ירמיהו
/10:1 הערט דאָס װאָרט װאָס גאָט רעדט צו אײַך, הױז פֿון ישׂראל;
/10:2 אַזױ האָט געזאָגט גאָט: לערן ניט דעם װעג פֿון די פֿעלקער, און זאָלסט ניט זײַן
דערשראקן פון די וואונדער פון הימל; װאָרום די פֿעלקער האָבן זיך דערשראָקן פֿון זײ.
/10:3 װאָרום די מנהגים פֿון פֿאָלק זײַנען אומזיסט, װאָרום אַ בױם האַקט מען אױס
דער װאלד, די ארבעט פון די הענט פון דעם ארבעטער, מיט דער האק.
/10:4 זײ באַצירן זי מיט זילבער און מיט גאָלד; זיי פאַסטן עס מיט ניילז און
מיט האַמערס, אַז עס רירט זיך ניט.
/10:5 זײ זײַנען גערעכט װי אַ טײטלבױם, אָבער רעד ניט; עס דאַרף זײַן
געטראגן, ווייל זיי קענען נישט גיין. זאָלסט ניט מורא האָבן פֿאַר זיי; װאָרום זײ קענען ניט טאָן
שלעכטס, און עס איז אויך ניט אין זיי צו טאָן גוטס.
/10:6 װאָרום עס איז ניטא װי דו, גאָט; דו ביסט גרויס, און
גרויס איז דיין נאָמען.
/10:7 װער האָט ניט מורא פֿאַר דיר, מלך פֿון פֿעלקער? װאָרום צו דיר טוט עס
פֿאַרשטייט זיך: צווישן אַלע חכמים פֿון די פֿעלקער און אין
אַלע זייערע מלוכות איז ניטאָ ווי דיר.
/10:8 אָבער זײ זײַנען גאַנצן אומװערדיק און נאַריש;דער לאַגער איז אַ לערע פֿון
נישטיקייטן.
/10:9 פֿון תרשיש װערט געבראַכט זילבער אױסגעשפּרײט אין טעלער, און גאָלד פֿון עפֿז;
די אַרבעט פון דעם אַרבעטער, און פון די הענט פון די גרינדער: בלוי און
פּורפּל איז זײער קלײד: זײ זײַנען אַלע די װערק פֿון קונצן.
/10:10 אָבער יהוה איז דער אמתער גאָט, ער איז דער לעבעדיקער גאָט, און אַן אײביק
מלך: פֿון זײַן גרימצאָרן ציטערט די ערד, און די פֿעלקער װעלן ניט זײַן
קענען אויסהאַלטן זיין צארן.
/10:11 אַזױ זאָלט איר צו זײ זאָגן: די געטער װאָס האָבן ניט געמאַכט דעם הימל און
די ערד, און זײ װעלן אומקומען פֿון דער ערד, און פֿון אונטער די דאָזיקע
הימלען.
/10:12 ער האָט געמאַכט די ערד מיט זײַן מאַכט, ער האָט באַפֿעסטיקט די װעלט דורך
זיין חכמה, און האט אויסגעשפרייט די הימלען לויט זיין שיקול דעת.
/10:13 אַז ער הערט זײַן קָול, איז אַ פֿיל װאַסער אין דעם
הימלען, און ער לאזט ארויף די פארע פון די עקן פון דעם
ערד; ער מאכט בליץ מיט רעגן, און ברענגט ארויס דעם ווינט
פון זיינע אוצרות.
/10:14 איטלעכער איז ברוגז אין זײַן װיסן, איטלעכער גרינדער פֿאַרשעמט זיך
דאָס געשניצטע געשטאַלט: װאָרום זײַן געגאָסענער בילד איז שקר, און עס איז ניטא
אָטעם אין זיי.
/10:15 נישטיקײט זײַנען זײ, און אַ װערק פֿון אַ טעות, אין דער צײַט פֿון זײער באַזוכונג
זײ װעלן אומקומען.
/10:16 ניט אַזױ װי זײ איז דער חלק פֿון יעקבֿ, װאָרום ער איז דער ערשטע פֿון אַלע
זאכן; און ישׂראל איז דער רוט פֿון זײַן נחלה: יהוה פֿון צבֿאות איז
זייַן נאָמען.
/10:17 זאַמלט אַרײַן דײַן פֿאַרמעג פֿון לאַנד, איר באַװױנער פֿון דער פֿעסטונג.
/10:18 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט: זע, איך װעל אַרױסשלינגען די באַװױנער פֿון דעם
לאַנד אין דעם אַמאָל, און וועט זיי נויט, אַז זיי קענען געפֿינען עס אַזוי.
/10:19 װײ איז מיר פֿון מײַן שאָדן! מײַן ווונד איז שווער, אָבער איך האָב געזאָגט: באמת, דאָס איז אַ
טרויער, און איך מוז עס אויסטראגן.
/10:20 רױבט איז מײַן מִשכּן, און אַלע מײַנע שנורן זײַנען צעבראָכן;
גײען אַרױס פֿון מיר, און זײ זײַנען ניט;
מער געצעלט, און צו שטעלן מײַנע פארהאַנגען.
/10:21 װאָרום די פּאַסטוכער זײַנען געװאָרן גראָב, און האָבן ניט געזוכט גאָט.
דרום װעלן זײ ניט באַגליקן, און אַלע זײערע שאָף װעלן זײַן
צעוואָרפן.
/10:22 זע, דער גערױש פֿון דער ברױט קומט, און אַ גרױסער טומל פֿון דעם
צפֿון לאַנד, צו מאַכן די שטעט פֿון יהודה אַ וויסט, און אַ גרוב פון
דראַגאָנס.
/10:23 גאָט, איך װײס, אַז דער װעג פֿון אַ מענטש איז ניט אין אים;
װאָס גײט צו באַװײַזן זײַנע טריט.
/10:24 גאָט, פֿאַרריכט מיך, אָבער מיט אַ משפּט; ניט אין דיין כּעס, טאָמער דו
ברענגען מיר צו גאָרנישט.
/10:25 אױסגיסן דײַן גרימצאָרן אױף די פֿעלקער װאָס קענען דיך ניט, און אױף די
משפּחות וואָס רופן ניט צו דיין נאָמען: פֿאַר זיי האָבן געגעסן יעקבֿ, און
האָט אים פֿאַרצערט, און אים פֿאַרלענדט, און זײַן װױנונג האָבן געמאַכט אַ װיסטעניש.
