױט זײַנע מינים, און די ליסע
היישעריק לױט זײַנע מינים, און דער זשוק לױט זײַנע מינים, און דער
גריגעל לױט זײן מין.
/11:23 אָבער אַלע אַנדערע פֿליענדיקע קריכן װאָס האָבן פֿיר פֿיס זאָלן זײַן
אומװערדיקײט צו דיר.
/11:24 און פֿון װעגן די דאָזיקע זאָלט איר אומרײן זײַן;
זײ זאָלן זײַן אומרײן ביזן אָװנט.
/11:25 און איטלעכער װאָס טראגט פֿון זײ נײַער, זאָל זײַן װאַשן
קליידער, און זייט אומרײן ביזן אָװנט.
/11:26 די נבֿלות פֿון איטלעכער בהמה װאָס צעטײלט די קלױען און איז ניט
צעשײדענע , און ניט געקיען די גרױען , זײנען איהם אומרײן : איטלעכער װאָס
רירט זײ אָן, זאָל זײַן אומרײן.
/11:27 און אַלץ װאָס גײט אױף זײַנע לאַפּע, צװישן אַלע בהמות װאָס גײען
אױף אַלע פֿיר זײַנען זײ אומרײן פֿאַר אײַך: דער װאָס רירט זיך אָן זײער נבֿלה
זאָל זײַן אומרײן ביזן אָװנט.
/11:28 און דער װאָס טראגט זײ פֿון זײ, זאָל װאַשן זײַנע קלײדער, און זײַן
אומרײן ביזן אָװנט: זײ זײַנען אײַך אומרײן.
/11:29 און די דאָזיקע װעלן אײַך זײַן אומרײן צװישן די שרצים װאָס
קריכן אויף דער ערד; די וויזעלע, און די מויז, און דער טאָרטאַס נאָך
זיין מין,
/11:30 און דער פריץ, און דער כאַמעלעאָן, און דער יאַשטשערקע, און דער שנעק, און
די בראָדעווקע.
/11:31 די דאָזיקע זײַנען אײַך אומרײן צװישן אַלע שרצים: איטלעכער װאָס רירט זיך אָן
זײ, װען זײ זײַנען טױט, זאָלן זײַן אומרײן ביזן אָװנט.
/11:32 און אױף אַלץ װאָס עמיצער פֿון זײ װעט פֿאַלן, װען זײ זײַנען טױט, זאָל עס
זײט אומרײן; צי עס איז אַ כּלי פֿון האָלץ, אָדער מלבושים, אָדער הויט, אָדער
זאַק, וועלכער כּלי עס איז, אין וואָס קיין אַרבעט ווערט געטאָן, דאַרף מען אים אַרײַנלייגן
אין װאַסער, און עס זאָל זײַן אומרײן ביזן אָװנט; אַזױ װעט זײַן
גערייניקט.
/11:33 און יעטװעדער ערדישע כּלים װאָס איטלעכער פֿון זײ פֿאַלט אַרײַן אין װאָס עס איז
אין אים זאָל זײַן אומרײן; און איר זאָלט עס צעברעכן.
/11:34 פֿון אַלצדינג פֿלײש װאָס מע מעג עסן, װאָס אױף װאָס אַזאַ װאַסער קומט אױף
אומרײן, און יעטװעדער געטראַנק װאָס מע קען געטרונקען װערן אין אַלע אַזאַ כּלי זאָל זײַן
טמא.
/11:35 און אַלץ װאָס װעט אַרױפֿפֿאַלן אַ טײל פֿון זײער נבֿלה, זאָל זײַן
טמא; סײַ עס איז אױװן, אָדער שײַנען פֿאַר טעפּ, זאָלן זײ צעבראָכן װערן
אַראָפּ: װאָרום זײ זײַנען אומרײן, און װעלן אײַך זײַן אומרײן.
/11:36 אָבער אַ קװאַל אָדער אַ גרוב װאָס איז אין אים אַ סך װאַסער
זײַ רײן, אָבער װאָס רירט זיך אָן זײער נבֿלה, זאָל זײַן אומרײן.
/11:37 און אױב אַ טייל פֿון זײער נײַער פֿאַלן אױף אַן זאָמען װאָס זאָל זײַן
זײט זײט, עס װעט זײן רײן.
/11:38 אָבער אױב אַ װאַסער װעט אַרױפֿגעטאָן װערן אױף דעם זאָמען, און אַ טייל פֿון זײער נײַער
פאלט דערויף, עס וועט אייך זיין אומרײן.
/11:39 און אַז אַ חיה װאָס איר מעגט עסן פֿון אים, זאָל שטאַרבן; דער װאָס רירט אָן דעם נבֿלה
דערפֿון זאָל זײַן אומרײן ביזן אָװנט.
/11:40 און דער װאָס עסט פֿון איר נײַער, זאָל װאַשן זײַנע קלײדער, און זײַן
אומרײן ביזן אָװנט; אױך דער װאָס טראָגט איר נבֿלה זאָל
װאַש זײַנע קלײדער, און זײט אומרײן ביזן אָװנט.
/11:41 און אַלע שרצים װאָס קריכן אױף דער ערד זאָל זײַן אַן
אַבאַמאַניישאַן; עס זאָל ניט געגעסן ווערן.
/11:42 אַלץ װאָס גײט אױף דעם בויך, און אַלץ װאָס גײט אױף אַלע פֿיר, אָדער
אַלץ וואָס האָט מער פֿיס צווישן אַלע קריכן וואָס קריכן אויף דעם
ערד, זיי זאָלט איר ניט עסן; װאָרום זײ זײַנען אַן אומװערדיקײט.
/11:43 איר זאָלט אײַך ניט מאַכן אַן אומװערדיקײט מיט קײן שרץ װאָס
קריצט, און איר זאָלט זיך ניט אומרײן מיט זײ, אַז איר זאָלט זיך ניט אומרײן
זאָל דערמיט פֿאַראומרײניקט װערן.
/11:44 װאָרום איך בין יהוה אײַער גאָט; דרום זאָלט איר אײַך הײליקן, און
הײליק זאָלט איר זײַן; װאָרום איך בין הײליק, און איר זאָלט זיך ניט פֿאַראומרײניקן מיט
יעטװעדער שרמש װאָס קריכט אױף דער ערד.
/11:45 װאָרום איך בין יהוה װאָס ברענגט אײַך אַרױס פֿון לאַנד מִצרַיִם צו זײַן
אײַער גאָט: איר זאָלט דעריבער זײַן הײליק, װאָרום איך בין הײליק.
/11:46 דאָס איז די געזעץ פֿון די בהמות, און פֿון די פֿױגלען, און פֿון אַלע לעבעדיקע
אַ באַשעפֿעניש װאָס רירט זיך אין די װאַסערן, און פֿון יעטװעדער באַשעפֿעניש װאָס קריכט
אויף דער ערד:
/11:47 צו מאַכן אַ חילוק צװישן אומרײן און רײנעם, און צװישן דעם
חיה װאָס מע מעג עסן און די בהמה װאָס מע מעג ניט עסן.
