אַרבעט
/17:1 מײַן אָטעם איז פֿאַרדאָרבן, מײַנע טעג זײַנען אויסגעשטאָרבן, גרײט פֿאַר מיר די קבֿרים.
/17:2 זײַנען ניט קײן שפּאָטים מיט מיר? און מײַן אױג שטײט ניט אין זײערע
פּראָוואָקאַציע?
/17:3 לײג זיך אַצונד, שטעל מיך אַרײַן מיט דיר; װער איז דער, װאָס װעט שלאָגן
הענט מיט מיר?
/17:4 װאָרום האָסט פֿאַרבאָרגן זײער האַרץ פֿון פֿאַרשטאַנד, דרום זאָלסטו
ניט דערהויבן זיי.
/17:5 דער װאָס רעדט חנפנות צו זײַנע חבֿרים, די אױגן פֿון זײַנע קינדער
וועט פאַרלאָזן.
/17:6 ער האָט מיך אױך געמאַכט פֿאַר אַ געזאַנג פֿון פֿאָלק; און פריער בין איך געווען ווי א
טאבערט.
/17:7 אױך מײַן אױג איז טונקל פֿון צער, און אַלע מײַנע מיטגלידער זײַנען װי אַ
שאָטן.
/17:8 די רעכטע מענטשן װעלן זיך דערשטוינט װערן דערפֿון, און די אומשולדיקע װעלן אױפֿװעקן
זיך קעגן דעם חונפה.
/17:9 אױך דער צדיק װעט האַלטן אױף זײַן װעג, און דער װאָס האָט רײנע הענט
וועט זיין שטארקער און שטארקער.
/17:10 אָבער איר אַלע קערט זיך אומקערן, און קומט אַצונד, װאָרום איך קען ניט געפֿינען אײנער
חכם צווישן אייך.
/17:11 מײַנע טעג זײַנען פֿאַרגאַנגען, מײַנע זאַכן זײַנען אָפּגעבראָכן, מײַנע מחשבות
הארץ.
/17:12 די נאַכט זײַנען זײ פֿאַרענדערט אין טאָג, דאָס ליכט איז קורץ פֿון װעגן פֿינצטערניש.
/17:13 אױב איך װאַרט, איז דער קבֿר מײַן הױז;איך האָב געמאַכט מײַן בעט אין דער פֿינצטערניש.
/17:14 איך האָב געזאָגט צו פֿאַרדאָרבונג: דו ביסט מײַן פֿאָטער, צום װאָרעם, דו ביסט מײַן פֿאָטער.
מוטער, און מיין שוועסטער.
/17:15 און װוּ איז אַצונד מײַן האָפֿענונג? מיינע האָפענונג, ווער וועט זי זען?
/17:16 צו די ריגלען פֿון גרוב װעלן זײ אַראָפּנידערן, װען אין אונדזער רו אינאיינעם
די שטויב.
