יאשא
/2:1 און יהוֹשועַ דער זון פֿון נון האָט אַרױסגעשיקט פֿון שִטים צװײ מענער צו שפּאַנען אין געהיים.
אַזוי צו זאָגן: גיי קוק דאָס לאַנד, יריחו. און זײ זײַנען געגאַנגען, און זײַנען אַרײַן אין אַן
דאָס הױז פֿון זונה, מיטן נאָמען רחבֿ, און האָט דאָרטן געלעגן.
/2:2 און מע האָט דערצײלט דעם מלך פֿון יריחו, אַזױ צו זאָגן: אָט זײַנען אַרײַן מענטשן
אהער צו נאַכט פון די קינדער פון ישראל צו ויספאָרשן דאָס לאַנד.
/2:3 און דער מלך פֿון יריחו האָט געשיקט צו רחבֿן, אַזױ צו זאָגן: ברענג אַרױס די מענער
װאָס זײַנען געקומען צו דיר, װאָס זײַנען אַרײַן אין דײַן הױז, װאָרום זײ זײַנען געװען
                         קומען צו זוכן די גאנצע מדינה.
/2:4 און די פֿרױ האָט גענומען די צװײ מענער, און האָט זײ באַהאַלטן, און האָט אַזױ געזאָגט: געקומען
מענטשן צו מיר, אָבער איך האָב ניט געוואוסט פון וואָס זיי זענען געווען:
/2:5 און עס איז געװען אין דער צײַט פֿון פֿאַרשליסן פֿון טױער, װען עס איז געװען
פֿינצטער, אַז די מענער זײַנען אַרױסגעגאַנגען; װוּהין די מענער זײַנען געגאַנגען, האָב איך ניט געװוּסט: נאָכיאָגן
נאָך זיי געשווינד; װאָרום איר װעט זײ אָנכאַפּן.
/2:6 אָבער זי האָט זײ אַרױפֿגעבראַכט אױפֿן דאַך פֿון הױז, און זײ באַהאַלטן מיט
די שטױגלען פֿלאַקס, װאָס זי האָט געלײגט אין סדר אױפֿן דאַך.
/2:7 און די מענער האָבן זײ נאָכגעיאָגט דעם װעג קײן יַרדן, ביז די פֿאָדעם;
נאָר װי די װאָס האָבן זײ נאָכגעיאָגט, זײַנען אַרױסגעגאַנגען, האָבן זײ פֿאַרמאַכט דעם טױער.
/2:8 און אײדער זײ זײַנען געלעגן, איז זי אַרױפֿגעגאַנגען צו זײ אױפֿן דאַך;
/2:9 און זי האָט געזאָגט צו די מענטשן: איך װײס, אַז גאָט האָט אײַך געגעבן דאָס לאַנד.
און אַז דײַן שרעק איז געפֿאַלן אױף אונדז, און אַלע באַװױנער פֿון
                  דאָס לאַנד איז חלש פֿון װעגן דיר.
/2:10 װאָרום מיר האָבן געהערט װי גאָט האָט פֿאַרטריקנט דאָס װאַסער פֿון ים סוף
איר, װען איר זײַט אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם; און װאָס איר האָט געטאָן צו די צװײ מלכים פֿון
די אמוראים װאָס זײַנען געװען פֿון דער אַנדערער זײַט ירדן, סיחון און עוֹג, װאָס איר האָט זײ
                                                         גאָר חרובֿ.
/2:11 און װי מיר האָבן געהערט דאָס דאָזיקע, זײַנען אונדזערע הערצער אױך ניט צעלאָזן
איז אין קיינעם מער מוט געבליבן, צוליב דיר: פאר די
יהוה אײַער גאָט, ער איז גאָט אין הימל אויבן, און אין ערד אונטן.
