ירמיהו
/42:1 און אַלע פֿירשטן פֿון די חיל, און יוֹחָנָן דער זון פֿון כרעחן, און
יזַניָהו דער זון פֿון הושעיהן, און דאָס גאַנצע פֿאָלק פֿון דעם קלענסטן אָװנט
                             צו דער גרעסטער, געקומען צו,
/42:2 און ער האָט געזאָגט צו יִרמיָהון דעם נבֿיא: לאָמיר, מיר בעטן, אונדזער
װעסט זיך אָנגענומען װערן פֿאַר דיר, און בעט פֿאַר אונדז צו גאָט דײַן
גאָט, אַפֿילו פֿאַר אַלע דעם רעשט; (ווארים מיר זענען לינקס אָבער אַ ביסל פון פילע, ווי
                                   דיינע אויגן זעען אונז :)
/42:3 כּדי יהוה דײַן גאָט זאָל אונדז װײַזן דעם װעג װאָס מיר זאָלן גײן אױף אים, און דעם
                              זאַך וואָס מיר קענען טאָן.
/42:4 האָט יִרמיָהו דער נבֿיא צו זײ געזאָגט: איך האָב אײַך געהערט; זע, איך
וועט בעטען צו יהוה אײַער גאָט לױט אײַערע װערטער; און עס וועט זיין
געשען, אַלץ װאָס גאָט װעט אײַך ענטפֿערן, װעל איך
דערקלערן עס צו איר; איך וועל גאָרנישט צוריקהאַלטן פון דיר.
/42:5 האָבן זײ געזאָגט צו יִרמיָהון: גאָט זאָל זײַן אַן אמתער און געטרײַער עדות
צווישן אונדז, אויב מיר טאָן ניט אַפֿילו לויט אַלע זאכן פֿאַר וואָס די
           יהוה דײַן גאָט װעט דיך שיקן צו אונדז.
/42:6 צי עס איז גוט, צי דאָס איז שלעכט, װעלן מיר צוהערן צום קָול פֿון דעם
יהוה אונדזער גאָט, צו וועמען מיר שיקן דיך; אַז עס זאָל זיין גוט מיט אונדז, ווען מיר
       היט צו דעם קָול פֿון יהוה אונדזער גאָט.
/42:7 און עס איז געװען נאָך צען טעג, איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען
                                                                ירמיהו.
/42:8 און ער האָט גערופֿן יוֹנָנָן דעם זון פֿון כרעחן, און אַלע פֿירשטן פֿון דעם
כוחות וואָס זענען געווען מיט אים, און אַלע די מענטשן פון די קלענסטער און ביז
                                                           די גרעסטע,
/42:9 און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל, צו וועמען איר האָט געזאָגט.
האָט מיך געשיקט צו געבן אײַער געבעט פֿאַר אים;
/42:10 אױב איר װעט נאָך בלײַבן אין דעם דאָזיקן לאַנד, װעל איך אײַך בױען און ניט שלעפּן
דיך אַראָפּ, און איך וועל דיך פלאנצן, און ניט רייסן דיך: פֿאַר איך בין תשובה טאן אויף מיר
              דאָס בײז װאָס איך האָב אײַך געטאָן.
/42:11 זאָלסט ניט מורא האָבן פֿאַר דעם מלך פֿון בבֿל, װאָס איר האָט מורא פֿאַר אים; זיי ניט
האָט מורא פֿאַר אים, זאָגט גאָט, װאָרום איך בין מיט דיר דיר צו העלפֿן און צו
                                מציל דיך פֿון זײַן האַנט.
/42:12 און איך װעל אײַך דערבאַרימען, כּדי ער זאָל זיך דערבאַרימען אױף אײַך, און
        מאַכן דיר אומקערן צו דיין אייגן לאַנד.
/42:13 אָבער אַז איר װעט זאָגן: מיר װעלן ניט זיצן אין דעם דאָזיקן לאַנד, און ניט צוהערן צו דעם קָול פֿון
                                                יהוה אײַער גאָט,
/42:14 אַזױ צו זאָגן: נײן; אָבער מיר װעלן גײן קײן לאַנד מִצרַיִם, װוּ מיר װעלן ניט זען
מלחמה, און ניט הערן דעם קָול פֿון שופר, און ניט האָבן הונגער פֿון ברויט; און
                               דאָרט וועלן מיר וואוינען:
/42:15 און אַצונד הערט אַצונד דאָס װאָרט פֿון גאָט, איר איבערבלײַב פֿון יהודה; אזוי
זאָגט יהוה פֿון צבֿאות, דער גאָט פֿון ישׂראל; אויב איר שטעלן דיין פנימער אין גאנצן
  צו גײן קײן מִצרַיִם, און גײן דאָרטן װױנען;
/42:16 און עס װעט זײַן, װעט דאָס שװערד װאָס איר האָט מורא געהאַט, װעט זײַן
דערגאנג אײַך דאָרטן אין לאַנד מִצרַיִם, און דעם הונגער װאָס איר זײַט געװען פֿון אים
מוֹרא, װעלן אײַך נאָכיאָגן דאָרטן אין מִצרַיִם; און איר זאָלט דאָרטן
                                                              שטאַרבן.
/42:17 אַזױ װעט זײַן מיט אַלע מענער װאָס האָבן געטאָן זײער פּנים צו אַרײַן קײן מִצרַיִם
וואוינען דארט; זיי וועלן שטאַרבן דורך דער שווערד, דורך דעם הונגער, און דורך די
און קיינער פון זיי וועט ניט בלייבן און ניט אַנטלויפן פון דעם בייז וואָס איך
                                     וועט ברענגען אויף זיי.
/42:18 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט יהוה פֿון צבֿאות, דער גאָט פֿון ישׂראל; ווי מיין כעס און
מײַן גרימצאָרן איז אױסגעגאָסן געװאָרן אױף די באַװױנער פֿון ירושלים; אַזוי
זאָל אױסגעגאָסן װערן מײַן גרימצאָרן אױף אײַך, װען איר גײט אַרײַן קײן מִצרַיִם.
און איר זאָלט זײַן אַ חרפּה, און אַ חידוש, און אַ קללה, און אַ
טייַנע; און איר װעט מער ניט זען דעם דאָזיקן אָרט.
/42:19 גאָט האָט געזאָגט אױף אײַך, איר איבערבלײַב פֿון יהודה; גיי נישט אריין
מִצרַיִם: װײס דאָך, אַז איך האָב אײַך הײַנט געמאַכט.
/42:20 װאָרום איר האָט זיך צעשלאָגן אין אײַערע הערצער, װען איר האָט מיך געשיקט צו יהוה אײַער
גאָט, אַזױ צו זאָגן: בעט פֿאַר אונדז צו יהוה אונדזער גאָט; און לויט אלעמען
אַז יהוה אונדזער גאָט וועט זאָגן, אַזוי זאָג אונדז, און מיר וועלן טאָן עס.
/42:21 און אַצונד האָב איך אײַך הײַנט דערצײלט; אָבער איר האָט ניט צוגעהערט צו דעם
קָול פֿון יהוה אײַער גאָט, און קײן זאַך פֿאַר װאָס ער האָט מיך געשיקט
                                                                 צו דיר.
/42:22 און אַצונד װיסן פֿאַרװאָס, אַז איר װעט שטאַרבן מיט דער שװערד, דורך דעם
הונגער, און דורך דער מגפה, אין דעם אָרט אַהין איר ווילט גיין און
                                                         צו וווינען.