יוחנן
/11:1 און אַ מענטש איז געװען קראַנק, מיטן נאָמען אֶלעָזָר, פֿון ביתאניע, דער שטאָט פֿון מרים.
און איר שוועסטער מרת.
/11:2 דאָס איז געװען די מרים, װאָס האָט געזאַלבט גאָט מיט זאַלב, און האָט אָפּגעווישט זײַן
פֿיס מיט איר האָר, וועמענס ברודער אלעזר איז געווען קראַנק.)
/11:3 און זײַנע שװעסטער האָבן געשיקט צו אים, אַזױ צו זאָגן: גאָט, זע, דער װאָס דו ביסט.
ליבע איז קראַנק.
/11:4 אַז יאָשקע האָט דאָס געהערט, האָט ער געזאָגט: די דאָזיקע קרענק איז ניט צום טױט, נאָר צוליב
די כבוד פון גאָט, אַז דער זון פון גאָט זאל זיין געלויבט דערמיט.
/11:5 און יאָשקע האָט ליב געהאַט מרת, און איר שװעסטער, און אלעזר.
/11:6 און אַז ער האָט געהערט, אַז ער איז קראַנק, איז ער נאָך געבליבן צװײ טעג
דער זעלבער ארט וואו ער איז געווען.
/11:7 דערנאָך האָט ער געזאָגט צו זײַנע תַּלמידים: לאָמיר װידער גײן קײן יהודה.
/11:8 זאָגן צו אים זײַנע תַּלמידים: האַר, די ייִדן האָבן לעצטנס געזוכט צו פֿאַרשטײן
דיר; און דו גיסט ווידער אהין?
/11:9 האָט יאָשקע געענטפערט: צי זײַנען ניט דאָ צוועלף שעה אין טאָג? אויב עמיצער גייט
אין טאָג, ער שטאָמפּערט ניט, ווייַל ער זעט די ליכט פון דער וועלט.
/11:10 אָבער אַז אַ מאַן גײט אין דער נאַכט, שטראָמט ער זיך, װײַל עס איז ניט קײן ליכט
אין אים.
/11:11 דאָס האָט ער געזאָגט, און דערנאָך האָט ער צו זײ געזאָגט: אונדזער פֿרײַנט
לאזאר שלאפט; אבער איך גיי, איך זאל אים אויפוועקן פון שלאף.
/11:12 האָבן זיינע תלמידים געזאָגט: האַר, אויב ער שלאָפט, וועט ער גוטס טאָן.
/11:13 אָבער יאָשקע האָט גערעדט וועגן זיין טויט, אָבער זיי האָבן געמיינט אַז ער האָט גערעדט וועגן
נעמען פון מנוחה אין שלאָפן.
/11:14 און יאָשקע האט געזאגט צו זיי קלאָר: אלעזר איז טויט.
/11:15 און איך פֿרײ זיך פֿון אײַערע װעגן װאָס איך בין דאָרטן ניט געװען, כּדי איר זאָלט
גלויבן; אָבער לאָמיר גײן צו אים.
/11:16 האָט תּמוֹס, װאָס מע רופֿט דידימוס, געזאָגט צו זײַנע חבֿרים: זאָל!
גײען אױך אונדז, כּדי מיר זאָלן שטאַרבן מיט אים.
/11:17 און ווען יאָשקע איז געקומען, ער געפונען אַז ער איז געלעגן אין די קבר פיר טעג
שוין.
/11:18 און בֵּיתָני איז געװען נאָנט צו ירושָלַיִם, אַן ערך פֿופֿצן פֿעלן;
/11:19 און אַ סך פֿון די ייִדן זײַנען געקומען צו מרת און מרים, זײ צו טרייסטן װעגן
זײער ברודער.
11:20 און מרת, ווי באַלד ווי זי געהערט אַז יאָשקע קומט, איז געגאנגען און באגעגנט
אים: אָבער מרים איז געזעסן שטיל אין שטוב.
/11:21 האָט מרתא געזאָגט צו יאָשקע: האר, אויב דו װאָלט דאָ געװען, מײַן ברודער
איז נישט געשטארבן.