/2:12 און אַצונד, איך בעט דיך, שװער מיר בײַ גאָט, װאָרום איך האָב
האָט אײַך געטאָן חן, כּדי איר זאָלט אויך טאָן חן מיט מײַן פֿאָטערס
                     הויז, און געבן מיר אַ אמת סימען:
/2:13 און אַז איר זאָלט לעבן מײַן פֿאָטער, און מײַן מוטער, און מײַנע ברידער,
און מײַנע שװעסטער, און אַלץ װאָס זײ האָבן, און פֿון אונדז מציל זײַן לעבן
                                                                    טויט.
/2:14 האָבן די מענער איר געענטפֿערט: אונדזער לעבן פֿאַר דײַן, אױב איר זאָג ניט דאָס אונדזערע
געשעפט. און עס װעט זײַן, אַז גאָט װעט אונדז געבן דאָס לאַנד, װעלן מיר
                      וועט זיין ליב און באמת מיט דיר.
/2:15 און זי האָט זײ אַראָפּגעלאָזט מיט אַ שנור דורכן פֿענצטער, װאָרום איר הױז איז געװען
אויף דער שטאָט מויער, און זי איז געזעסן אויף דער וואַנט.
/2:16 און זי האָט צו זײ געזאָגט: גײט אײַך אױפֿן באַרג, כּדי די נאָכיאָגער זאָלן זיך ניט טרעפֿן
איר; און זאָלסט זיך דאָרטן באַהאַלטן דרײַ טעג, ביז די רודפים זײַנען געװען
האָט זיך אומגעקערט: און דערנאָך מעגט איר גײן.
/2:17 און די מענער האָבן צו איר געזאָגט: מיר װעלן פֿרײַ זײַן פֿון דער דאָזיקער דײַן שבועה
                           האָסט אונדז געמאַכט שווערן.
/2:18 זע, אַז מיר קומען אין לאַנד, זאָלסטו פֿאַרבינדן דאָס דאָזיקע װערמילרױט שורה.
פֿאָדעם אין דעם פֿענצטער װאָס דו האָסט אונדז אַראָפּגעלאָזט דורך: און זאָלסט
ברענג דײַן פֿאָטער, און דײַן מוטער, און דײַנע ברידער, און אַלע דײַנע פֿאָטערס
                                  הויזגעזינד, היים צו דיר.
/2:19 און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס װעט אַרױסגײן פֿון די טירן פֿון דײַן הױז
אין דער גאַס, זײַן בלוט װעט זײַן אױף זײַן קאָפּ, און מיר װעלן זײַן
און איטלעכער װאָס װעט זײַן מיט דיר אין הױז, זײַן בלוט
וועט זיין אויף אונדזער קאָפּ, אויב קיין האַנט איז אויף אים.
/2:20 און אַז דו װעסט אױסרעדן דאָס אונדזערע זאַך, װעלן מיר זיך אָפּזאָגן פֿון דײַן שבועה.
          װאָס דו האָסט אונדז געמאַכט צו שװערן.
/2:21 האָט זי געזאָגט: אַזױ זאָל זײַן אַזױ װי אײַערע װערטער. און זי האָט זײ געשיקט
אַװעק, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען, און זי האָט געבונדן דעם װערמילרױטן שנור אין פֿענצטער.
/2:22 און זײ זײַנען געגאַנגען, און זײַנען געקומען צום באַרג, און זײַנען דאָרטן געבליבן דרײַ טעג.
ביז די רודפים האבן זיך אומגעקערט: און די רודפים האבן זיי געזוכט
דורכאויס דעם גאַנצן וועג, אָבער האָט זיי ניט געפונען.
/2:23 און די צװײ מענער האָבן זיך אומגעקערט, און האָבן אַראָפּגענידערט פֿונעם באַרג, און זײַנען דורכגעגאַנגען
און ער איז געקומען צו יהוֹשועַ דעם זון פֿון נון, און האָט אים דערצײלט אַלץ װאָס
                                                         געפאלן זיי:
/2:24 האָבן זײ געזאָגט צו יהוֹשוען: באמת האָט גאָט געגעבן אין אונדזער האַנט
דאָס גאַנצע לאַנד; װאָרום אַפילו אַלע באַװױנער פֿון לאַנד װערן פֿאַרשמאַכט
                                                       צוליב אונדז.