קלאָגן
/3:1 איך בין דער מאַן װאָס האָט געזען פּײַן מיט דעם רוט פֿון זײַן גרימצאָרן.
/3:2 ער האָט מיך געפֿירט, און מיך געבראַכט אין פֿינצטערניש, אָבער ניט אין ליכט.
/3:3 פֿאַר װאָר, אַקעגן מיר האָט ער זיך אומגעקערט; ער קערט זײַן האַנט אַקעגן מיר אַלע
טאָג.
/3:4 מײַן פֿלײש און מײַן הױט האָט ער פֿאַרעלטערט; ער האט צובראכן מיינע ביינער.
/3:5 ער האָט בױט אױף מיר, און האָט מיך אַרומגערינגלט מיט גאַל און מיט צרות.
/3:6 ער האָט מיך אַװעקגעשטעלט אין פֿינצטערישע ערטער, װי טױטע פֿון אַלט.
/3:7 ער האָט מיך באַהעפֿט, אַז איך קען ניט אַרױסגײן;ער האָט געמאַכט מײַן קייט
שווער.
/3:8 אױך אַז איך שרײַ און שרײַ, פֿאַרשלאָסן ער מײַן תּפֿילה.
/3:9 ער האָט אײַנגעשלאָסן מײַנע װעגן מיט אױסהאַלטענער שטײן, מײַנע װעגן האָט ער קרום געמאַכט.
/3:10 ער איז געװען פֿאַר מיר װי אַ בער, װאָס לײגט, און װי אַ לײב אין פֿאַרבאָרגענע ערטער.
/3:11 ער האָט אָפּגעקערט מײַנע װעגן, און מיך צעשטױגן, ער האָט מיך געמאַכט.
וויסט.
/3:12 ער האָט געבויגן זײַן בױגן, און מיך אַרײַנגעשטעלט פֿאַר אַ צײכן פֿאַר דעם פײַל.
/3:13 ער האָט געמאַכט אַרײַן די פֿײַלן פֿון זײַן פֿײַל אין מײַנע נעם.
/3:14 איך בין געװען אַ לײַטזעליקײט פֿאַר מײַן גאַנצן פֿאָלק; און זײער געזאַנג אַ גאַנצן טאָג.
/3:15 ער האָט מיך אָנגעפֿילט מיט ביטערניש, ער האָט מיך שיכור
וואָרמוואָאָד.
/3:16 אױך מײַנע צײן האָט ער צעבראָכן מיט שטײנער, מיט מיר באַדעקט ער
אַש.
/3:17 און דו האָסט אַװעקגענומען מײַן זעל פֿון שלום, איך האָב פֿאַרגעסן גליק.
/3:18 און איך האָב געזאָגט: פֿאַרלאָזן איז מײַן שטאַרקײט און מײַן האָפֿענונג פֿון גאָט;
/3:19 געדענקט מײַן פּײַן און מײַן צאָרן, די װאָרעם און די גאַל.
/3:20 מײַן זעל האָט זײ נאָך אין דערמאָנונג, און איז דערנידעריקט אין מיר.
/3:21 דאָס דערמאָן איך מיר אין זינען, דרום האָב איך האָפֿן.
/3:22 פֿון גאָטס רחמנות זײַנען מיר ניט פֿאַרלענדט, װײַל זײַן
רחמנות פאַרלאָזן ניט.
/3:23 נײַ זײַנען זײ יעדן פֿרימאָרגן, גרױס איז דײַן געטרײַשאַפֿט.
/3:24 גאָט איז מײַן חלק, זאָגט מײַן זעל; דעריבער וועל איך האָפן אויף אים.
/3:25 גוט איז גאָט צו די װאָס װאַרטן אױף אים, צו דער זעל װאָס זוכט
אים.
/3:26 עס איז גוט אַז אַ מענטש זאָל האָפֿן און שטיל וואַרטן אויף דעם
ישועה פֿון גאָט.
/3:27 עס איז גוט פֿאַר אַ מענטש אַז ער טראָגט דעם יאָך אין זײַן יוגנט.
/3:28 ער זיצט אַלײן און שװײַגט, װאָרום ער האָט עס געטראָגן אױף אים.
/3:29 ער לייגט אַרײַן זײַן מױל אין שטױב; אויב אַזוי קען זיין האָפענונג.
/3:30 ער גיט זײַן באַק צו דעם װאָס שלאָגט, ער איז זאַט מיט
טייַנע.
/3:31 װאָרום גאָט װעט ניט פֿאַרװאַרפֿן אױף אײביק;
/3:32 אָבער כאָטש ער מאַכט צער, װעט ער זיך דערבאַרימען לויט דעם
רַב פוּן זייַנע רחמים.
/3:33 װאָרום ער פּײַנט ניט גערן און טוט ניט טרויערן די מענטשן-קינדער.
