יואל
/1:1 דאָס װאָרט פֿון גאָט װאָס איז געקומען צו יואל דעם זון פֿון פתואל.
/1:2 הערט דאָס, איר זקנים, און הערט צו, אַלע באַװױנער פֿון לאַנד.
איז דאָס געװען אין אײַערע טעג, אָדער אין די טעג פֿון אײַערע עלטערן?
/1:3 זאָג דערפֿון אײַערע קינדער, און זאָלן אײַערע קינדער דערצײלן זײערע קינדער:
און זייערע קינדער נאָך אַ דור.
/1:4 װאָס דער פּאַלמער האָט איבערגעלאָזט, האָט דער הײשעריק געגעסן; און דאס
װאָס דער הײשעריק האָט איבערגעלאָזט, האָט דער שפּרונג געגעסן; און וואָס די
דער רויפּע האָט איבערגעלאָזט, האָט דער רויפּע געגעסן.
/1:5 דערװעקט זיך, איר שיכּורים, און װײנט; און וויי, אַלע טרינקער פון ווייַן,
צוליב דעם נייעם וויין; װאָרום עס איז פֿאַרשניטן פֿון דײַן מױל.
/1:6 װאָרום אַ פֿאָלק איז אַרױפֿגעגאַנגען אױף מײַן לאַנד, שטאַרק און אָן צאָל, וועמענס פֿאָלק
ציין זענען די ציין פון אַ לייב, און ער האט די באַק ציין פון אַ גרויס
לייב.
/1:7 מײַנע װײַנשטאָק האָט ער אַ װיסט געטאָן, און מײַן פֿײַגבוים האָט ער געבילט, ער האָט אים געמאַכט.
ריין נאַקעט, און וואַרפן עס אַוועק; זייַנע צווײַגן ווערן ווײַס.
/1:8 קלאָגט װי אַ בתולה אָנגעגורט מיט זאַק אױף דעם מאַן פֿון איר יוגנט.
/1:9 דאָס שפּײַזאָפּפֿער און דאָס געטראַנקאָפּפֿער װערט פֿאַרשניטן פֿון דעם הױז פֿון
דער האר; די כֹּהנים, די משרתים פֿון גאָט, טרויערן.
/1:10 דאָס פֿעלד איז פֿאַרװיסט, דאָס לאַנד טרויערט; װאָרום דער תּבֿואה איז פֿאַרװיסט: די נײַע
װײַן איז אױסגעטריקנט, דער אײל פֿאַרשװעכט.
/1:11 שעמט אײַך, איר בעלי־בתּים; װײל, איר װײַנגערטנער, איבער דער װײץ
און פֿאַר די גערשטן; ווייל דער שניט פון פעלד איז אומגעקומען.
/1:12 דער װײַנשטאָק איז פֿאַרטריקנט, און דער פֿײַגבוים פֿאַרשװעכט; די מילגרוים
בױם, אױך דער טײטלבױם, און דער עפּלבוים, אַלע בײמער פֿון דעם
פעלד, זענען פאַרדאַרט, ווייַל פרייד איז פאַרדאַרט פון די קינדער פון מענטשן.
/1:13 פֿאַרגאַרט זיך, און קלאָגט, איר כּהנים;
מזבח: קום, ליג אַ גאַנצע נאַכט אין זאַק, איר באדינער פון מיין גאָט: פֿאַר די
שפּײַזאָפּפֿער און דאָס געטראַנקאָפּפֿער װערט אָפּגעהאַלטן פֿון דעם הױז
דיין גאָט.
/1:14 הײליקט אַ תענית, רופֿט אַ זיצונג, קלײַבט אָן די זקנים און אַלע
די באַװױנער פֿון לאַנד אין הױז פֿון יהוה אײַער גאָט, און שרײַען
צו ה\'.
1:15 וויי פֿאַר דעם טאָג! װאָרום דער טאָג פֿון גאָט איז נאָענט, און װי אַ
פאַרניכטונג פון דעם אלמעכטיקער וועט קומען.
/1:16 איז דאָס פֿלײש ניט פֿאַרשניטן פֿאַר אונדזערע אױגן, יאָ, פֿרײד און פֿרײד פֿון דעם
הױז פֿון אונדזער גאָט?
/1:17 דער זאָמען איז פֿאַרפוילט אונטער זײערע קלײדער, די זאַמען זײַנען געלעגן װיסט, די
שפּייזן זענען צעבראכן; װאָרום דער תּבֿואה איז געװאָרן.
/1:18 װי קרעכצן די בהמות! די רינדער פון בהמות זענען צעשטערט, ווייַל זיי
האָבן קיין פּאַסטעך; יאָ, די שאָף פון שאָף זענען געמאכט וויסט.
/1:19 גאָט, איך װעל שרײַען צו דיר, װאָרום דאָס פֿײַער האָט פֿאַרצערט די פֿיטערונגען פֿון פֿײַער.
דער מדבר, און די פֿלאַם האָט פֿאַרברענט אַלע בײמער פֿון פֿעלד.
/1:20 און די בהמות פֿון פֿעלד שרײַען צו דיר, װאָרום די טײַכן פֿון װאַסער זײַנען
פֿאַרטריקנט, און דאָס פֿײַער האָט פֿאַרצערט די פּאַסטוכער פֿון מדבר.
