קלאָגן
/4:1 װי איז דאָס גאָלד פֿאַרטונקען געװאָרן! װי איז דאָס פײנסטע גאָלד געענדערט! די
שטײנער פֿון הײליקטום װערן אױסגעגאָסן אין שפּיץ פֿון יעדער גאַס.
/4:2 די טײַערע זין פֿון צִיון, פֿאַרגלײַכלעך מיט פֿײַן גאָלד, װי זײַנען זײ
געשאַצט ווי ערדישע קרוגן, דאָס ווערק פֿון די הענט פֿון דעם טעפּער!
/4:3 אַפילו די ים־משפּחות ציען אַרױס די ברוסט, זײ זויגן זײערע יונגע
די: די טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק איז געװאָרן אַ אכזריות, װי די שטרױסן אין
דער מדבר.
/4:4 צו דעם דאַך פֿון זײַן מױל הענגט זיך אָן די צונג פֿון דעם זויגן
דאָרשט: די יונגע קינדער בעטן ברויט, און קיין איינער ברעכן עס צו זיי.
/4:5 די װאָס האָבן געפֿיטערט, זײַנען װיסט אױף די גאַסן, די װאָס
מע ן הא ט זי ך אויפגעהויב ן אי ן שאַרלעכלעכ ע ארומיק ע בארטן .
/4:6 װאָרום די שטראָף פֿון דער זינד פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק איז
גרעסער ווי די שטראָף פון דער זינד פון סדום, וואָס איז געווען אָוווערטראָו ווי
אין אַ מאָמענט, און קיין הענט בלייַבן אויף איר.
/4:7 אירע נצרים זײַנען געװען ריינער פֿון שנײ, װײַטער פֿון מילך זײַנען זײ געװען
זיי זענען געווען מער רויט אין גוף ווי רוביז, זייער פּאַלישינג איז געווען פון סאַפייער:
/4:8 שוואַרצער פֿון קוילן איז זײער אױסזען; זיי זענען נישט באקאנט אין די גאסן:
זייער הויט קלעבט זיך צו זייערע ביינער; עס איז פאַרדאַרט, עס איז געווארן ווי אַ
שטעקן.
/4:9 בעסערע דערשלאָגענע פֿון דער שװערד, װאָס זײַנען דערשלאָגן געװאָרן
מיט הונגער: פֿאַר די סאָסנע אַוועק, געשלאגן דורך ווייַל פון די
פירות פון פעלד.
/4:10 די הענט פֿון די נעבעכדיקע װײַבער האָבן געשמאַכט זײערע קינדער, זײ זײַנען געװען
זײער שפּײַז אין דער חורבן פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק.
/4:11 גאָט האָט פֿאַרענדיקט זײַן גרימצאָרן; ער האָט אױסגעגאָסן זײַן צאָרן
כּעס, און האָט אָנגעצונדן אַ פֿײַער אין צִיון, און עס האָט פֿאַרצערט דעם
יסודות דערפון.
/4:12 די מלכים פֿון דער ערד און אַלע באַװױנער פֿון דער װעלט האָבן ניט געװאָלט
האב ן געגלויבט , א ז דע ר קעגנא ר או ן דע ר שונא ט האב ן זי ך ארײנגעטראגן
די טויערן פון ירושלים.
/4:13 פֿאַר די זינד פֿון אירע נבֿיאים, און די זינד פֿון אירע כּהנים, דאָס
האָבן פֿאַרגאָסן דאָס בלוט פֿון די צדיק אין מיט איר,
/4:14 װי בלינדע זײַנען זײ אַרומגעלאָפֿן אין די גאַסן, זײ האָבן פֿאַראומרײניקט
זיך מיט בלוט, כּדי מענטשן זאָלן ניט אָנרירן זייערע מלבושים.
/4:15 האָבן זײ צו זײ געשריען: גײט אַװעק; עס איז אומרײן; אַװעקגײן, אַװעקגײן, אָנרירן
ניט: אַז זײ זײַנען אַנטלױפֿן און אַרומגעלאָפֿן, האָבן זײ געזאָגט צװישן די פֿעלקער: זײ
וועט דאָרטן מער נישט וואוינען.
/4:16 דער צאָרן פֿון גאָט האָט זײ צעטײלט; ער װעט זײ מער ניט אָנקוקן:
זיי האָבן ניט געהיט די מענטשן פון די כהנים, זיי האָבן ניט ליב געהאט די
זקנים.
/4:17 און אונדזערע אױגן האָבן זיך נאָך ניט געפֿאַלן פֿון אונדזער פֿאַלשע הילף, אין אונדזער היטן
האָבן געהיט פֿאַר אַ פאָלק וואָס קען נישט ראַטעווען אונדז.
/4:18 זײ גײען אונדזערע טרעטן, אַז מיר קענען ניט גײן אין אונדזערע גאַסן, אונדזער סוף איז נאָענט,
אונדזערע טעג זענען דערפילט; װאָרום אונדזער סוף איז געקומען.
/4:19 אונדזערע פֿאַרפֿאָלגנס זײַנען שנעלער פֿון די אָדלער פֿון הימל: זײ האָבן נאָכגעיאָגט.
אונדז אויף די בערג, זיי האָבן געווארט אויף אונדז אין דער מדבר.
/4:20 דער אָטעם פֿון אונדזערע נאָזלעכער, דער געזאַלבטער פֿון גאָט, איז אײַנגענומען געװאָרן אין זײערע
גרובן, פֿון װעלכע מיר האָבן געזאָגט: אונטער זײַן שאָטן װעלן מיר לעבן צװישן די פֿעלקער.
/4:21 פֿרײ זיך און פֿרײ זיך, טאָכטער אדום, װאָס זיצט אין לאַנד
Uz; אױך דער כּוֹס װעט דורכגײן צו דיר, װעסט שיכּור װערן,
און זאָלסט דיך מאַכן נאַקעט.
/4:22 די שטראָף פֿון דײַן זינד איז פֿאַרענדיקט, טאָכטער צִיון; ער
װעט דיך מער ניט אַװעקטראָגן אין געפֿאַנגענשאַפֿט: ער װעט באַזוכן דײַן
זינד, טאָכטער אדום; ער וועט אַנטדעקן דיין זינד.
