ירמיהו
/9:1 װי מײַן קאָפּ איז געװען װאַסער, און מײַנע אױגן אַ קװאַל פֿון טרערן, װאָס איך
זאָל װײנען טאָג און נאַכט איבער די דערשלאָגענע פֿון דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק!
/9:2 װאָרום איך האָב געהאַט אין מדבר אַ לבֿנה פֿון װײַטער; אז איך
זאל פארלאזן מיין פאלק, און גיין פון זיי! װאָרום זײ זײַנען אַלע נואפים, אַן
פֿאַרזאַמלונג פון טרעטשעראַס מענטשן.
/9:3 און זײ בײגן זײערע צונג װי זײער בױגן פֿאַר ליגן, אָבער זײ זײַנען ניט
העלדיש פֿאַר דעם אמת אויף דער ערד; װאָרום זײ גײען אָן פֿון בײז צו
בײז, און זײ קענען מיך ניט, זאָגט גאָט.
/9:4 היט אײַך איטלעכער פֿון זײַן חבֿר, און פֿאַרזיכערט אײַך ניט אױף קיינעם
ברודער: װאָרום יעטװעדער ברודער װעט גאַנצן פֿאַרשטײַגן, און יעטװעדער חבֿר
וועט גיין מיט לשון הרע.
/9:5 און זײ װעלן נאַרן איטלעכער זײַן חבֿר, און װעלן ניט רעדן
אמת: זיי האָבן געלערנט זייער צונג צו רעדן ליגן, און זיך מיד
צו טוען רשעות.
/9:6 אין מיטן פֿון אָפּנאַר איז דײַן װױנונג; דורך אָפּנאַר זיי אָפּזאָגן
מיך צו קענען, זאָגט גאָט.
/9:7 דרום האָט גאָט פֿון צבֿאות אַזױ געזאָגט: זע, איך צעשמעל זײ, און
פּרוּווט זיי; װאָרום װי זאָל איך טאָן צו דער טאָכטער פֿון מײַן פֿאָלק?
/9:8 זײער צונג איז װי אַ אױסגעשאָסן פײַל; עס רעדט שווינדל; מען רעדט
בשלום צו זײַן חבֿר מיט זײַן מויל, אָבער אין האַרצן לײגט ער זײַן
וואַרטן.
/9:9 זאָל איך ניט באַזוכן זײ פֿון װעגן די דאָזיקע זאַכן? זאָגט גאָט: זאָל ניט מײַן
נפש נקמה אויף אזא פאלק ווי דאס?
/9:10 װאָרום די בערג װעל איך אױפֿהײבן אַ געװײן און אַ געװײן, און אױף די
װוינונגען פֿון מדבר אַ קלאָג, װײַל זײ זײַנען פֿאַרברענט,
אַזוי אַז קיינער קען נישט דורכגיין דורך זיי; און מענטשן קענען ניט הערן דעם קול פון
די פיך; סײַ די פֿױגלען פֿון הימל און סײַ די בהמה זײַנען אַנטלאָפֿן; זיי
זענען ניטאָ.
/9:11 און איך װעל מאַכן ירושָלַיִם צו הױפֿן, און פֿאַר אַ גרוב פֿון שלאנגן; און איך וועל מאַכן
וויסט די שטעט פון יהודה, אן קיין איינוואוינער.
/9:12 װער איז דער חכם, װאָס קען דאָס פֿאַרשטײן? און ווער איז ער צו וועמען די
מױל פֿון גאָט האָט גערעדט, ער זאָל עס דערצײלן פֿאַר װאָס דאָס לאַנד
איז אומגעקומען און װערט פֿאַרברענט װי אַ מדבר, װאָס קײנער גײט נישט דורך?
