ירמיהו
/12:1 ביסט גערעכט, גאָט, װען איך בעט דיך, לאָמיך רעדן מיט דיר.
דיך פֿון דײַנע משפּטים: פֿאַר װאָס גײט דער װעג פֿון די רשָעים?
פאַרוואָס זענען אַלע זיי צופרידן וואָס האַנדלען זייער טרעטשעראַסלי?
/12:2 האָסט זײ געפֿלאַנצט, יאָ, זײ האָבן װאָרצלען, זײ װאַקסן, יאָ, זײ
געב אַרויס פרוכט: דו ביסט נאָענט אין זייער מויל, און ווייַט פון זייער
רעינס.
/12:3 אָבער דו, גאָט, קענט מיך, דו האָסט מיך געזען, און מײַן האַרץ האָט געפּרוּװט.
צו דיר: ציט זײ אַרױס װי שעפּסן צום שחיטה, און גרײט זיך
זיי פֿאַר דעם טאָג פון שחיטה.
/12:4 ביז װאַנען װעט דאָס לאַנד טרויערן, און די קרײַטעכץ פֿון איטלעכן פֿעלד װעט פֿאַרװאָלטן?
די רשעות פון די וואוינען אין איר? די בהמות װערן פֿאַרצערט, און
די פײגל; װײַל זײ האָבן געזאָגט: ער װעט ניט זען אונדזער לעצטן סוף.
/12:5 אױב דו ביסט לױפֿן מיט די פוסגייער, און זײ האָבן דיך מיד,
קענסטו זיך קריגן מיט פערד? און אויב אין דעם לאַנד פון שלום, אין וואָס
האָסט זיך געטרויען, מע האָט דיך מיד, טאָ ווי וועסטו טאָן אין דער געשוואָלן
פון יארדאניע?
/12:6 װאָרום דײַנע ברידער, און דאָס הױז פֿון דײַן פֿאָטערס, האָבן זײ געטאָן
טרעטשעראַסלי מיט דיר; יאָ, זיי האָבן גערופֿן אַ המון נאָך דיר.
גלויבן זיי ניט, כאָטש זיי רעדן שיין ווערטער צו דיר.
/12:7 מײַן הױז האָב איך פֿאַרלאָזן, מײַן נחלה האָב איך פֿאַרלאָזן; איך האב געגעבן די
מיין טייער באליבט אין דער האַנט פון אירע שונאים.
/12:8 מײַן נחלה איז מיר װי אַ לײב אין װאַלד; עס שרייט קעגן
מיר: דעריבער האָב איך עס פיינט.
/12:9 מײַן נחלה איז מיר װי אַ געשפּציקטער פֿױגל, די פֿױגלען רונד אַרום זײַנען
קעגן איר; קום, זאַמלט צוזאַמען אַלע בהמות פֿון פֿעלד, קומט צו
פרעסן.
/12:10 פֿיל פּאַסטוכער האָבן פֿאַרטיליקט מײַן װײַנגאָרטן, מײַן חלק האָבן זײ פֿאַרטרעטן
אונטער פֿוס האָבן זײ געמאַכט מײַן ליבלעכן חלק פֿאַר אַ װיסטע מדבר.
/12:11 זײ האָבן זי געמאַכט פֿאַר װיסטעניש, און װיסטנדיק, טױערט זי צו מיר; די
דאָס גאַנצע לאַנד איז װיסט געװאָרן, װײַל קײנער לײגט זי ניט צום האַרצן.
/12:12 די רױבער זײַנען געקומען אױף אַלע הײכן אין מדבר; װאָרום
די שװערד פֿון גאָט װעט פֿאַרצערן פֿון עק לאַנד ביז ביז
דעם אַנדערן עק פֿון לאַנד: קײן פֿלײש זאָל ניט האָבן שלום.
/12:13 זײ האָבן געזעםן װײץ, אָבער װעלן שניידן דערנער;
וויי, אָבער זיי וועלן נישט נוץ, און זיי וועלן זיך שעמען מיט דיין האַכנאָסע
פֿון װעגן דעם צאָרן פֿון גאָט.
/12:14 אַזױ האָט געזאָגט גאָט אױף אַלע מײַנע בײזע שכנים װאָס אָנרירן דעם
אַ נחלה װאָס איך האָב געמאַכט אַרבן מײַן פֿאָלק ישׂראל; זע, איך
װעט זײ אַרױסרײַסן פֿון זײער לאַנד, און אױסרײַסן דאָס הױז פֿון יהודה
צווישן זיי.
/12:15 און עס װעט זײַן, נאָכדעם װי איך האָב זײ אױסגעריסן, װעל איך װעלן
קער זיך אום, און דערבאַרימט זיך אױף זײ, און װעל זײ אומקערן איטלעכער
מענטש צו זיין נחלה, און איטלעכער צו זיין לאַנד.
/12:16 און עס װעט זײַן, אױב זײ װעלן זיך אױסלערנען מײַנע װעגן
מענטשן, צו שווערן ביי מיין נאָמען: גאָט לעבט; אַזױ װי זײ האָבן געלערנט מײַן פֿאָלק
צו שווערן ביי בעל; דענצמאָל װעלן זײ בױט װערן אין מיטן פֿון מײַן פֿאָלק.
/12:17 אָבער אױב זײ װעלן ניט צוהערן, װעל איך דאָס פֿאַרטיליקן און פֿאַרטיליקן
פֿאָלק, זאָגט גאָט.
