יאשא
/5:1 און עס איז געװען, אַז אַלע מלכים פֿון אֶמוֹרי װאָס זײַנען געװען אױף אים
דער זײַט ירדן צו מערבֿ, און אַלע מלכים פֿון די כּנַעֲני, װאָס
זײ זײַנען געװען בײַם ים, האָבן געהערט אַז גאָט האָט פֿאַרטריקנט דאָס װאַסער פֿון ירדן
פֿון פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל, ביז מיר זײַנען אַריבערגעגאַנגען, דאָס
זייער הארץ איז צעשמעטערט געווארן, און קיין גייסט איז נישט געווען אין זיי מער, מחמת
פֿון די קינדער פֿון ישׂראל.
/5:2 אין יענער צײַט האָט גאָט געזאָגט צו יהוֹשוען: מאַכט דיך שאַרפֿע מעסערס;
זאָלסט ווידער מילה די קינדער פֿון ישׂראל דאָס צווייטע מאָל.
/5:3 און יהוֹשועַ האָט פֿאַר אים געמאַכט שאַרפֿע מעסערס, און האָט געמַלט די קינדער פֿון ישׂראל
בײַם בערגל פֿון די פֿאָרשױנען.
/5:4 און דאָס איז די סיבה װאָס יהוֹשועַ האָט געמַלט: דאָס גאַנצע פֿאָלק
זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם, װאָס זײַנען געװען מאַנספּאַרשױנען, אַלע מלחמה־לײַט, זײַנען געשטאָרבן אין דער
מדבר אויפן וועג, נאָכדעם ווי זיי זענען אַרויסגעגאַנגען פון מִצרַיִם.
/5:5 און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס איז אַרױסגעגאַנגען, איז געמַלט געװאָרן, נאָר דאָס גאַנצע פֿאָלק
װאָס זײַנען געבאָרן געװאָרן אין מדבר בײַם װעג, װען זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון זײ
מִצרַיִם, זיי האָבן זיי נישט געמַלט.
/5:6 װאָרום די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געגאַנגען פֿערציק יאָר אין דער מדבר, ביז
דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס זײַנען געװען מלחמה מענער װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם
פֿאַרלענדט, ווײַל זיי האָבן ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון גאָט; צו וועמען די
גאָט האָט געשװאָרן, אַז ער װעט זײ ניט װײַזן דאָס לאַנד װאָס גאָט האָט געשװאָרן
צו זײערע עלטערן, אַז ער װעט אונדז געבן, אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך
און האָניק.
/5:7 און זײערע קינדער װאָס ער האָט אױפֿגעשטעלט אין זײער אָרט, דאָס זײַנען יהושע
ווארים זיי זענען געווען אומבאַשניט, ווייַל זיי האבן ניט
האָט מען זיי געמַלט דורך דעם וועג.
/5:8 און עס איז געװען, װי זײ האָבן געמלט דאָס גאַנצע פֿאָלק,
אַז זײ זײַנען געזעסן אין זײערע ערטער אין לאַגער, ביז זײ זײַנען געװען געזונט.
/5:9 און גאָט האָט געזאָגט צו יהוֹשוען: הײַנט האָב איך אָפּגעקערט די חרפה
פֿון מִצרַיִם פֿון דיר. דעריבער רופט מען דעם נאָמען פון דעם אָרט גלגל
ביז הײַנטיקן טאָג.
/5:10 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געלאַגערט אין גִלגָל, און זײ האָבן געהאַלטן דעם פּסח
דעם פערצנטן טאָג פֿון חודש אין אָװנט אין די פּלױנען פֿון יריחו.
/5:11 און מע האָט געגעסן פֿון דעם אַלטן תּבואה פֿון לאַנד מאָרגן נאָך דעם
פּסח, מצות, און געפּרעגלט פּאַפּשוי אין דער זעלביקער טאָג.
/5:12 און דער מן האָט אױפֿגעהערט אױף מאָרגן, נאָכדעם װי זײ האָבן געגעסן פֿון אַלטן תּבֿואה
פון דער ערד; און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן מער ניט געהאַט מאַן; אָבער זיי
האָט געגעסן פֿון דער פֿרוכט פֿון לאַנד כּנַעַן אין יענעם יאָר.
/5:13 און עס איז געװען, װי יהוֹשועַ איז געװען בײַ יריחו, האָט ער אױפֿגעהױבן זײַן
אויגן און געקוקט, ערשט אַ מאַן איז געשטאַנען קעגן אים מיט
און יהוֹשועַ איז געגאַנגען צו אים, און האָט געזאָגט צו אים
אים, ביסטו פֿאַר אונדז, אָדער פֿאַר אונדזער קעגנערס?
/5:14 האָט ער געזאָגט: נײן; אָבער װי אַ הױפּטמאַן פֿון דעם חיל פֿון גאָט בין איך אַצונד געקומען.
און יהוֹשועַ איז געפֿאַלן אױף זײַן פּנים צו דער ערד, און האָט זיך געבוקט, און האָט געזאָגט
אים: װאָס זאָגט מײַן האַר צו זײַן קנעכט?
/5:15 און דער האַר פֿון גאָטס חיל האָט געזאָגט צו יהוֹשוען: לאָז אָפּ דײַן שוך פֿון
אַוועק דיין פֿיס; װאָרום דאָס אָרט װאָס דו שטײט אױף אים איז הײליק. און יהושע
האט אזוי.
