ירמיהו
/11:1 דאָס װאָרט װאָס איז געקומען צו יִרמיָהון פֿון גאָט, אַזױ צו זאָגן:
/11:2 הערט די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בונד, און רעדט צו די מענער פֿון יהודה, און
צו די איינוואוינער פון ירושלים;
/11:3 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל; פארשאלט ן זײ ן דע ר
מענטש וואָס פאָלגן ניט די ווערטער פון דעם בונד,
/11:4 װאָס איך האָב באַפֿױלן אײַערע עלטערן אין דעם טאָג װאָס איך האָב זײ אַרױסגעצױגן
פֿון לאַנד מִצרַיִם, פֿון דעם אײַזערנעם אויוון, אַזױ צו זאָגן: צוגעהערט צו מײַן קָול, און
טו זיי אַזוי ווי אַלץ וואָס איך באַפעל אייך; אַזוי זאָלט איר זיין מיין פאָלק,
און איך וועל זיין דיין גאָט:
/11:5 כּדי איך זאָל טאָן די שבועה װאָס איך האָב געשװאָרן אײַערע עלטערן
גיב זײ אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. דערנאָך
האָב איך געענטפֿערט, און איך האָב געזאָגט: אַזױ זאָל זײַן, גאָט.
/11:6 האָט גאָט צו מיר געזאָגט: זאָג אױס אַלע די דאָזיקע װערטער אין די שטעט פֿון
יהודה, און אין די גאסן פון ירושלים, אַזוי צו זאָגן: הערט די ווערטער פון
דעם בונד, און טאָן זיי.
/11:7 װאָרום איך האָב שטאַרק געטענהט צו אײַערע עלטערן אין דעם טאָג װאָס איך האָב געבראַכט
זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען פֿון לאַנד מִצרַיִם, ביזן הײַנטיקן טאָג, פֿרי און אױפֿגעשטאַנען
זאגנדיג : צוהערן צו מיין קול .
/11:8 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט, און ניט געגענגט זײער אױער, נאָר זײ זײַנען געגאַנגען איטלעכער אין דעם
פאנטאזיע פון זײער בײז הארץ, דרום װעל איך ברענגען אויף זײ אלע
די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בונד װאָס איך האָב זײ באַפֿױלן צו טאָן, אָבער זײ האָבן געטאָן
זיי נישט.
/11:9 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: צװישן די מענער פֿון יהודה איז געפֿונען געװאָרן אַ פֿאַרזאַמלונג;
און צווישן די איינוואוינער פון ירושלים.
/11:10 זײ האָבן זיך אומגעקערט צו די זינד פֿון זײערע עלטערן, װאָס
האט אפגעזאגט צו הערן מיינע ווערטער; און זײ זײַנען געגאַנגען נאָך אַנדערע געטער זײ צו דינען.
דאָס הױז פֿון ישׂראל און דאָס הױז פֿון יהודה האָבן פֿאַרבראָכן מײַן בונד װאָס
איך האָב געמאַכט מיט זייערע עלטערן.
/11:11 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: זע, איך ברענג אױף זײ בײז;
וואָס זיי וועלן נישט קענען צו אַנטלויפן; און כאָטש זיי וועלן וויינען צו
איך װעל זײ ניט צוהערן.
/11:12 און די שטעט פֿון יהודה און די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם װעלן גײן און שרײַען
צו די געטער צו וועמען זיי ברענגען קטורת, אָבער זיי וועלן ניט העלפן זיי
בכלל אין דער צייט פון זייער צרה.
/11:13 װאָרום לױט דער צאָל פֿון דײַנע שטעט זײַנען געװען דײַנע געטער, יהודה; און
לױט דער צאָל פֿון די גאַסן פֿון ירושלים האָט איר אױפֿגעשטעלט
מזבחות צו יענער שאַנד, מזבחות צו קטורת צו בַעַל.
/11:14 דרום בעטסטו ניט פֿאַר דעם דאָזיקן פֿאָלק, און הײב ניט אױף אַ געשרײ אָדער אַ תּפֿילה.
פֿאַר זײ, װאָרום איך װעל זײ ניט הערן אין דער צײַט װאָס זײ שרײַען צו מיר
זײערע צרה.
/11:15 װאָס האָט מײַן געליבטע צו טאָן אין מײַן הױז, װאָס זי האָט געטאָן?
זענדלעכקײט בײ פֿיל, און דאָס הײליקע פֿלײש איז פֿון דיר איבערגעטראָגן? ווען דו
טוט שלעכטס, דאַן פֿרײסטו זיך.
/11:16 גאָט האָט גערופֿן דײַן נאָמען, אַ גרין אײלבױם, שײן, און פֿרוכט.
מיט דעם רעש פון א גרויסן מהומה האט ער דערויף אנגעצינדן פייער, און די
צעבראָכן װערן דערפֿון צװײגן.
/11:17 װאָרום יהוה פֿון צבֿאות, װאָס האָט דיך געפֿלאַנצט, האָט געזאָגט שלעכטס אױף
דיך, פאַר דעם בייז פון דעם הויז פון ישראל און פון דעם הויז פון יהודה,
װאָס זײ האָבן געטאָן אױף זיך אַלײן מיך צו דערצערענען
קטורת צו בַעַל.
/11:18 און גאָט האָט מיר דערפֿון דערקענט, און איך װײס עס;און דו
האָט מיר געוויזן זייערע מעשׂים.
/11:19 אָבער איך בין געװען װי אַ לאַם אָדער אַן אָקס װאָס מע ברענגט צו דער שחיטה; און איך
האָט ניט געוואוסט אַז זיי האָבן אויסגעטראַכט אַקעגן מיר, אַזוי צו זאָגן: לאָמיר
פֿאַרטיליקט דעם בוים מיט זײַן פֿרוכט, און לאָמיר אים פֿאַרשניטן פֿון דער
לאַנד פֿון די לעבעדיקע, כּדי זײַן נאָמען זאָל מער ניט געדאַכט װערן.
/11:20 אָבער, יהוה פֿון צבֿאות, װאָס משפט גערעכט, װאָס פּרוּװט די נײַלן.
און דאָס האַרץ, לאָמיר זען דײַן נקמה אױף זײ, װאָרום איך האָב צו דיר
אנטפלעקט מיין סיבה.
/11:21 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט פֿון די מענער פֿון עַנָתוֹת, װאָס זוכן דײַן
לעבן, אַזוי צו זאָגן: זאָג ניט נבֿיאות אין נאָמען פֿון גאָט, כּדי דו זאָלסט ניט שטאַרבן
אונדזער האַנט:
/11:22 דרום האָט גאָט פֿון צבֿאות אַזױ געזאָגט: זע, איך װעל זײ באַשטראָפֿן;
יונגע מענטשן וועלן שטאַרבן דורך דער שווערד; זײערע זין און זײערע טעכטער זאָלן
שטאַרבן דורך הונגער:
/11:23 און עס װעט ניט זײַן קײן איבערבלײַב פֿון זײ, װאָרום איך װעל ברענגען אַ בײז אױף דעם
מענער פֿון עַנָתוֹת, דאָס יאָר פֿון זײער באַזוכונג.
