יואל
/2:1 בלאָזט די שופֿר אין צִיון, און קלערט אַ שרעק אױף מײַן הײליקן באַרג;
אַלע באַװױנער פֿון לאַנד ציטערן, װאָרום דער טאָג פֿון גאָט קומט,
װאָרום עס איז נאָענט;
/2:2 אַ טאָג פֿון פֿינצטערניש און פֿינצטערניש, אַ טאָג פֿון װאָלקן און געדיכט
פֿינצטערניש, װי דער פֿרימאָרגן האָט זיך פֿאַרשפּרײט אױף די בערג: אַ גרױס פֿאָלק און אַ
שטאַרק; עס איז קיינמאָל ניט געווען אַזאַ, און וועט ניט זיין מער
נאָך אים, אַפֿילו צו די יאָרן פון פילע דורות.
/2:3 אַ פֿײַער פֿאַרצערט פֿאַר זײ; און הינטער זײ ברענט אַ פֿלאַם: דאָס לאַנד
איז ווי דער גאָרטן פון עדן פֿאַר זיי, און הינטער זיי אַ וויסט
מדבר; יאָ, און גאָרנישט וועט אַנטוישן זיי.
/2:4 דאָס אױסזען פֿון זײ איז װי דאָס אױסזען פֿון פֿערד; און ווי רייטער,
אַזױ װעלן זײ לױפֿן.
/2:5 אַזױ װי דאָס רעש פֿון רײַטװעגן אױף די שפּיץ בערג װעלן זײ שפּרינגען,
װי א גערויש פון א פײער־פלאם, װאם פארצערט דעם שטראם, װי א
שטאַרק מענטשן שטעלן אין שלאַכט מענגע.
/2:6 פֿאַר זײער פּנים װעלן דאָס פֿאָלק צער זײַן, אַלע פּנימער
קלייַבן שווארצע.
/2:7 װי גבורים װעלן זײ לױפֿן; זיי וועלן קריכן אויף דער וואַנט ווי מענטשן פון
מלחמה; און זײ װעלן גײן איטלעכער אױף זײַנע װעגן, און זײ װעלן ניט
ברעכן זייער רייען:
/2:8 און אײנער זאָל ניט אַרײַן דעם אַנדערן; זײ װעלן גײן איטלעכער אױף זײַן װעג.
און אַז זײ פֿאַלן אױף דער שװערד, װעלן זײ ניט פֿאַרװונדעט װערן.
/2:9 אין שטאָט װעלן זײ לױפֿן; זיי וועלן לויפן אויף דער וואַנט,
זײ װעלן אַרױפֿגײן אױף די הײַזער; אין די פֿענצטער זאָלן זײ אַרײַן
װי א גנב.
/2:10 די ערד װעט ציטערן פֿאַר זײ; די הימלען ציטערן: די זון
און די לבנה וועט זיין פינצטער, און די שטערן וועלן צוריקציען זייער שיינינג.
/2:11 און גאָט װעט אױסלאָזן זײַן קָול פֿאַר זײַן חיל, װאָרום זײער לאַגער איז זײער
גרויס, װאָרום דער שטאַרקער איז דער װאָס טוט זײַן װאָרט, פֿאַר דעם טאָג פֿון גאָט
איז גרויס און זייער שרעקלעך; און ווער קען עס אויסהאלטן?
/2:12 דרום אױך אַצונד, זאָגט גאָט, קערט אײַך אום צו מיר מיט אײַער גאַנצן
הארץ, און מיט פאסטן, און מיט געוויין, און מיט טרויער:
/2:13 און רײַסט אײַער האַרץ, און ניט אײַערע קלײדער, און קער זיך אומ צו דײַן יהוה
גאָט: פֿאַר ער איז גנעדיק און ראַכמאָנעסדיק, פּאַמעלעך צו כּעס, און גרויס
חֶסֶד, אוּן טֶעְט אִים אוֹיף דֶעם רָע.
/2:14 װער װײס, צי ער װעט זיך אומקערן און תשובה טאָן, און איבערלאָזן אַ ברכה
אים; אַ שפּײַזאָפּפֿער און אַ געטראַנקאָפּפֿער צו יהוה אײַער גאָט?
/2:15 בלײַבט אין שוֹפֿר אין צִיון, הײליקט אַ תענית, רופֿט צו אַ עצרת.
/2:16 זאַמלט צונױף דאָס פֿאָלק, הײליקט די עדה, זאַמלט צונױף די עלטסטע,
קלייַבן די קינדער, און די וואָס זויגן די בריסט: זאָל דער חתן
גײ אַרױס פֿון זײַן קאַמער, און די כּלה זאָל אַרױסגײן פֿון איר שאַפֿע.
