ירמיהו
/18:1 דאָס װאָרט װאָס איז געקומען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן:
/18:2 שטײ אױף, און גײ אַראָפּ אין דעם טעפּערס הױז, און דאָרט װעל איך דיך ברענגען
הער מײַנע װערטער.
/18:3 און איך בין אַראָפּגעגאַנגען אין דעם טעפּערס הױז, ערשט ער האָט געטאָן אַ אַרבעט.
אויף די רעדער.
/18:4 און דאָס כּלי װאָס ער האָט געמאַכט פֿון ליים, איז צעשלאָגן געװאָרן אין דער האַנט פֿון דעם
טעפּער: האָט ער עס ווידער געמאַכט אַן אַנדער כּלי, ווי עס איז געווען גוט פאַר דעם טעפּער
צו מאַכן עס.
/18:5 און דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געקומען צו מיר, אַזױ צו זאָגן:
/18:6 הױז פֿון ישׂראל, קען איך ניט טאָן מיט אײַך אַזױ װי דער דאָזיקער טעפּער? זאָגט גאָט.
זע, ווי דער ליים איז אין דער האַנט פון די טעפּער, אַזוי איר זענט אין מיין האַנט, אָ
הויז פון ישראל.
/18:7 אין װאָס װעל איך רעדן װעגן אַ פֿאָלק, און װעגן אַ
מלוכה, אויפצוציען, און אראפצוציען, און זי צו פארניכטן;
/18:8 אױב דאָס פֿאָלק װאָס איך האָב גערעדט אױף אים, קער זיך אָפּ פֿון זײער בײז, איך
וועט תשובה טאן פון דעם בייז וואָס איך געדאַנק צו טאָן צו זיי.
/18:9 און אין אײן מאָמענט װעל איך רעדן װעגן אַ פֿאָלק, און װעגן אַ
מלכות, צו בויען און זי צו פלאנצן;
/18:10 אױב זי טוט װאָס איז שלעכט אין מײַנע אױגן, אַז זי זאָל ניט צוהערן צו מײַן קָול, װעל איך תשובה טאָן.
פֿון די גוטע, מיט װאָס איך האָב געזאָגט, אַז איך װעל זײ נוץ.
/18:11 און אַצונד גײט צו און רעד צו די מענער פֿון יהודה, און צו די באַװױנער
פֿון ירושלים, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט גאָט געזאָגט; הִנֵּה, כֵּיוָן אִתְגַּבַּר רָעָה
אײַך, און אױסטראַכט אַ משׂכּיל אױף אײַך: קערט אַצונד צוריק איטלעכער פֿון זײַן האַנט
בייז וועג, און מאַכן דיין וועגן און דיין מעשים גוטס.
/18:12 האָבן זײ געזאָגט: עס איז ניטאָ קײן האָפֿענונג, נאָר מיר װעלן גײן נאָך אונדזערע מחשבות.
און מיר װעלן איטלעכער טאָן דעם דמיון פֿון זײַן שלעכטן האַרץ.
/18:13 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט; פֿרעגט אַצונד צװישן די פֿעלקער, װער האָט
געהערט אַזעלכע זאַכן: די בתולה פֿון ישׂראל האָט געטאָן זײער אַ שרעקלעכע זאַך.
/18:14 װעט אַ מאַן פֿאַרלאָזן דעם שניי פֿון לבֿנון, װאָס קומט פֿון דעם פֿעלדז
פעלד? אדער זאלן זיין די קאלטע וואסער וואס קומען פון אן אנדער ארט
פארלאזט ?
/18:15 װײַל מײַן פֿאָלק האָט מיך פֿאַרגעסן, האָבן זײ גערויכערט ביז נישטיקײט.
און זײ האָבן זײ געמאַכט שטראָפֿן אין זײערע װעגן פֿון קדמון
שטעגן , צו גיין אין שטעגן , אויף א וועג , וואס איז נישט פארווארפן ;
/18:16 צו מאַכן זײער לאַנד פֿאַר אַ װיסטעניש, און פֿאַר אַ שטענדיקן שיסן; יעדער איינער אַז
גײט דערױף, װעט זיך דערשטוינט װערן, און זײן קאפ.
/18:17 איך װעל זײ צעשפּרײטן װי מיט אַ מזרח־װינט פֿאַר דעם פֿײַנט; איך וועל ווייזן
זײ דעם רוקן, און ניט דאָס פּנים, אין טאָג פֿון זײער אומגליק.
/18:18 האָבן זײ געזאָגט: קום לאָמיר אױסטראַכטן מחשבות קעגן יִרמיָהון; פֿאַר
די תּוֹרה זאָל ניט אומקומען פוּן דעם כֹּהן, און נישט קיין עצה פוּן די חכמים, און נישט
דאָס וואָרט פֿון דעם נבֿיא. קום, לאָמיר אים שלאָגן מיט דער צונג,
און לאָמיר זיך ניט אָפּגעבן צו קיינעם פֿון זײַנע ווערטער.
/18:19 גיב צו מיר, גאָט, און הערט צו דעם קָול פֿון די קריגערײַע.
מיט מיר.
/18:20 זאָל באַצאָלט װערן שלעכטס אױף גוטס? װאָרום זײ האָבן געגראָבן אַ גרוב פֿאַר מיר
נשמה. געדענקט אַז איך בין געשטאַנען פאַר דיר צו רעדן גוטס פאַר זיי און צו
קער אַוועק דיין גרימצארן פון זיי.
/18:21 דרום גיט איבער זײערע קינדער צום הונגער, און גיסט אױס זײערע
בלוט מיט דער קראַפט פון דער שווערד; אוּן זָאל זֵייעֶר מְיַישֵׁב גִיוֶוען
זײערע קינדער, און זײ אלמנות; און זאָלן טײטן זײערע מענטשן; לאָזן
זייערע יונגעלייט ווערן דערשלאָגן מיט דער שווערד אין מלחמה.
/18:22 זאָל געהערט װערן אַ געשרײ פֿון זײערע הײַזער, װען דו װעסט ברענגען אַ מחנה
פּלוצעם אױף זײ, װאָרום זײ האָבן געגראָבן אַ גרוב מיך צו נעמען, און האָבן באַהאַלטן
שלאַנגען פֿאַר מיינע פֿיס.
/18:23 אָבער, גאָט, דו װײסט זײער גאַנצן עצה אױף מיר מיך צו טײטן;
ניט זייער זינד, און ניט ויסמעקן זייער זינד פון דיין אויגן, אָבער לאָזן
זיי ווערן איבערגעקערט פאר דיר; טאָן אַזוי מיט זיי אין דיין צייט
כעס.
