אַרבעט
/7:1 איז נישטאָ אַ באַשטימט צײַט פֿאַרן מענטשן אױף דער ערד? זענען אויך נישט זיינע טעג
ווי די טעג פון אַ דינגען?
/7:2 װי אַ קנעכט באַגערט דעם שאָטן, און װי אַ דינער קוקט
פֿאַר די שכר פון זיין אַרבעט:
/7:3 און איך בין געשאַפֿן געװאָרן חדשים פֿון נישטיקײט, און טרױערדיקע נעכט
באַשטימט צו מיר.
/7:4 אַז איך ליג, זאָג איך: װען װעל איך אױפֿשטײן, און די נאַכט איז אַװעק? און איך
בין פול מיט ווארפערייען אהין און צוריק ביזן טאג.
/7:5 מײַן לײַב איז אָנגעטאָן מיט װאָרעם און שטױב; מיין הויט איז צעבראכן, און
ווערן מיאוס.
/7:6 מײַנע טעג זײַנען גיכער פֿון אַ װעבערשײַער, און זײ זײַנען פֿאַרבראַכט אָן האָפֿענונג.
/7:7 געדענק אַז מײַן לעבן איז אַ װינט, מײַן אױג װעט מער ניט זען גוטס.
/7:8 דאָס אױג פֿון דעם װאָס האָט מיך געזען, װעט מיך מער ניט זען; דײַנע אױגן זײַנען
אויף מיר, און איך בין ניט.
/7:9 אַזױ װי דער װאָלקן װערט פֿאַרצערט און פֿאַרשװינדט;אַזױ דער װאָס נידערט צו
דער קבֿר װעט מער ניט אַרױפֿגײן.
/7:10 ער װעט זיך מער ניט אומקערן צו זײַן הױז, און זײַן אָרט װעט אים ניט קענען
קיין מער.
/7:11 דרום װעל איך ניט אָפּהאַלטן מײַן מױל; איך וועל רעדן אין מיין יסורים
גייסט; איך וועל באַקלאָגן אין די ביטער פון מיין נשמה.
/7:12 בין איך אַ ים, אָדער אַ וואַלפיש, אַז דו שטעלסט אַ װאָך איבער מיר?
/7:13 אַז איך זאָג: מײַן בעט װעט מיך טרייסטן, מײַן געלעגער װעט מײַנע קלאגן מאַכן;
/7:14 דענצמאָל דערשרעקסטו מיך מיט חלומות, און האָסט מיך שרעקן מיט זעונגען.
/7:15 און מײַן זעל האָט אױסדערװײלט דער דערשטיק, און דעם טױט ליבער פֿון מײַן לעבן.
/7:16 איך האָב עס לוסט; איך וואָלט ניט שטענדיק לעבן: לאָזן מיר אַליין; װאָרום מײַנע טעג זײַנען
נישטיקייט.
/7:17 װאָס איז דער מענטש, אַז דו זאָלסט אים גרײסן? און אַז דו זאָלסט
שטעלן דיין האַרץ אויף אים?
/7:18 און זאָלסט באַזוכן אים יעדן מאָרגן, און אים פּרוּװן יעדן טאָג
מאָמענט?
/7:19 װי לאַנג װעסטו ניט אַװעקגײן פֿון מיר, און מיך ניט לאָזן אַלײן ביז איך שלינג.
אַראָפּ מיין שפּיצל?
/7:20 איך האָב געזינדיקט; װאָס זאָל איך טאָן מיט דיר, דו שומר פֿון מענטשן? פארוואס
האָסטוּ מיך געמאַכט פֿאַר אַ צײכן קעגן דיר, און איך בין אַ לאַסט
זיך?
/7:21 און פֿאַר װאָס מוזסטו ניט מוחל זײַן מײַן פֿאַרברעך, און מײַנע צונעמען?
אומרעכט? װאָרום אַצונד װעל איך שלאָפֿן אין שטױב; און זאָלסט מיך זוכן
דער מאָרגן, אָבער איך וועל ניט זיין.
