יונה
/2:1 און יונה האָט מתפּלל געװען צו יהוה זײַן גאָט פֿון דעם פֿישס בויך;
/2:2 און איך האָב געזאָגט: פֿון װעגן מײַן פּײַן האָב איך געשריען צו גאָט, און ער
האט מיך געהערט; פֿון דעם בויך פֿון גיהנום האָב איך געשריגן, און דו האָסט געהערט מײַן קָול.
/2:3 װאָרום דו האָסט מיך אַרײַנגעװאָרפֿן אין טיפֿן, אין מיטן פֿון די ימען; און די
מבול האָבן מיך אַרומגערינגלט: אַלע דײַנע בילן און דײַנע כוואַליעס זײַנען אַריבערגעגאַנגען איבער מיר.
/2:4 האָב איך געזאָגט: איך בין אַװעקגעװאָרפֿן פֿון דײַנע אױגן; אָבער איך וועל ווידער קוקן צו
דײַן הײליקן טעמפּל.
/2:5 די װאַסערן האָבן מיך אַרומגערינגלט ביז דער נשמה, די טיפֿעניש האָט מיך פֿאַרמאַכט
רונד ארום האט מען מיר ארומגעװיקלט די װידז.
/2:6 איך האָב אַראָפּגענידערט צו די דנאָ פֿון די בערג; די ערד מיט אירע ריגלען איז געװען
וועגן מיר אויף אייביק: אָבער דו האָסט אויפגעהויבן מיין לעבן פון פאַרדאָרבן, אָ
יהוה מיין גאָט.
/2:7 אַז מײַן זעל האָט פֿאַרשװעכט אין מיר, האָב איך זיך דערמאָנט צו גאָט, און מײַן תּפֿילה איז געקומען
אַרײַן צו דיר, אין דײַן הײליקן טעמפּל.
/2:8 די װאָס היטן די נישטיקײט פֿון ליגן, פֿאַרלאָזן זײער חֶסד.
/2:9 אָבער איך װעל דיר שלאַכטן מיט דעם קָול פֿון דאַנקען; איך וועל
באצאלט וואס איך האב נדר געווען. ישועה איז פֿון גאָט.
/2:10 און גאָט האָט גערעדט צו דעם פֿיש, און ער האָט אױסגעשפּײַען יונהן אױפֿן טריקעניש.
לאַנד.
