יונה
/4:1 אָבער יונהן האָט זיך זײער פֿאַרדראָסן, און ער איז געװען זײער געצערנט.
/4:2 און ער האָט מתפּלל געװען צו גאָט, און האָט געזאָגט: איך בעט דיך, גאָט, דאָס איז ניט געװען.
מיין וואָרט, ווען איך בין נאָך געווען אין מיין לאַנד? דעריבער בין איך אַנטלאָפן צו
תרשיש: װאָרום איך האָב געװוּסט, אַז דו ביסט אַ גנבֿדיקער גאָט, און אַ רחמנות, פּאַמעלעך צו
כּעס, און פֿון גרויס גוטהאַרציקייַט, און טוט תשובה פון די בייז.
/4:3 דעריבער, גאָט, נעם, איך בעט דיך, פֿון מיר מײַן לעבן; פֿאַר עס איז
בעסער פֿאַר מיר צו שטאַרבן ווי צו לעבן.
/4:4 האָט {dn גאָט} געזאָגט: טויגסטו גוט צו צערענען?
/4:5 איז יונה אַרױסגעגאַנגען פֿון שטאָט, און האָט זיך געזעצט אין מזרח-זײַט פֿון שטאָט, און
דאָרטן האָט ער אים געמאַכט אַ בוט, און האָט זיך געזעצט אונטער אים אין שאָטן, ביז ער האָט געקענט
זען וואָס וואָלט ווערן פון דער שטאָט.
/4:6 און {dn יהוה} גאָט האָט צוגעגרײט אַ גראָזגריל, און האָט זי געמאַכט אַרױפֿגײן איבער יוֹנהן.
כּדי עס זאָל זײַן אַ שאָטן איבער זײַן קאָפּ, אים צו מציל זײַן פֿון זײַן צער.
און יונה האָט זיך זײער געפֿרײט פֿון דער גרוב.
/4:7 אָבער גאָט האָט צוגעגרייט אַ װאָרעם, װען דער פֿרימאָרגן איז אױפֿגעשטאַנען דעם אַנדערן טאָג, און ער האָט געשלאָגן
די גרוב אַז עס איז פאַרדאַרט.
/4:8 און עס איז געװען, אַז די זון איז אױפֿגעגאַנגען, האָט גאָט צוגעגרײט אַ
שטאַרק מזרח ווינט; און די זון האָט געקלאַפּט אױפֿן קאָפּ פֿון יונהן, אַז ער
ער איז פארשוואונדן געווארן, און האט געוואלט אין זיך אליין שטארבן, און האט געזאגט: עס איז בעסער פאר מיר
שטאַרבן ווי צו לעבן.
/4:9 און גאָט האָט געזאָגט צו יוֹנהן: ביסטו גוט צו צערענען אױף דער גרוב? און ער
האט געזאגט: איך טויג גוט צו צערענען ביזן טויט.
/4:10 האָט גאָט געזאָגט: דו האָסט זיך דערבאַרימט אױף דער גרוב װאָס דו האָסט זיך דערבאַרימט.
האָסט זיך ניט געאַרבעט און ניט געמאַכט; װאָס איז אַרױפֿגעקומען אין אַ נאַכט, און
אומגעקומען אין אַ נאַכט:
/4:11 און איך זאָל ניט שפּאָרן נינוה, די גרױסע שטאָט, װאָס אין איר איז מער װי
זעכציק טױזנט פערזאן װאָס קענען ניט דערקענען צװישן זײער רעכטער האַנט
און זײער לינקער האַנט; און אויך פיל בהמות?
