יונה
/1:1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יוֹנהן דעם זון פֿון אַמיטאי, אַזױ צו זאָגן:
/1:2 שטײ אױף, גײ קײן נינוה, דער גרױסער שטאָט, און שרײַ אױף איר; פֿאַר זייער
רשעות איז ארויף פאר מיר.
/1:3 און יונה איז אױפֿגעשטאַנען צו אַנטלאָפֿן קײן תרשיש פֿון פֿאַר גאָט.
און האָט אַראָפּגענידערט קיין יוֹפָא; און ער האָט געפֿונען אַ שיף, װאָס גײט קײן תרשיש
האָט באַצאָלט איר אָפּצאָל, און האָט אַראָפּגענידערט אין איר, צו גיין מיט זיי צו
תַּרְשִׁיש מִפְּנֵי ה\'.
/1:4 אָבער גאָט האָט אַרױסגעשיקט אַ גרױסן װינט אין ים, און עס איז געװען אַ שטאַרקער
שטורעם אין ים, אזוי אז די שיף איז געווען ווי צו צעבראכן ווערן.
/1:5 און די ים האָבן מורא געהאַט, און האָבן געשריען איטלעכער צו זײַן גאָט, און זײ האָבן געשריגן
וואַרפן אַרויס די סחורה וואָס איז געווען אין דער שיף אין די ים, עס צו ליכט
פון זיי. אָבער יונה איז אַראָפּ אין די זייטן פון דער שיף; און ער איז געלעגן,
און איז געווען שנעל שלאָפנדיק.
/1:6 איז צו אים געקומען דער בעל־הבית, און האָט צו אים געזאָגט: װאָס מיינסטו, אָ?
שלאָף? שטיי אויף, רוף צו דיין גאָט, אויב אַזוי איז אַז גאָט וועט טראַכטן אויף אונדז,
אַז מיר װעלן ניט אומקומען.
/1:7 האָבן זײ געזאָגט איטלעכער צו זײַן חבֿר: קום לאָמיר װאַרפֿן גוֹרל
מיר מעגן װיסן פֿון װעגן װעמען דאָס בײז איז אױף אונדז. אַזוי זיי וואַרפן גורל, און
דער גורל איז געפאלן אויף יונהן.
/1:8 האָבן זײ צו אים געזאָגט: זאָג אונדז, מיר בעט דיך, פֿאַר װעמענס סיבה דאָס
בייז איז אויף אונדז; וואָס איז דיין פאַך? און פֿון וואַנען קומט איר? וואס
איז דיין לאַנד? און פון וואָס מענטשן ביסטו?
/1:9 און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַן עִברי בין איך; און איך האָב מורא פֿאַר יהוה דעם גאָט פֿון
הימל, וואָס האָט געמאכט דעם ים און די טרוקן לאַנד.
/1:10 און די מענער האָבן זײער מורא געהאַט, און האָבן צו אים געזאָגט: װאָס האָסטו?
געטאן דעם? װאָרום די מענטשן האָבן געװוּסט אַז ער איז אַנטלאָפֿן פֿון פֿאַר גאָט,
װײַל ער האָט זײ דערצײלט.
/1:11 האָבן זײ צו אים געזאָגט: װאָס זאָלן מיר טאָן מיט דיר, כּדי דער ים זאָל זײַן
רויק אַנטו אונדז? װאָרום דער ים האָט געמאַכט, און איז געװען אַ שטורעם.
/1:12 און ער האָט צו זײ געזאָגט: נעם מיך אױף, און װאַרף מיך אַרױס אין ים; אַזוי
וועט דער ים זיין רויק צו איר: פֿאַר איך וויסן אַז פון מיין צוליב דעם גרויס
שטורעם איז אויף דיר.
/1:13 אָבער די מענער האָבן שטאַרק גערודערט עס צו ברענגען אין לאַנד; אבער זיי האבן געקענט
ניט, װאָרום דער ים האָט געמאַכט, און איז געװען אַ שטורעם אױף זײ.
/1:14 און זײ האָבן געשריען צו גאָט, און האָבן געזאָגט: מיר בעטן דיך, גאָט!
מיר בעטען דיך, לאָמיר ניט אומקומען פאַר דעם דאָזיקן לעבנס, און זאָלסט ניט ליגן אויף
אונדז אומשולדיק בלוט: װאָרום דו, גאָט, האָסט געטאָן אַזױ װי דיך האָט ליב.
/1:15 און זײ האָבן אױפֿגענומען יונהן, און האָבן אים אַרױסגעװאָרפֿן אין ים, און דעם ים
אויפגעהערט פון איר שטורעם.
/1:16 האָבן די מענער זײער מורא געהאַט פֿאַר גאָט, און זײ האָבן געבראַכט צו אַ שלאַכטאָפּפֿער
יהוה, און האָט געטאָן נדרים.
/1:17 און גאָט האָט צוגעגרײט אַ גרױסן פֿיש צו שלינגן יונהן. און יונה
איז געווען אין דעם בויך פון די פיש דריי טעג און דריי נעכט.
