ירמיהו
/49:1 װעגן די עמון, אַזױ האָט געזאָגט גאָט; האָט ישׂראל ניט קײן זין? האט
ער איז נישט קיין יורש? פֿאַר װאָס ירשנט זײער מלך גָד, און זײַן פֿאָלק איז געזעסן
אין זײַנע שטעט?
/49:2 דרום זע, די טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל מאַכן אַן
שרעק פון מלחמה צו הערן אין רַבָּה פוּן די עמונים; און עס וועט זיין א
וויסט הױפע, און אירע טעכטער װעלן פֿאַרברענט װערן אין פֿײַער;
זאָל ישׂראל זײַן אַ ירש צו די װאָס זײַנען געװען זײַנע יורשים, זאָגט גאָט.
/49:3 װײל, חשבון, װאָרום עַי איז פֿאַררױבט;
דו מיט זאק; קלאָגט, און לױפֿט אַהין און צוריק בײַ די כעדז; פֿאַר זייער
דער מלך זאָל גײן אין געפֿאַנגענשאַפֿט, און זײַנע כּהנים און זײַנע האַרן צוזאַמען.
/49:4 פֿאַר װאָס ברױסט דו אין די טאָלען, דײַן שטראָם טאָל, אָ
צוריקקערטע טאכטער? װאָס האָט זיך פֿאַרזיכערט אין אירע אוצרות, אַזױ צו זאָגן: װער זאָל
קומען צו מיר?
/49:5 זע, איך ברענג אױף דיר אַ מורא, זאָגט גאָט דער האַר פֿון צבֿאות, פֿון
אַלע וואָס וועגן דיר; און איטלעכער זאָלט אײַך פֿאַרטריבן װערן רעכט
אַרויס; און קיינער זאל נישט זאמלען דעם וואנדערער.
/49:6 און דערנאָך װעל איך אומקערן די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון די קינדער פֿון עמון;
זאָגט גאָט.
/49:7 װעגן אדום, אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; איז די חכמה ניט מער אין
טעמאן? איז דער עצה אומגעקומען פון די חכמים? איז זייער חכמה פאַרשוואונדן?
/49:8 אַנטלױפֿט, קער זיך אומקערן, זײַט טיף, איר באַװױנער פֿון דָדָן; װאָרום איך װעל ברענגען
די אומגליק פֿון עֵשָׂו אויף אים, די צײַט װאָס איך װעל באַזוכן אים.
/49:9 אױב צו דיר װעלן קומען װײַנגײַטשײַער, װאָלטן זײ ניט איבערגעלאָזט אַ קלינג
טרויבן? אויב גנבים ביי נאַכט, זיי וועלן צעשטערן ביז זיי האָבן גענוג.
/49:10 אָבער איך האָב אַנטפּלעקט עֵשָׂו, איך האָב אַנטפּלעקט זײַנע געהײסן, און ער
זאָל זיך ניט קענען באַהאַלטן;
ברידער, און זײַנע שכנים, און ער איז ניט.
/49:11 לאָז לאָז דײַנע יתומים קינדער, איך װעל זײ האַלטן אין לעבן; און לאָזן דיין
אלמנות צוטרוי אין מיר.
/49:12 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט; זע, זיי וועמענס משפט איז געווען ניט צו טרינקען פון
די בעכער האָבן זיכער שיכור; און דו ביסט דער וואס זאל גיין אינגאנצן
נישט באשטראפט? זאָלסט ניט פֿאַרשטראָפֿט װערן, נאָר טרינקען זאָלסטו טרינקען
עס.
/49:13 װאָרום איך האָב געשװאָרן בײַ מיר זיך, זאָגט גאָט, אַז בוזרח װעט װערן אַ
װיסטעניש, א חרפה, א װיסטעניש און א קללה; און אַלע אירע שטעט
וועט זיין אייביק וויסט.