/11:22 אָבער איך װײס, אַז אַצונד, אַלץ װאָס דו װעסט בעטן פֿון גאָט, װעט גאָט
גיב עס דיר.
11:23 יאָשקע האט געזאגט צו איר, דיין ברודער וועט אויפשטיין ווידער.
/11:24 האָט מרת צו אים געזאָגט: איך װײס, אַז ער װעט אױפֿשטײן אין דער
המתים אין די לעצטע טאָג.
11:25 יאָשקע האט געזאגט צו איר, איך בין דער המתים, און דאָס לעבן: דער וואָס
גלויבט אין מיר, כאָטש ער איז געווען טויט, אָבער ער וועט לעבן.
/11:26 און ווער סע לעבט און גלויבט אין מיר, וועט קיינמאָל ניט שטאַרבן. גלויבט דו
דאָס?
/11:27 האָט זי צו אים געזאָגט: יאָ, האַר, איך גלויב אַז דו ביסט דער משיח, דער משיח.
זון פון גאָט, וואָס זאָל קומען אין דער וועלט.
/11:28 און אַז זי האָט אַזױ געזאָגט, איז זי געגאַנגען איר װעג, און האָט גערופֿן איר שװעסטער מרים
אין געהיים, אַזוי צו זאָגן: דער האר איז געקומען, און רופט דיך.
/11:29 װי זי האָט דאָס געהערט, איז זי גיך אױפֿגעשטאַנען, און איז געקומען צו אים.
/11:30 און יאָשקע איז נאָך נישט געקומען אין דער שטאָט, אָבער איז געווען אין דעם אָרט ווו
מרת האט אים באגעגנט.
/11:31 און די ייִדן װאָס זײַנען געװען מיט איר אין הױז, און האָבן זי געטרייסט, װען
זיי האבן געזען מרים, אַז זי איז אויפגעשטאנען אין אַ הילעל און איז אַרויס, איר נאכגעגאנגען,
אַזױ צו זאָגן: זי גײט אין קבֿר דאָרטן צו װײנען.
11:32 און ווען מרים איז געקומען ווו יאָשקע איז געווען, און האט אים געזען, זי געפאלן אַראָפּ בייַ
זיינע פֿיס, אַזוי צוּ אים געזאָגט: האַר, אויב דו ביסט געווען דאָ, וואָלט מיין ברודער געהאַט
ניט געשטארבן.
11:33 ווען יאָשקע דעריבער געזען איר וויינען, און די אידן אויך געוויין וואָס
איז געקומען מיט איר, ער האָט געקרימט אין דעם גײַסט, און האָט זיך דערשראָקן,
/11:34 און ער האָט געזאָגט: װוּ האָט איר אים אַװעקגעלײגט? זיי האבן צו אים געזאגט, האר, קום און
זען.
11:35 יאָשקע האט געוויינט.
/11:36 האָבן די ייִדן געזאָגט: זע, װי ער האָט אים ליב!
/11:37 האָבן עטלעכע פֿון זײ געזאָגט: האָט ניט געקענט דער דאָזיקער מאַן װאָס האָט געעפֿנט די אױגן פֿון דעם
בלינדע , האב ן געמאכ ט אפיל ו דע ר דאזיקע ר מענטש ן זא ל ניש ט געשטארבן ?
11:38 דעריבער יאָשקע ווידער קרעכצן אין זיך קומט צו די קבר. עס איז געווען אַ
הײל, און א שטײן איז געלעגן אויף איר.
11:39 יאָשקע האט געזאגט, איר נעמען אַוועק דעם שטיין. מרת, די שוועסטער פון אים וואָס איז געווען
טויט, האט צו אים געזאגט, האר, אין דעם צייַט ער שטינקען, פֿאַר ער איז געווען
טויט פיר טעג.
/11:40 האָט יאָשקע צו איר געזאָגט: איך האָב ניט געזאָגט צו דיר, אַז אויב דו װילסט.
גלויבן, דו זאָלסט זען די כבוד פון גאָט?
/11:41 און זײ האָבן אַװעקגענומען דעם שטײן פֿון דעם אָרט װוּ די מתים זײַנען געלעגן.
