ירמיהו
/17:1 די זינד פֿון יהודה איז אָנגעשריבן מיט אַ פעדער פֿון אײַזערן, און מיט אַ שפּיצל
דימענט: ער איז אויסגעקריצט אויפן טיש פון זייער הארץ, און אויף די הערנער
פֿון דײַנע מזבחות;
/17:2 װען זײערע קינדער האָבן געדענקט זײערע מזבחות און זײערע גרעכן בײַם
גרין ביימער אויף די הויך בערגל.
/17:3 מײַן באַרג אין פֿעלד, איך װעל געבן דײַן פֿאַרמעג און דײַן גאַנצן
אוצרות צו רױב, און דײַנע בָמות פֿאַר זינד, איבער דײַן גאַנצן
געמארקן.
/17:4 און דו אַלײן זאָלסט אָפּהאַלטן פֿון דײַן נחלה װאָס איך
האט דיר געגעבן; און איך װעל דיך מאַכן דינען דײַנע פֿײַנט אין לאַנד
װאָס דו װײסט ניט, װאָרום איר האָט אָנגעצונדן אַ פֿײַער אין מײַן כּעס, װאָס
וועט ברענען אויף אייביק.
/17:5 אַזױ האָט געזאָגט גאָט; פארשאלט ן אי ז דע ר מאן , װא ס פארזיכער ט זי ך אי ן מענטש , או ן מאכט
פֿלײש זײַן אָרעם, און װאָס זײַן האַרץ גײט זיך אָפּ פֿון גאָט.
/17:6 װאָרום ער װעט זײַן װי די הײד אין דער מדבר, און װען ער װעט ניט זען
גוט קומט; אָבער אין דער מדבר זאָלן באַװוינען אין די געדיכטע ערטער
אַ זאַלץ לאַנד און ניט באַוווינען.
/17:7 װױל איז דער מאַן װאָס פֿאַרזיכערט זיך אױף גאָט, און װאָס גאָט האָט זײַן האָפֿענונג
איז.
/17:8 װאָרום ער װעט זײַן װי אַ בױם, װאָס איז געפֿלאַנצט בײַם װאַסער, און ער צעשפּרײט זיך
אירע וואָרצלען בײַם טײַך, און זאָלן ניט זען ווען היץ קומט, נאָר איר בלאַט
זאָל זיין גרין; און אין יאָר פֿון טריקעניש זאָל מען ניט היטן
זאָל אויפהערן צו טראָגן פרוכט.
/17:9 פֿאַרנאַריש איז דאָס האַרץ איבער אַלע זאַכן, און פֿאַרצװײפלט איז שלעכט, װער קען
וויסן עס?
/17:10 איך יהוה זוך דאָס האַרץ, איך פּרוּװ די לײבל, צו געבן איטלעכן
לױט זײַנע װעגן, און לױט דער פֿרוכט פֿון זײַנע מעשׂים.
/17:11 אַזױ װי אַ שפּײַז זיצט אױף אײער, און ברײט זײ ניט; אַזוי ער אַז
קריגט עשירות, און ניט רעכט, זאָל זיי לאָזן אין צווישן זיין
טעג , און אין זיין סוף וועט זיין אַ נאַר .
/17:12 אַ הערלעכן הױכן טראָן פֿון אָנהייב אָן איז דער אָרט פֿון אונדזער הײליקטום.
/17:13 גאָט, די האָפֿענונג פֿון ישׂראל, אַלע װאָס פֿאַרלאָזן דיך װעלן זיך שעמען, און
די וואָס גיין אַוועק פון מיר וועט זיין געשריבן אויף דער ערד, ווייַל זיי
האָבן פֿאַרלאָזן גאָט, דעם קװאַל פֿון לעבעדיקע װאַסער.
/17:14 הײסט מיך, גאָט, און איך װעל געזונט װערן; ראטעװעט מיך, און איך װעל געראטעװעט װערן:
װאָרום דו ביסט מײַן לויב.
/17:15 זע, זײ זאָגן צו מיר: װוּ איז דאָס װאָרט פֿון גאָט? לאז עס קומען
איצט.