/49:14 איך האָב געהערט אַ קלאַנג פֿון גאָט, און אַ שליח װערט געשיקט צו דעם
גױים, אַזױ צו זאָגן: זאַמלט אײַך צונױף, און קומט אַקעגן איר, און שטײט אױף
צו דער שלאַכט.
/49:15 װאָרום זע, איך װעל דיך קלײנעם צװישן די פֿעלקער, און פֿאַראַכט צװישן
מענטשן.
/49:16 דײַן שרעק האָט דיך פֿאַרנאַרט, און די שטאָלץ פֿון דײַן האַרצן, אָ
דו וואָס וואוינט אין די שפּאַלטן פון דעם שטיין, וואָס האלט די הייך פון
דעם בערגל: כאָטש דו זאָלסט מאַכן דיין נעסט אַזוי הויך ווי דער אָדלער, איך
װעט דיך אַראָפּנידערן פֿון דאָרטן, זאָגט גאָט.
/49:17 און אדום װעט זײַן אַ װיסטעניש;איטלעכער װאָס גײט פֿאַרבײַ װעט זײַן
האָט זיך געחידושט, און זאָל שיסן איבער אַלע אירע מכות.
/49:18 אַזױ װי בײַם אומקערן סדום און עַמורָה און די שכנותדיקע שטעט
דערפֿון, זאָגט גאָט, זאָל דאָרטן קײן מענטש ניט װױנען, און אַ זון זאָל ניט זײַן
פון מענטש וואוינען אין אים.
/49:19 זע, ער װעט אַרױפֿגײן װי אַ לײב פֿון דער געשוואָלן ירדן אַקעגן
דער װוינונג פֿון דעם שטאַרקן, אָבער איך װעל אים פּלוצים אַנטלױפֿן פֿון
זי: און ווער איז אַ אויסדערוויילט מענטש, אַז איך זאָל שטעלן איבער איר? פֿאַר ווער איז
אזוי ווי מיך? און ווער וועט מיר באַשטימן די צייט? און ווער איז דער פּאַסטעך וואָס
וועט שטיין פאַר מיר?
/49:20 דרום הערט צו דעם עצה פֿון גאָט, װאָס ער האָט גענומען אױף אדום;
אוּן זייַנע מַשְׂכִּים, וואָס ער האָט געֶטראַכט אויף די איינוואוינער
תַּמָּן: פֿאַר װאָר, דער קלענסטער פֿון די שאָף זאָלן זײ אַרױסציען;
זאָלן מאַכן זײערע װױנער װיסט מיט זײ.
/49:21 די ערד רירט זיך פֿון דעם גערודער פֿון זײער פֿאַל, פֿון דעם געשרײ דאָס גערויש
דערפון האָט מען געהערט אין ים סוף.
/49:22 זע, ער װעט אַרױפֿגײן און פֿליִען װי דער אָדלער, און אױסשפּרײט זײַנע פֿליגלען.
בעזרה: און אין יענעם טאָג וועט זיין דאָס האַרץ פון די גיבורים פון אדום ווי
דאָס האַרץ פֿון אַ פֿרױ אין אירע צער.
/49:23 װעגן דמשק. חַמת איז בוש, און אַרפָד, װאָרום זײ האָבן
געהערט בײזע בשורה: זײ זײנען שװאך; עס איז טרויער אויפן ים;
עס קאן נישט זײן שטיל.
/49:24 דמשק איז געשטאָרבן, און זי קערט זיך אָפּ צו אַנטלאָפֿן, און מורא איז.
געכאפט אויף איר: יסורים און יסורים האָבן גענומען איר, ווי אַ פרוי
travail.
/49:25 װי איז ניט געבליבן די שטאָט פֿון לויב, די שטאָט פֿון מײַן פֿרײד!
/49:26 דרום װעלן פֿאַלן אירע יונגע לײַט אין אירע גאַסן, און אַלע מענער פֿון
מלחמה װעט פֿאַרשניטן װערן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט פֿון צבֿאות.
