ירמיהו
/24:1 גאָט האָט מיר געװיזן, ערשט צװײ קערב פֿײַגן זײַנען געשטעלט געװען פֿאַר דעם
הֵיכָל פוּן ה\', נאָך דעם וואָס נבוכדרצר מלך בבל האָט געהאַט
האָט אַװעקגעפֿירט אין געפֿאַנגענשאַפֿט יכניה דעם זון פֿון יהויקים דעם מלך פֿון יהודה, און
די פירשטן פון יהודה, מיט די סטאָליער און שמידן, פון ירושלים,
                         און האט זיי געבראכט קיין בבל.
/24:2 אין אײן קאָרב איז געװען זײער גוטע פֿײַגן, אַזױ װי די ערשטע רייפּע פֿײַגן;
און אין דעם אַנדערן קאָרב האָבן געהאַט זײערע שטיפֿערישע פֿײַגן, װאָס מע האָט ניט געקאָנט עסן,
                        זיי זענען געווען אַזוי שלעכט.
/24:3 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: װאָס זעסטו, ירמיהו? און איך האָב געזאָגט: פײַגן;
די גוטע פֿײַגן, זײער גוט; און דאָס בײז, זײער בײז, װאָס מע קען ניט עסן,
                                       זיי זענען אַזוי בייז.
/24:4 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/24:5 אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל; װי די דאָזיקע גוטע פֿײַגן, אַזױ װעל איך
דערקענען די וואָס זענען אַרויפגעפירט געוואָרן פון יהודה, וועמען איך האָב
געשיקט פֿון דעם דאָזיקן אָרט אין לאַנד פֿון די כַּשׂדים צו זײער גוטן.
/24:6 װאָרום איך װעל מאַכן מײַנע אױגן אױף זײ צום גוטן, און װעל זײ אומקערן
צו דעם דאָזיקן לאַנד: און איך װעל זײ בױען, און ניט אַראָפּרײַסן; און איך וועל
                              פלאנצן זײ, און ניט רײםן זײ.
/24:7 און איך װעל זײ געבן אַ האַרץ מיך צו קענען, אַז איך בין יהוה, און זײ
זאָל זײַן מײַן פֿאָלק, און איך װעל זײ זײַן צו גאָט, װאָרום זײ װעלן זיך אומקערן צו
                          מיר מיט זייער גאַנצן האַרצן.
/24:8 און אַזױ װי די בײזע פֿײַגן װאָס מע קען ניט עסן, אַזױ זײַנען זײ בײז; זיכער
אַזױ האָט גאָט געזאָגט: אַזױ װעל איך געבן צדקיהו דעם מלך פֿון יהודה און זײַנע
פֿירשטן און די איבעריקע פֿון ירושלים, װאָס זײַנען געבליבן אין דעם דאָזיקן לאַנד, און
                   די װאָס זיצן אין לאַנד מִצרַיִם.
/24:9 און איך װעל זײ מציל זײַן אױף אַלע קיניגרײַכן פֿון דער ערד
פֿאַר זייער שאָדן, צו זיין אַ חרפה און אַ שפּריכוואָרט, אַ שאָד און אַ קללה, אין
          אַלע ערטער אַהין וועל איך זיי טרײַבן.
/24:10 און איך װעל שיקן צװישן זײ דאָס שװערד, דעם הונגער, און דער פּעסט;
ביז זײ װעלן פֿאַרלענדט װערן פֿון דעם לאַנד װאָס איך האָב זײ געגעבן און צו
                                                     זײערע עלטערן.