אַרבעט
/19:1 האָט איוב געענטפֿערט און געזאָגט:
/19:2 ביז װאַנען װילט איר צעריסן מײַן זעל, און מיך צעברעכן מיט װערטער?
/19:3 די צען מאָל האָט איר מיך געשאַנד: איר שעמט זיך ניט װאָס איר מאַכט.
דיר איז מיר מאָדנע.
/19:4 און טאַקע איך בין אַ טעות, בלײַבט מײַן טעות בײַ מיר.
/19:5 אױב איר װעט אײַך גרײסן אַקעגן מיר, און טענהן אַקעגן מיר מײַן
תוכחה:
/19:6 װיסן אַצונד, אַז גאָט האָט מיך איבערגעקערט, און האָט מיך אַרומגערינגלט מיט זײַן
נעץ.
/19:7 זע, איך רוף פֿון אומרעכט, אָבער איך װער ניט געהערט;
איז ניט קיין משפט.
/19:8 ער האָט באַפֿעסטיקט מײַן װעג, װאָס איך קען ניט אַריבערגײן, און פֿינצטערניש האָט ער אַרײַנגעשטעלט
מײַנע װעגן.
/19:9 ער האָט מיך אָפּגעטאָן פֿון מײַן פּראַכט, און די קרוין האָט ער גענומען פֿון מײַן קאָפּ.
/19:10 ער האָט מיך פֿאַרטיליקט פֿון אַלע זײַטן, און איך בין אַװעק, און מײַן האָפענונג האָט ער
אַוועקגענומען ווי אַ בוים.
/19:11 און ער האָט אױפֿגעבראַכט זײַן גרימצאָרן אױף מיר, און ער האָט מיך גערעכנט צו אים
ווי איינער פון זיינע שונאים.
/19:12 זײַנען זיך צונױפֿגעקומען זײַנע מחנות, און זײ הײבן אױף זײער װעג אַקעגן מיר, און זײ לאַגערן
רונד ארום מיין משכן.
/19:13 מײַנע ברידער האָט ער דערװײט פֿון מיר, און מײַנע באַקאַנטע זײַנען פֿאַרװאָר.
אפגעפרעמדט פון מיר.
/19:14 מײַנע קרובֿים זײַנען פֿאַרפֿאַלן, און מײַנע פֿרײַנט האָבן מיך פֿאַרגעסן.
/19:15 די װאָס זיצן אין מײַן הױז, און מײַנע דינסטן, רעכנט מיך פֿאַר אַ פֿרעמדן;
איך בין אַ פרעמדער אין זייער אויגן.
/19:16 איך האָב גערופֿן מײַן קנעכט, און ער האָט מיר ניט געענטפֿערט; איך האָב אים געבעטן מיט מיין מיינונג
מויל.
/19:17 מײַן אָטעם איז מאָדנע פֿאַר מײַן װײַב, כאָטש איך האָב געבעטן פֿאַר די קינדער
צוליב מיין אייגענעם גוף.
/19:18 יאָ, קינדער האָבן מיך פֿאַראַכט; איך בין אױפֿגעשטאַנען, און זײ האָבן גערעדט אױף מיר.
/19:19 אַלע מײַנע אינעװײניקסטע פֿרײַנט האָבן זיך פֿאַראומװערט פֿון מיר, און די װאָס איך האָב ליב האָבן זיך אומגעקערט
קעגן מיר.
/19:20 מײַן בײן קלײַבט זיך צו מײַן הױט און אין מײַן פֿלײש, און איך בין אַנטלױפֿן מיט דעם
הויט פון מיינע ציין.
/19:21 דערבאַרימט זיך אױף מיר, דערבאַרימט אױף מיר, מײַנע פֿרײַנט; פֿאַר דער האַנט פון
גאָט האָט מיך אָנגערירט.
/19:22 פֿאַר װאָס רודפֿט איר מיך װי גאָט, און זאַט זיך ניט זאַט מיט מײַן פֿלײש?
/19:23 אָ, אַז מײַנע װערטער זײַנען אַצונד פֿאַרשריבן! אוי אז זיי זענען געדרוקט געווארן אין א בוך!
/19:24 אַז זײ זײַנען געשניטן געװאָרן מיט אַן אײַזערנעם פּען און בלײַ אין פֿעלדז אױף אײביק!
/19:25 װאָרום איך װײס, אַז מײַן אױסלײזער לעבט, און ער װעט שטײן בײַם
לעצטע טאָג אויף דער ערד:
/19:26 און כאָטש װאָרעם נאָך מײַן הױט פֿאַרטיליקט דאָס דאָזיקע לײַב, װעלן אָבער אין מײַן פֿלײש
איך זען גאָט:
/19:27 װעמען איך װעל זען אַלײן, און מײַנע אױגן װעלן זען, און ניט
אן אנדער; כאָטש מײַנע לײַסן װערן פֿאַרצערט אין מיר.
/19:28 אָבער איר זאָלט זאָגן: פֿאַר װאָס רודפֿן מיר אים, זעענדיק דעם װאָרצל פֿון דער זאַך?
איז געפונען אין מיר?
/19:29 האָט איר מורא פֿאַר דער שװערד, װאָרום דער גרימצאָרן ברענגט די שטראָף פֿון דעם שװערד.
שװערד, כּדי איר זאָלט װיסן, אַז עס איז אַ מִשפּט.