און יאָשקע האט אויפגעהויבן זיין אויגן, און געזאגט, פאטער, איך דאַנקען דיר אַז דו
האָסט מיך געהערט.
/11:42 און איך האָב געװוּסט אַז דו הערט מיך תּמיד, אָבער פֿון װעגן דעם פֿאָלק װאָס
שטיי ביי איך האב עס געזאגט, כדי זיי זאלן גלויבן אז דו האסט מיך געשיקט.
/11:43 און אַז ער האָט אַזױ גערעדט, האָט ער אױסגערופֿן מיט אַ הױכן קָול: אלעזר, קום.
אַרויס.
/11:44 און דער טױטער איז אַרױס, געבונדן האַנט און פֿוס מיט קלײדער.
און זײַן פּנים איז געװען אַרומגעבונדן מיט אַ סערוועטקע. יאָשקע האט געזאגט צו זיי, פרייַ
אים, און לאָזן אים גיין.
/11:45 און אַ סך פֿון די ייִדן, װאָס זײַנען געקומען צו מרים, און האָבן געזען דאָס װאָס
יאָשקע האט, געגלויבט אין אים.
/11:46 אָבער עטלעכע פֿון זײ זײַנען געגאַנגען צו די פּרושים, און האָבן זײ געזאָגט װאָס
דאס וואָס יאָשקע האט געטאן.
/11:47 און די ראָשי־כּהנים און די פּרושים האָבן אײַנגעזאַמלט אַ רױט, און האָבן געזאָגט:
וואָס טאָן מיר? װאָרום דער דאָזיקער טוט אַ סך נסים.
11:48 אויב מיר לאָזן אים אַזוי אַליין, אַלע מענטשן וועלן גלויבן אין אים: און די רוימער
וועט קומען און צונעמען אי אונדזער אָרט און אונדזער פאָלק.
/11:49 און אײנער פֿון זײ, מיטן נאָמען קָיפֿס, געװען דער כּהן גדול אין יענעם יאָר;
האָט צו זיי געזאָגט: איר ווייסט גאָרניט,
/11:50 זאָלסט ניט באַטראַכטן אַז עס איז נויטיק פֿאַר אונדז, אַז פֿאַר איין מענטש זאָל שטאַרבן
דאָס פֿאָלק, און אַז דאָס גאַנצע פֿאָלק זאָל ניט אומקומען.
/11:51 און דאָס האָט ער ניט געזאָגט פֿון זיך אַלײן;
נביאות געזאגט אַז יאָשקע זאָל שטאַרבן פֿאַר דעם פאָלק;
/11:52 און ניט נאָר פֿאַר יענעם פֿאָלק, נאָר כּדי ער זאָל זיך אײַנזאַמלען
איינער פון די קינדער פון גאָט וואָס זענען געווען צעוואָרפן אויסלאנד.
/11:53 און פֿון יענעם טאָג און אַרױס האָבן זײ צוזאַמענגענומען אַ עצה צו אים צו געבן
טויט.
/11:54 יאָשקע איז דעריבער ניט מער אָפן געגאנגען צווישן די אידן; אבער געגאנגען פון דארטן
צו אַ לאַנד נאָענט צו דער מדבר, אין אַ שטאָט גערופן אפרים, און
דאָרטן איז געגאַנגען מיט זײַנע תַּלמידים.
/11:55 און דער פּסח פֿון די ייִדן איז געװען נאָענט, און אַ סך זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון דעם
לאנד ביז ירושלים פאר פסח, זיך צו רייניקן.
/11:56 און זײ האָבן געזוכט יאָשקע, און האָבן גערעדט צװישן זיך, װען זײ זײַנען געשטאַנען
הֵיכָל, וואָס מיינט איר, אַז ער וועט ניט קומען צו דער סעודה?
/11:57 און סײַ די ראָשי־כּהנים, און סײַ די פּרושים האָבן געגעבן אַ געבאָט.
אַז אויב עמיצער האָט געוואוסט וואו ער איז, זאָל ער עס ווייזן, כּדי זיי זאָלן
נעם אים.