/2:17 זאָלן די כֹּהנים, די באדינער פֿון גאָט, װײנען צװישן פֿאָרױס און
דעם מזבח, און זאָלן זײ זאָגן: שױן דײַן פֿאָלק, גאָט, און ניט געבן
דײַן ירושה צו חרפה, כּדי די פֿעלקער זאָלן הערשן איבער זיי.
פֿאַר װאָס זאָלן זײ זאָגן צװישן דעם פֿאָלק: װוּ איז זײער גאָט?
/2:18 דענצמאָל װעט גאָט מקנא זײַן אױף זײַן לאַנד, און דערבאַרימען זײַן פֿאָלק.
/2:19 יאָ, גאָט װעט ענטפֿערן און זאָגן צו זײַן פֿאָלק: זע, איך שיק
איר תּבֿואה, און װײַן, און אײל, און איר װעט זיך זאַט דערמיט; און איך
װעט דיך מער ניט מאַכן פֿאַר אַ חרפה צװישן די פֿעלקער.
/2:20 אָבער איך װעל אַװעקנעמען פֿון דיר דאָס צפֿון-חיל, און װעל אים פֿאַרטריבן
אין אַ לאַנד עקר און וויסט, מיט זיין פּנים צו די מזרח ים, און
זײַן שטערונג צום עק ים, און זײַן ריח װעט אַרױפֿגײן, און
זײַן שלעכטן ריח װעט אַרױפֿגײן, װאָרום ער האָט געטאָן גרױסע זאַכן.
/2:21 זאָלסט ניט מורא האָבן, איר לאַנד; פרייט זיך און פרייט זיך, װאָרום גאָט װעט טאָן גרױס
זאכן.
/2:22 זאָלסט ניט מורא האָבן, איר בהמות פֿון פֿעלד, פֿאַר די פֿיטערונגען פֿון דעם
דער מדבר שפּרינגט, ווארים דער בוים טראגט איר פרוכט, דער פייַג בוים און
דער ווייַנשטאָק גיט אָפּ זייער שטאַרקייט.
/2:23 פֿרײלט זיך דעריבער, איר קינדער פֿון צִיון, און פֿרײען זיך מיט יהוה אײַער גאָט;
ער האָט אײַך געגעבן אַ געמיטלעך דעם ערשטן רעגן, און ער װעט מאַכן קומען
אַראָפּ פֿאַר דיר דער רעגן, די ערשטע רעגן, און די לעצטע רעגן אין דער ערשטער
חודש.
/2:24 און די שטאָק װעלן זײַן פֿול מיט װײץ, און די באַטס װעלן פֿולן מיט
ווייַן און בוימל.
/2:25 און איך װעל אײַך אומקערן די יאָרן װאָס דער היישעריק האָט געגעסן, די
קאַנקערוואָרם, און די רויפּע, און די פּאַלמערוואָרם, מיין גרויס אַרמיי וואָס
איך האָב געשיקט צווישן אייך.
/2:26 און איר זאָלט עסן אין פֿיל, און זאַט װערן, און לױבן דעם נאָמען פֿון דעם.
יהוה אײַער גאָט, װאָס האָט מיט דיר װוּנדער געטאָן, און מײַן פֿאָלק װעט
קיינמאָל פאַרשעמט זיך.
/2:27 און איר װעט װיסן אַז איך בין אין מיטן ישׂראל, און אַז איך בין דער
יהוה אײַער גאָט, און גאָרניט; און מײַן פֿאָלק װעט זיך קײן מאָל ניט פֿאַרשעמט.
/2:28 און עס װעט זײַן דערנאָך, װעל איך אױסגיסן אױף מײַן גײַסט
אַלע פלייש; און אײַערע זין און אײַערע טעכטער װעלן נבֿיאות זאָגן, אײַערע זקנים
חלומות וועלן חלומות, אײַערע יונגע לײַט וועלן זען זעונגען:
/2:29 און אױך אױף די קנעכט און אױף די דינסטן װעל איך אין יענע טעג
אױסגיסן מײַן גײַסט.
/2:30 און איך װעל װײַזן װוּנדער אין הימל און אױף דער ערד, בלוט און
פֿײַער, און זײַלן פֿון רויך.
/2:31 די זון װעט פֿאַרקערט װערן אין פֿינצטערניש, און די לבנה אין בלוט פֿון פֿריִער
קומען דער גרויסער און דער שרעקלעכער טאָג פון גאָט.
/2:32 און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס װעט רופֿן דעם נאָמען פֿון דעם
ה\' וועט ניצול ווערן, וואָרעם אויף באַרג ציון און אין ירושלים וועט זיין
ישועה, אַזױ װי גאָט האָט געזאָגט, און אין דעם איבערבלײַב װאָס גאָט
וועט רופן.