/17:16 איך בין ניט געאײַלט פֿון זײַן אַ פּאַסטער דיר צו נאָכפאָלגן;
און איך האָב ניט געגלוסט דעם צער טאָג; דו װײסט: װאָס איז אַרױסגעגאַנגען
פֿון מײַנע ליפּן איז געװען גלײַך פֿאַר דיר.
/17:17 זאָלסט ניט זײַן פֿאַר מיר אַ שרעק;דו ביסט מײַן האָפֿענונג אין טאָג פֿון בײז.
/17:18 זאָלן זיך באַשעמט װערן די װאָס רודפֿן מיך, אָבער איך זאָל ניט באַשעמט װערן;
זאָלן זײ דערשרעקן, אָבער איך זאָל ניט דערשרעקן; ברענג אױף זײ די
טאָג פון בייז, און צעשטערן זיי מיט צווייענדיק צעשטערונג.
/17:19 אַזױ האָט געזאָגט גאָט צו מיר; גײ און שטײ אין טױער פֿון די קינדער פֿון
דאָס פֿאָלק, וואָס די מלכים פֿון יהודה קומען מיט אים, און דורך וואָס זיי גייען
אַרױס, און אין אַלע טױערן פֿון ירושלים;
/17:20 און זאָלסט זאָגן צו זײ: הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט, איר מלכים פֿון יהודה, און
גאַנץ יהודה און אַלע באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, װאָס קומען אַרײַן דורך די דאָזיקע
טויערן:
/17:21 אַזױ האָט געזאָגט גאָט; היט זיך צו זיך, און טראגט ניט קיין מאַסע אויף די
שבת, און זאָלסט אים ניט ברענגען דורך די טױערן פֿון ירושלים;
/17:22 און זאָלסט ניט אַרױסטראָגן אַ לאַסט פֿון אײַערע הײַזער אױפֿן שבת;
און איר טוט ניט קײן אַרבעט, נאָר הײליקט דעם שבת, אַזױ װי איך האָב באַפֿױלן
אײַערע עלטערן.
/17:23 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט, און האָבן ניט נײַג זײער אױער, נאָר געמאַכט זײער האַלדז.
שטײף, כּדי זײ זאָלן ניט הערן, און ניט צונעמען.
/17:24 און עס װעט זײַן, אַז איר װעט צוהערן צו מיר, זאָגט דער
גאָט, צו ברענגען קיין מאַסע דורך די טויערן פון דער שטאָט אויף די
שבת, אָבער הײליק דעם שבת, ניט צו טאָן אין אים קײן אַרבעט;
/17:25 און מלכים און פֿירשטן װעלן דאָרטן אַרײַנקומען אין די טױערן פֿון דער דאָזיקער שטאָט
זיצן אויף דעם טראָן פון דוד, ריידינג אין רייַטוואָגן און אויף פערד,
זײ, און זײערע פֿירשטן, די מענער פֿון יהודה, און די באַװױנער פֿון
ירושָלַיִם: און די דאָזיקע שטאָט זאָל בלײַבן אױף אײביק.
/17:26 און זײ װעלן קומען פֿון די שטעט פֿון יהודה, און פֿון די ערטער אַרום
ירושלים, און פֿון לאַנד בנימין, און פֿון דעם פּלױן, און פֿון
די בערג, און פֿון דָרום, ברענגען בראַנדאָפּפֿער, און
זבחים, און שפּײַזאָפּפֿער, און װײַרױך, און ברענגען שלאַכטאָפּפֿער
לױבט צו דעם הױז פֿון גאָט.
/17:27 אָבער אױב איר װעט ניט צוהערן צו מיר צו הײליקן דעם שבת, און ניט צו
טראג ט א לאסט , אפיל ו אי ן שבת , ארײ ן אי ן ד י טויער ן פו ן ירושלים
טאָג; דענצמאָל װעל איך אָנצינדן אַ פֿײַער אין אירע טױערן, און עס װעט פֿאַרצערן
די פּאַלאַצן פון ירושלים, און עס וועט ניט אויסגעלאשן ווערן.
