ירמיהו
/20:1 און פשור דער זון פֿון עמר דעם כֹּהן, װאָס איז אױך געװען דער הויפט-גענעראל אין
דאָס הױז פֿון גאָט האָט געהערט, אַז יִרמיָהו האָט די דאָזיקע זאַכן געזאָגט.
/20:2 און פשור האָט געשלאָגן יִרמיָהון דעם נבֿיא, און האָט אים אַרײַנגעזעצט אין דעם לאַגער װאָס
געווען אין דעם הויכען טױער פֿון בנימין װאָס בײַם הױז פֿון גאָט.
/20:3 און עס איז געװען אױף מארגן, האָט פשור אַרױסגעבראַכט יִרמיָהון
אויס פון די סטאַקס. האָט צו אים געזאָגט ירמיהו: גאָט האָט ניט גערופֿן
דײַן נאָמען פַּשוּר, אָבּער מַגאָרמיסַבּיב.
/20:4 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט: זע, איך מאַכן דיך פֿאַר אַ שרעק פֿאַר דיר;
און צו אַלע דײַנע פֿרײַנד, און זײ װעלן פֿאַלן דורך זײער שװערד
פײַנט, און דײַנע אױגן װעלן עס זען, און איך װעל געבן גאַנץ יהודה אין
די האַנט פֿון דעם מלך פֿון בבֿל, און ער װעט זײ אַרײַנברענגען אין געפֿאַנגענשאַפֿט
בָּבֶל, אוּן עֶר זָאל זֵיי הָאט גִיוֶוען מיט שֶרֶב.
/20:5 און איך װעל מציל זײַן די גאַנצע שטאַרקײט פֿון דער דאָזיקער שטאָט, און דער גאַנצער
איר אַרבעט, און אַלע די טייַער זאכן, און אַלע די
די אוצרות פון די מלכים פון יהודה וועל איך געבן אין זייער האַנט
פײַנט װאָס װעלן זײ רױבן, און זײ נעמען, און זײ ברענגען צו
בבל.
/20:6 און דו, פשור, און אַלע װאָס זיצן אין דײַן הױז זאָלן אַרײַנקומען
און װעסט קומען קײן בבל, און װעסט דאָרטן שטאַרבן, און װעסט דאָרטן שטאַרבן
װעסט דאָרטן באַגראָבן װערן, דו און אַלע דײַנע פֿרײַנד װאָס דו האָסט צו זײ
נביאות געזאגט.
/20:7 גאָט, האָסט מיך פֿאַרפֿירט, און איך בין פֿאַרפֿירט געװאָרן;דו ביסט שטאַרקער.
ווי איך, און איך בין דערשלאָגן: איך בין אין שפּיץ טעגלעך, איטלעכער שפּאָט
מיר.
/20:8 װאָרום זינט איך האָב גערעדט, האָב איך געשריען, איך האָב געשריען גוואַלד און רױב; ווייַל די
דאָס װאָרט פֿון גאָט איז מיר געמאַכט געװאָרן פֿאַר אַ חרפה, און פֿאַר אַ לײַט, טאָג־טעגלעך.
/20:9 האָב איך געזאָגט: איך װעל אים ניט דערמאָנען, און מער װעל איך ניט רעדן אין זײַנעם
נאָמען. אבער זיין וואָרט איז געווען אין מיין האַרץ ווי אַ ברענען פייַער פאַרמאַכן זיך אין מיין
ביינער, און איך בין געווען מיד פון פאַרטראָגן, און איך קען נישט בלייַבן.
/20:10 װאָרום איך האָב געהערט די שמוץ פֿון פֿיל, אַ שרעק פֿון אַלע זײַטן. באַריכט, זאָגן זיי,
און מיר וועלן עס מעלדן. אַלע מיינע באַקאַנטע האָבן געקוקט אויף מיין אָפּשטעלן, און געזאָגט:
טאָמער װעט מען אים פֿאַרפֿירן, און מיר װעלן אים גובר זײַן, און
מיר װעלן זיך נקמה נעמען אין אים.
/20:11 אָבער גאָט איז מיט מיר װי אַ שרעקלעכער שטאַרקער;
די רודפים וועלן שטראָפן, און זיי וועלן ניט גובר; זיי וועלן זיין
זייער שעמען; װאָרום זײ װעלן ניט באַגליקן: זײער אײביק בלבול
וועט קיינמאל נישט פארגעסן ווערן.
/20:12 אָבער, יהוה פֿון צבֿאות, װאָס פּרוּװט די צדיקים, און זעט די לײסן און
דאָס האַרץ, לאָמיך זען דײַן נקמה אױף זײ, װאָרום פֿאַר דיר האָב איך געעפֿנט
מיין סיבה.
/20:13 זינגט צו גאָט, לױבט גאָט, װאָרום ער האָט מציל געװען די נשמה.
פֿון די אָרעמע פֿון דער האַנט פֿון די רשעים.
/20:14 פֿאַרשאָלטן איז דער טאָג װאָס איך בין געבאָרן געװאָרן, ניט דער טאָג װאָס מײַן מוטער זאָל זײַן
געב מיך ברוך.
/20:15 פֿאַרשאָלטן דער מאַן װאָס האָט געבראַכט מײַן פֿאָטער אַ בשׂורה, אַזױ צו זאָגן: אַ מענער
איז געבוירן צו דיר; מאכן אים זייער צופרידן.
/20:16 און זאָל דער מאַן זײַן װי די שטעט װאָס גאָט האָט איבערגעקערט, און האָט חרטה געהאַט
ניט: און ער זאָל הערן דאָס געשרײ אין דער פֿרי, און דאָס געשרײ
מיטאָגצייַט;
/20:17 װײַל ער האָט מיך ניט דערהרגעט פֿון לײַב; אדער אז מיין מאמע זאל געווען
מיין קבר, און איר טראכט צו זיין שטענדיק גרויס מיט מיר.
/20:18 דרום בין איך אַרױסגעגאַנגען פֿון לײַב צו זען מי און טרויער, אַז מײַן
טעג זאָל זיין קאַנסומד מיט בושה?