/49:27 און איך װעל אָנצינדן אַ פֿײַער אין דער װאַנט פֿון דמשק, און עס װעט פֿאַרלענדן
די פאלאץ פון בנהאדד.
/49:28 װעגן קדר, און װעגן די קיניגרײַכן פֿון חצור, װאָס
נבוכדראצאר דער מלך פון בבל וועט שלאָגן, אַזוי האָט געזאָגט גאָט; שטיי אויף
גײט אַרױף קײן קדר, און רױבט די מענער פֿון מזרח.
/49:29 זײערע געצעלטן און זײערע שאָף זאָלן זײ נעמען;
זיך זײערע פֿאָרהאַנגען, און אַלע זײערע כּלים, און זײערע קעמלען; און
זײ װעלן צו זײ שרײַען: אַ פחד איז פֿון אַלע זײַטן.
/49:30 אַנטלױפֿט, גײט אַװעק, זיצט טיף, איר באַװױנער פֿון חצור, זאָגט דער
האר; װאָרום נבוכדראצאַר דער מלך פֿון בבֿל האָט געעצהט אױף אײַך,
אוּן הָאט גִיזָאגְט אַ זַיין אַקעגן אייך.
/49:31 שטײ אױף, גײ אַרױף צו דעם רײַכן פֿאָלק װאָס זיצט אָן זאָרג;
זאָגט גאָט, װאָס האָבן ניט קײן טױערן און ניט קײן ריגלען, װאָס זיצן אַלײן.
/49:32 און זײערע קעמלען װעלן זײַן אַ בױף, און די פֿיל פֿון זײערע בהמות
רױב, און איך װעל צעשפּרײטן אין אַלע װינטן די װאָס אין עק
עקן; און איך װעל ברענגען זײער אומגליק פֿון אַלע זײַטן דערפֿון, זאָגט
דער האר.
/49:33 און חצור װעט זײַן אַ װױנונג פֿאַר שלאַנגן, און אַ װיסטעניש אױף אײביק;
קיין מענטש זאָל דאָרטן ניט וואוינען, און קיין מענטשנקינד זאָל ניט וואוינען אין איר.
/49:34 דאָס װאָרט פֿון גאָט װאָס איז געקומען צו יִרמיָהון דעם נבֿיא אױף עִלםן אין
דער אָנהייב פון דער מלוכה פון צדקיהו דעם מלך פון יהודה, אַזוי צו זאָגן:
/49:35 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות; הִנֵּה, איך וועל צעברעכן דעם בױגן פֿון עִלם, דעם
הויפּט פון זייער מאַכט.
/49:36 און אױף עֵילם װעל איך ברענגען די פֿיר װינטן פֿון די פֿיר פערטל
הימל, און וועט זיי צעוואָרפן צו אַלע יענע ווינטן; און עס וועט זיין
קיין פֿאָלק זאָל ניט קומען אַהין די אַרויסגעוואָרפן פֿון עָלם.
/49:37 װאָרום איך װעל דערשרעקן עָלם פֿאַר זײערע פֿײַנט און פֿאַר פֿאַרױס
די וואָס זוכן זייער לעבן, און איך וועל ברענגען אויף זיי בייז, מיין
צאָרן, זאָגט גאָט; און איך װעל שיקן נאָך זײ די שװערד ביז
איך האָב זיי קאַנסומד:
/49:38 און איך װעל אױפֿשטעלן מײַן טראָן אין עֵילם, און װעל פֿאַרטיליקן פֿון דאָרטן דעם מלך
און די פֿירשטן, זאָגט גאָט.
/49:39 אָבער עס װעט זײַן אין די לעצטע טעג, װעל איך אומקערן
די געפֿאַנגענשאַפֿט פֿון עֵילם, זאָגט גאָט.
