ירמיהו
/14:1 דאָס װאָרט פֿון גאָט װאָס איז געקומען צו יִרמיָהון װעגן דער צאָרן.
/14:2 טױערט יהודה, און אירע טױערן פֿאַרשװעכן; זיי זענען שוואַרץ צו די
ערד; און דאָס געשרײ פֿון ירושלים איז אַרױפֿגעגאַנגען.
/14:3 און זײערע איידעלע האָבן געשיקט זײערע קלײנע קינדער צום װאַסער;
די גרוב, און ניט געפונען קיין וואַסער; זײ האָבן זיך אומגעקערט מיט זײערע כּלים לײדיק;
זײ האָבן זיך געשעמט און זיך צעשלאָגן, און זײ האָבן צוגעדעקט זײערע קעפּ.
/14:4 װײַל די ערד איז אַ שפּרונג, װאָרום קײן רעגן איז ניט געװען אױף דער ערד, דער
פּלױערס האָבן זיך געשעמט, זײ האָבן צוגעדעקט זײערע קעפּ.
/14:5 יאָ, אױך דער הינד האָט קאַלב אין פֿעלד, און האָט עס פֿאַרלאָזן, װײַל דאָרטן
איז נישט געװען קײן גראז.
/14:6 און די װילדע-אייזן זײַנען געשטאַנען אין די בָמות, זײ האָבן געשלאָסן די
ווינט ווי דראַגאָנס; זײערע אױגן האָבן געפֿאַלן, װײַל קײן גראָז איז ניט געװען.
/14:7 גאָט, כאָטש אונדזערע זינד זאָגן אױף אונדז, טו עס פֿאַר דײַן
פֿאַר נאָמען: פֿאַר אונדזער צוריקקער זענען פילע; מיר האָבן געזינדיקט קעגן דיר.
/14:8 איר האָפֿענונג פֿון ישׂראל, איר מציל אין צײַט פֿון צרה, פֿאַר װאָס?
זאָלסטו זײַן װי אַ פֿרעמדער אין לאַנד, און װי אַ װײַטער װאָס
קערט זיך אַװעק צו װױנען אַ נאַכט?
/14:9 פֿאַר װאָס זאָלסטו זײַן װי אַ פֿאַרװוּנדערט, װי אַ גיבור װאָס קען ניט?
ראַטעווען? נאָך דו, גאָט, ביסט צווישן אונדז, און מיר זענען גערופֿן דורך דיין
נאָמען; לאָז אונדז ניט.
/14:10 אַזױ האָט גאָט געזאָגט צו דעם דאָזיקן פֿאָלק: אַזױ האָבן זײ ליב צו װאַנדערן;
זײ האָבן ניט אָפּגעהאַלטן זײערע פֿיס, דרום האָט גאָט ניט באַװיליקט
זיי; ער װעט אַצונד געדענקען זײער זינד, און װידערזען זײערע זינד.
/14:11 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: בעט ניט פֿאַר דעם דאָזיקן פֿאָלק צו זײער גוטן.
/14:12 אַז זײ פֿאַסטן, װעל איך ניט הערן זײער געשרײ; און ווען זיי פאָרשלאָגן ברענט
קרבן און שפּײַזאָפּפֿער, איך װעל זײ ניט אָנגענומען װערן, נאָר איך װעל פֿאַרצערן
זיי דורך דער שווערד, און דורך די הונגער, און דורך די פּעסט.
/14:13 האָב איך געזאָגט: אַה, גאָט דער האַר! זע, די נביאים זאָגן צו זיי: איר וועט
ניט זען די שווערד, און איר וועט ניט האָבן הונגער; אָבער איך וועל דיר געבן
פארזיכערט שלום אין דעם אָרט.
/14:14 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: די נבֿיאים זאָגן נבֿיאות שקר אין מײַן נאָמען;
האָט זײ ניט געשיקט, און איך האָב זײ ניט באַפֿױלן, און ניט צו זײ גערעדט.
זײ זאָגן אײַך נבֿיאות אַ פֿאַלשע זעונג און אַ זאָג, און אַ זאַך פֿון
ניט, און די אָפּנאַר פון זייער האַרץ.
/14:15 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט װעגן די נבֿיאים װאָס זאָגן נבֿיאות
מײַן נאָמען, און איך האָב זײ ניט געשיקט, אָבער זײ זאָגן: שװערד און הונגער װעלן ניט
זייט אין דעם דאָזיקן לאַנד; מיט שווערד און הונגער וועלן די נביאים פארלענדט ווערן.
/14:16 און דאָס פֿאָלק װאָס זײ זאָגן נבֿיאות צו זײ, װעט אַרױסגעװאָרפֿן װערן אױף די גאַסן פֿון
ירושלים צוליב הונגער און שווערד; און זײ װעלן גאָרניט האָבן
צו באַגראָבן זיי, זיי, זייערע ווייבער, און זייערע זין, און זייערע טעכטער.
װאָרום איך װעל אױסגיסן אױף זײ זײער רשעות.
/14:17 דרום זאָלסטו זאָגן צו זײ דאָס דאָזיקע װאָרט; זאל ן מײנ ע אויג ן אראפלויפן
מיט טרערן נאַכט און טאָג, און זאָל ניט האַלטן זיי: פֿאַר די בתולה
די טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק איז צעבראָכן מיט אַ גרױסער בראָך, מיט אַ זײער
שווערער קלאַפּ.
/14:18 אַז איך גײ אַרױס אין פֿעלד, זע די דערשלאָגענע מיט דער שװערד! און
אַז איך גײ אַרײַן אין שטאָט, זע, די װאָס זײַנען קראַנק פֿון הונגער!
יאָ, סיי דער נביא און סיי דער כהן גייען אַרום אין אַ לאַנד וואָס זיי קענען
נישט.
/14:19 האָסטו גאָר פֿאַראַכט יהודהן? האָט דײַן נפֿש געפֿעלט ציון? פארוואס האסטו
האָסט אונדז געשלאָגן, און ס\'איז נישטא קיין רפואה פאַר אונדז? מיר האָבן געזוכט שלום,
און עס איז ניט גוט; און פֿאַר דער צייט פון היילונג, און זע צרה!
/14:20 מיר דערקענען, גאָט, אונדזער רשעות, און די זינד פֿון אונדזערע עלטערן;
װאָרום מיר האָבן געזינדיקט קעגן דיר.
/14:21 זאָלסט ניט פֿאַראַכט פֿון אונדז פֿון װעגן דײַן נאָמען, ניט שאַנד דעם טראָן פֿון דײַן
כבוד: געדענק, ניט צעברעכן דייַן בונד מיט אונדז.
/14:22 איז צװישן די נישטיקײטן פֿון די פֿעלקער, װאָס קאָן מאַכן רעגן? אָדער
קענען די הימלען געבן שאַוערז? ביסט ניט ער, יהוה אונדזער גאָט? דעריבער
מיר וועלן ווארטן אויף דיר, ווארים דו האסט געמאכט די אלע זאכן.