/9:13 און גאָט האָט געזאָגט: װײַל זײ האָבן פֿאַרלאָזן מײַן תּוֹרה, װאָס איך האָב פֿריִער געשטעלט
זיי, און האָבן ניט צוגעהערט צו מיין קָול, און ניט געגאנגען אין זיי;
/9:14 אָבער זײ זײַנען געגאַנגען נאָך דעם דמיון פֿון זײער האַרצן, און נאָך
בעלים, וואָס זייערע עלטערן האָבן זיי געלערנט:
/9:15 דרום האָט אַזױ געזאָגט יהוה פֿון צבֿאות, דער גאָט פֿון ישׂראל; זע, איך
װעט זײ פֿיטערן, דאָס דאָזיקע פֿאָלק, מיט װאַסער, און זײ געבן װאַסער
גאַל צו טרינקען.
/9:16 און איך װעל זײ צעשפּרײטן צװישן די פֿעלקער, װאָס ניט זײ און ניט זײערע
אבות האָבן געוואוסט, און איך וועל שיקן אַ שווערד נאָך זיי, ביז איך האָבן
קאַנסומד זיי.
/9:17 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבֿאות: היט אײַך, און רופֿט אױף טרויער.
פרויען, אז זײ זאלן קומען; און שיק צו כיטרע פרויען, כדי זיי זאלן
קומען:
/9:18 און זאָלן זײ גײַלן, און װעלן אױפֿהײבן אַ קלאָג איבער אונדז, כּדי אונדזערע אױגן זאָלן
לויפן אַראָפּ מיט טרערן, און אונדזער ברעמען שפּריצן מיט וואַסער.
/9:19 װאָרום פֿון צִיון װערט געהערט אַ קָול פֿון װײ: װי זײַנען מיר פֿאַררובֿ געװאָרן! אונז זעמיר
שטער ט שטאר ק , װײ ל מי ר האב ן פארלאז ט דא ם לאנד , װײ ל אונדזע ר
װוינונגען האבן אונדז ארויסגעװארפן.
/9:20 אָבער הערט דאָס װאָרט פֿון גאָט, איר װײַבער, און זאָלט אײַער אױער אָננעמען
װאָרט פֿון זײַן מױל, און לערן אײַערע טעכטער װײנען, און איטלעכער איר
חבר קלאָג.
/9:21 װאָרום דער טױט איז אַרױפֿגעגאַנגען אין אונדזערע פֿענצטער, און איז אַרײַן אין אונדזערע פּאַלאַצן,
צו פֿאַרשנײַדן די קינדער פֿון דרױסן, און די בחורים פֿון דער
גאסן.
/9:22 רעד: אַזױ האָט געזאָגט גאָט: אױך די לײַער פֿון מענטשן װעלן פֿאַלן װי מיסט.
אויפֿן אָפֿענעם פֿעלד, און ווי אַ האַנדפול נאָך דעם שניטמאַן, און גאָרניט
וועט זיי קלייַבן.
/9:23 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זאָל זיך ניט באַערן דער קלוגער אין זײַן חכמה, און
זאל דער גביר זיך ברומען אין זיין גבורה, דער עושר זאל זיך נישט רימען אין זיין כוח
עשירות:
/9:24 אָבער דער װאָס רימען זיך זאָל זיך בערן אין דעם, װאָס ער פֿאַרשטײט און
װײס מיך, אַז איך בין יהוה װאָס טוט חֶסֶד, אַ משפּט,
און גערעכטיקייט, אויף דער ערד: פֿאַר די זאכן איך בין צופרידן, זאגט
דער האר.
/9:25 זע, די טעג קומען, זאָגט גאָט, און איך װעל באַשטראָפן אַלע װאָס
זענען געמלט מיט די אומבאַשניטענע;
/9:26 מִצרַיִם, און יהודה, און אדום, און די קינדער פֿון עמון, און מואָב, און אַלע
וואָס זענען אין די עקן, וואָס וואוינען אין דער מדבר: פֿאַר אַלע
די דאָזיקע פֿעלקער זײַנען אומבאַשניט, און דאָס גאַנצע הױז פֿון ישׂראל
אומבאַשניטענע אין האַרצן.