/3:34 צו צעברעכן אונטער זײַנע פֿיס אַלע געפֿאַנגענע פֿון דער ערד,
/3:35 אָפּצוקערן דאָס רעכט פֿון אַ מענטשן פֿאַרן פּנים פֿון דעם העכסטן,
/3:36 צו אונטערטרײבן אַ מאַן אין זײַן גרײַז, מאַכט גאָט ניט.
/3:37 װער איז דער װאָס זאָגט, און עס װעט זײַן, אַז גאָט האָט עס באַפֿױלן
נישט?
/3:38 פֿון דעם מױל פֿון דעם העכסטן קומט ניט קײן שלעכטס און גוטס?
/3:39 פֿאַר װאָס באַקלאָגט זיך אַ לעבעדיקער, אַ מענטש אױף זײַן שטראָף
זינד?
/3:40 לאָמיר זוכן און פּרוּװן אונדזערע װעגן, און זיך אומקערן צו גאָט.
/3:41 לאָמיר אױפֿהײבן אונדזער האַרץ מיט אונדזערע הענט צו גאָט אין הימל.
/3:42 מיר האָבן פֿאַרברעגט, און האָבן װידערשפּעניקט, דו האָסט ניט פֿאַרגעבן.
/3:43 האָסט פֿאַרדעקט מיט כּעס, און אונדז גערודפֿט, האָסט דערשלאָגן, דו האָסט דערשלאָגן
האסט נישט קיין רחמים.
/3:44 האָסט זיך באַדעקן מיט אַ װאָלקן, כּדי אונדזער תּפֿילה זאָל ניט פֿאַרגײן
דורך.
/3:45 האָסט אונדז געמאַכט פֿאַר אַ שפּרונג און פֿאַר אַ װיפּט אין מיטן פֿון דעם
מענטשן.
/3:46 אַלע אונדזערע פֿײַנט האָבן געעפֿנט זײער מױל קעגן אונדז.
/3:47 אַ פחד און אַ שטראַל איז געקומען אױף אונדז, אַ װיסטעניש און אַ פֿאַרניכטונג.
/3:48 מײַן אױג לויפֿט אַראָפּ מיט טײַכן װאַסער פֿאַר דער פֿאַרניכטונג פֿון דעם
טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק.
/3:49 מײַן אױג גײט אַראָפּ, און טוט ניט אױפֿהערן, אָן קײן אָפּשפּרונג,
/3:50 ביז גאָט קוקט אַראָפּ, און זעט פֿון הימל.
/3:51 מײַן אױג שפּירט אױף מײַן האַרץ פֿון װעגן אַלע טעכטער פֿון מײַן שטאָט.
/3:52 מײַנע פֿײַנט האָבן מיך צער געיאָגט, װי אַ פֿױגל, אָן סיבה.
/3:53 זײ האָבן פֿאַרשניטן מײַן לעבן אין דער הײם, און אַ שטײן אַרײַן אױף מיר.
/3:54 װאַסער איז געפֿאַלן איבער מײַן קאָפּ; האָב איך געזאָגט: איך בין פֿאַרשניטן.
/3:55 איך האָב גערופֿן דײַן נאָמען, גאָט, פֿון דעם נידעריקן בית־מדרש.
/3:56 האָסט געהערט מײַן קָול, זאָלסט ניט באַהאַלטן דײַן אויער בײַ מײַן אָטעם, אין מײַן געשרײ.
/3:57 האָסט זיך דערנענטערט אין דעם טאָג װאָס איך האָב דיך גערופֿן;האָסט געזאָגט: מורא האָבן.
נישט.
/3:58 גאָט, דו האָסט געמאַכט די זאַכן פֿון מײַן זעל; דו האסט מיינע אויסגעלייזט
לעבן.
/3:59 גאָט, דו האָסט געזען מײַן אומרעכט, משפּט מײַן זאַך.
/3:60 האָסט געזען זײער גאַנצן נקמה, און אַלע זײערע פֿאַרשטאַנדיקײטן
מיר.
/3:61 האָסט געהערט זײער חרפּה, גאָט, און אַלע זײערע פֿאָרשטעלונגען
קעגן מיר;
/3:62 די ליפּן פֿון די װאָס זײַנען אױפֿגעשטאַנען אַקעגן מיר, און זײער שׂכל קעגן מיר
גאַנצן טאָג.
/3:63 זע, זײער זיצן, און זײער אױפֿשטײן; איך בין זייער מוזיק.
/3:64 גמל זײ, גאָט, לױט זײערע אַרבעט, אַ געצאָלט
הענט.
/3:65 גיב זײ אַ צער פֿון האַרצן, דײַן קללה צו זײ.
/3:66 רודפֿט און פֿאַרטיליקט זײ אין כּעס פֿון אונטערן הימל פֿון גאָט.
